Στις ημέρες μας λείπει ολοσχερώς η Παιδική Λογοτεχνία, μεγάλο κομμάτι της οποίας έπλαθε τον πνευματικό κόσμο του παιδιού, τα ιδανικά, τα ήθη, τις αρετές, και έχει αντικαταστασθεί με την ψυχοφθόρα τηλεόραση, το άκριτο διαδίκτυο, με την αδιάκριτη καταστροφή της ελληνικής γλώσσας, και του φυσιολογικού και ανθρώπινου προσωπικού τρόπου επικοινωνίας.
Ξεχωρίζει εντόνως η προσπάθεια να εξαφανιστεί το "βιβλίο", το καλό-ψυχωφέλιμο- διδακτικό παιδικό βιβλίο από τα πρώτα χρόνια της Εκπαίδευσης, για να μην μπορέσουν τα παιδιά να διαβάσουν την ζωή των Αγίων Πατέρων, των Μαρτύρων και Ομολογητών, του Κόντογλου, Παπαδιαμάντη και τόσων άλλων και να πλημμυρίσει και να τραφεί η παιδική ψυχή τους με Ορθοδοξία, αρετές, ιδανικά, θυσία, αγάπη για την Πατρίδα και την οικογένεια, αγάπη για τον Χριστό και τον πλησίον.
Το συγκεκριμένο βιβλίο του π. Νικόλαου στις 77 σελίδες του διαμέσου κυρίως της ζωής δύο αδελφών, του Θανασάκη και της Φωτούλας, δημιουργεί μια προσπάθεια να ξαναθυμηθούμε την ανθρώπινη, απλή, ζεστή γεμάτη Χριστό ζωή την οποία μας στέρησαν και δυστυχώς ούτε καν την αναζητούμε πλέον, επειδή την ξεχάσαμε και δεν την νοσταλγούμε.
Ας αφήσουμε να προλογίσει την παρουσίαση του βιβλίου ο χαρισματικός Δάσκαλος
Δημήτρης Νατσιός όπως ο ίδιος μόνο γνωρίζει: