Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου. (Χαναναίας). (Ματθ. 15: 21-28). Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου (Χαναναίας)

(Ματθ. 15: 21-28) 

Μητροπολίτου Αντινόης  Παντελεήμονος

Μητρ. Παντελεήμων στη ζούγκλα της Γκάνας (Δ. Αφρική)

Μία πονεµένη µητέρα παίρνει τον δρόµο της ξενιτιάς. Περνάει λαγκάδια και βουνά, βαδίζει σε µέρη άγνωστα, µέσα από µονοπάτια που παρα­φυλάγονταν από ληστές έτοιµους να επιτεθούν στον κάθε περαστικό. Δεν υπολογίζει κόπους, ούτε ο φόβος των κινδύνων την εµποδίζουν να φτάσει στο σκοπό του ταξιδιού της. Ένα πράγµα είχε στο νου της, πως θα συναντηθεί µε τον Ιησού. Ο πόνος της κόρης της ήταν και δικός της πόνος. Η πνευµατική αρρώστια που µάστιζε το µονάκριβο παιδί της, την οδηγούσε να υποστεί µία τόση µεγάλη ταλαιπωρία. Η αγάπη της µάνας ξεπερνά κάθε βάθος και ύψος, γιατί η αγάπη της µάνας δεν έχει όρια.  Η αρρώστια δεν ήταν σωµατική, αλλά ψυχική.
Η κόρη της Χαναναίας ταλαιπωρείτο απο δαιµόνιο που την βασάνιζε απερί­γραπτα. Η αγάπη της µητέρας έκανε να θεωρεί την θλίψη της κόρης της σαν δική της. Ζητούσε προσωπικά έλεος από τον Χριστό, «Ελέησον µε, Κύριε, υιέ Δαβίδ, η θυγάτηρ µου κακώς δαιµωνίζεται».

Η Χαναναία πλησίασε τον Χριστό µε πίστη. Δεν αποκαρδιώθηκε από τη φαινοµενική αδιαφορία, που έδειξε για λίγο ο Χριστός. Ήρθε, έπεσε µε ευλάβεια στα πόδια Του, παρακαλούσε και ξαναπαρακαλούσε: «Βοήθησέ µε, ελέησέ µε, γιατί η κόρη µου κακώς δαιµονίζεται». Μπροστά στη µητρική αγάπη κανένα εµπόδιο δε θα µπορούσε να σταθεί. Ο σκοπός της ήταν η θεραπεία του παιδιού και αυτό θα πραγµατοποιηθεί µόνον µε την επίµονη παράκληση και σταθερή πίστη στον Χριστό.

Η καρδιά του Χριστού πληµµυρίζει µε απέραντη συµπάθεια προς την ταλαίπωρη γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα βλέπει τη µεγάλη της πίστη. Φαίνεται άκαµπτος, κρατάει µία στάση που προξενεί το θαυµασµό στους µαθητές Του.

Εκείνη εξακολουθεί συνεχώς να φωνάζει και Αυτός να σιωπά. Οι µαθητές µεσιτεύουν και πάλι. Αυτός φαίνεται ανυποχώρητος. Είχε το σκοπό Του έπρεπε να φανερωθεί η βαθειά πίστη, η θεάρεστη επιµονή και η µεγάλη ταπείνωση της Χαναναίας. Και ποιά µάνα, σήµερα, αγαπητοί µου αδελφοί, δεν ήρθε στο σηµείο να πονέσει για το παιδί της; Πόσες φορές µανάδες δεν έχουν κλάψει βλέποντας τα σπλάχνα τους, να υποφέρουν από τον πόνο της ασθένειας ή από κάποια ατυχήµατα; Πόσες φορές η µάνα δεν ξηµερώθηκε δίπλα στο κρεβάτι του παι­διού της και µέσα στη µοναξιά της νύχτας µε δάκρυα στα µάτια παρακαλούσε το µόνο σύντροφο της δοκιµασίας της, τον Χριστό, να χαρίσει την υγεία στο παιδί της, που µε τόση λαχτάρα έφερε στον κόσµο; Πόσες φορές η ευλογ笵ένη µητέρα µας δεν πρόσπεσε στα γόνατά της και µε θερµές προσευχές δεν παρεκάλεσε τον Χριστό για τη δική µας φώτιση και καθοδήγηση;
Μάνα, και πάλι µάνα! Εσύ που πυρπολείσαι από τα πιό ευγενή αισθήµατα, την πιό άγια και ανεξάντλητη αγάπη για τα παιδιά σου. Από αυτή την αγάπη εµπνέεται και φροντίζει για την διατροφή των παιδιών, αλλά ταυτόχρονα φροντίζει παράλληλα και για την καλή ανατροφή τους. Η χριστιανή µάνα, δεν περιορίζεται µόνο στα σωµατικά και υλικά αγαθά. Το σχολείο, την µόρ¬φωση, τα φροντιστήρια, το καλό ντύσιµο, το υγιεινό φαγητό' είναι όλα απα¬ραίτητα και αναγκαία. Εκείνο όµως, που δεν πρέπει καµία µάνα να παραλείψει και να παραβλέψει είναι η χριστιανική διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
Όταν µία µάνα αγωνίζεται να διαµορφώσει το παιδί της, ούτως ώστε όχι µόνο να είναι καλός χαρακτήρας, καλό παιδί, αλλά και να το αναδείξει έναν καλό Χριστιανό, τότε πετυχαίνει το σκοπό της. Μία τέτοια µόρφωση που θα είναι σύµφωνη µε το νόµο του Θεού, σύµφωνα µε τα διδάγµατα του Ευαγγελίου, κατορθώνεται µόνο, όταν η µάνα έχει βαθειά πίστη και υπακοή στο Χριστό. Εάν η µάνα δεν είναι καλή χριστιανή, τότε τι θα έχει να προσφέρει στα παιδιά της; Ποιό θα είναι το παράδειγµα που θα προβάλλει; Εάν εκείνη ζει µέσα στο σκοτάδι της αµαρτίας, της απι¬στίας, της ανηθικότητος, τότε µε ποιό φως θα φωτίσει τις αγνές ψυχές των παιδιών της;
Η Χαναναία ζήτησε έλεος όχι µόνον για το παιδί της, αλλά και γι' αυτή την ίδια. Για το παιδί της ζήτησε τη θεραπεία του. Όταν η µάνα αγωνίζεται µε σύνεση, µε µετάνοια να διορθώσει, όσο εξαρτάται από αυτήν, τα λάθη της οκογένειάς της, τότε υποµένει τα πάντα. Επιµένει και δεν αδιαφορεί. Όπως µε το µητρικό γάλα ανέθρεψε τα παιδιά, έτσι µε το γάλα της πίστης αναθρέφει πνευµατικά τα παιδιά της. Όσο το παιδί αναπτύσσεται, τόσο χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση και χειραγώγηση στη θρησκευτική ζωή. 
Η µάνα θα το µάθει να προσεύχεται, να µελετά την Αγία Γραφή και όλα τα κατάλληλα και ωφέλιµα για την ηλικία του βιβλία. Η µάνα θα το ενθαρρύνει να πηγαίνει στο Κατηχητικό, θα το προσέχει από τους πνευµατικούς κινδύνους, όσο το προσέχει και από τους σωµατικούς. Η µάνα θα εµπνεύσει το αίσθηµα του σεβασµού στους µεγαλυτέρους. Η µάνα επιβάλλεται µόνο µε το Χριστιανικό της παράδειγµα. Εάν η µάνα δε ζει η ίδια τα χριστιανικά ιδανικά, καταλαβαίνει κανείς πόσο καταστροφικός είναι ο ρόλος µιας αδιάφορης µάνας για τα παιδιά της.
Η µητέρα που διαπνέεται από αληθινή χριστιανική αγάπη, έχει ελπίδα, ότι µε τη βοήθεια του Θεού θα µορφωθούν και θα αναδειχθούν τα παιδιά της στελέχη πολύτιµα της Εκκλησίας. Τέτοιες µάνες ανέδειξαν τους µάρτυρας της Εκκλησίας, τέτοιες µάνες, µόρφωσαν τους Πατέρας της Ορθοδοξίας και τέτοιες µάνες στόλισαν τα µοναστήρια µε τους Οσίους.
 
Η µάνα, µόνον κοντά στον Χριστό βρίσκει το φως, τη θεραπεία και τη σωτη¬ρία της οικογένειάς της. Ας µιµηθούµε λοιπόν όλοι τη Χαναναία, διότι η µεγάλη πίστη της έσωσε το παιδί της. Το ίδιο µπορεί να συµβεί και σε µας. Γι’ αυτό, ας παρακαλούµε τον Χριστό να µας ενδυναµώνει την πίστη µας για να βρούµε τη σωτηρία µας.
 


The Canaanite Woman Matth. l5:2l-29 By His Eminence
Metropolitan Panteleimon of Antinoes
Ο Σεβασμιώτατος κ. Παντελεήμων με τον Αρχιμ. π. Επιφάνιο Χατζηγιάνγκο σε χωριό της Γκάνας (Δ. Αφρική).

His Eminence Metropolitan Panteleimon of Antinoes with Fr. Epifanios Hadjiyangkou in a village of Ghana (W. Africa).

      In today's Holy Gospel our beloved Lord and Saviour Jesus Christ meets with a gentile woman near the region of Tyre and Sidon. The woman was a Greek living in Canaan.  She had a daughter which was "severely demon-possessed".  In her distress of finding a way to heal her daughter, she took the path and climbed the mountains of that region just with the taught, that she might meet with the great Teacher of Israel, whose fame travelled around the country.  This great Rabbi can heal all infirmities of men!  He is the solution, the woman said, of my family's problems.

    And behold, seeing Christ from a distance, she cried out to Him:  "Have mercy on me, Lord, Son of David!"  Have mercy on me and show compassion, for my daughter is suffering not from any sickness of the flesh, but from spiritual illness.  She has been possessed by a demon! 

    But Jesus does not give any attention to her words.  He ignores her completely.  At her cry of pain, He does not show any sympathy.  In addition to this unusual behaviour of Jesus, when the Apostles came and urged Him to "send her away, for she cries out after us", He answered and said, "I was not sent except to the lost sheep of the house of Israel" (Matth. l5:24).  But the poor woman did not lost her hopes.  She insists and came and worshiped Him, saying, "Lord, help me!"

    Now, we have before us a woman, whose child is spiritual ill.  She is crying out to the Creator of the whole Universe to help her.  She is crying out to the One, who heals with His command all illnesses.  She is kneeling before Him, who all the angelic hosts in Heaven worship.  She is crying out for help, and He is doing nothing!  And though the woman has enough problems, He says to her, "It is not good to take the children's bread and throw it to the little dogs" (Matth. l5:26).

    Now, what type of answer is this?  She is asking desperately for help, and He is insulting her on the top!  Is this a type of a joke?  Is Jesus truely turning His back on this woman's request?  Is the God of Love not hearing the prayers of this woman.  She is not asking anything for her self, she is praying for her daughter's health.  She is asking to deliver her from the power of satan, and to make her a free person.  Therefore she does not feel insultated, but insists even more on her request saying, "Yes, Lord, yet even the little dogs eat the crumbs which fall from their masters' table" (Matth. l5:27).

    Jesus Christ answered, "O woman, great is your faith!  Let it be to you as you desire" (Matth. l5:28).  This is what our Lord wanted to bring out as an example for all generations which will follow.  The woman's faith in Him.  If He had just cured the child right from the beginning, then the woman's faith was not to be shown. 

    Christ on purpose ignores her, in order to glorify her faithfulness in Him.  He does not answer her, in order that she insists on turning to Him.  He delays the healing, in order to strengthen her hope in Him.  He humbles her in order to teach us her humbleness and that with true humbleness we should approach God.
    My beloved friends,

    Many times in our personal life, we had found our selves under diffucult situations.  We then turned to God for help and assistance.  In the hour of depress, we asked God to do this or that for us.  And how many times there was just no answer to our prayers?  

    When we pray to God Almighty, we must always stand before  Him with faith.  Our prayers cannot be accepted, unless they are addressed with faith and hope in God.  When we stand before God to pray, we must humble ourselves before Him.  You cannot stand before God with a pride heart or praying disrespectful. 

    Many ask the question:  Can we pray lying down, when we are very tired? 

    And I ask you: Can you lie down, if you are expecting an important guest?  Can you lie down, when the President of the country is before you?  Can you lie down, when you are invited to a special dinner?  And you all know the answer to these questions.  No you cannot lie down.

    Speaking to God is more important than anything else in the world.  It is essential that when we pray, we must stand before God's presence with the proper manner.  We must also approach him with true faith, without any doubts.  If we doubt, then are prayers are not heard.  Doubts are the obstacles to our prayers.  Christ our Lord and Saviour assured us saying, that  "Assuredly, I say to you, if you have faith and do not doubt, you will not only do what was done to fig tree, but also if you say to this mountain, 'Be removed and be cast into the sea,' it will be done.  And whatever things you ask in prayer, believing, you will receive" (Matth. 2l:2l-22),  and again He says, "For assuredly, I say to you, if you have faith as a mustard seed, you will say to this mountain, 'Move from here to there', and it will move; and nothing will be impossible for you" (Matth. l7:20).

    My beloved friends,

Let us remove from our hearts all doubts.  Let us approach Christ with faith.  Let us stand before Him, as the Canaan woman stood, with humbleness, faith and hope that our prayers will be heard.  Let us pray to God, not only when we need something from Him, but let us practice the virtue of prayer daily in our homes, shops and even when we travel.  Finally let us allow God's Will to take up the important role in our life, and not our own