«Θολοκουλτούρα»: Ἡ πληγή τῆς συγχρόνου θεολογίας

«Θολοκουλτούρα»: Ἡ πληγή τῆς συγχρόνου θεολογίας

Φαίνεται ὅτι ἡ «θολοκουλτούρα» ἔβαλε πλώρη ὁλοταχῶς γιὰ τὴ Θεολογικὴ Ἐπιστήμη. Ἐμεῖς γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, ὅτι ἡ Θεολογία εἶναι ἡ γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἀποβαίνει σὲ δοξολογία γιὰ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ ἀσκητὴς ἔγραψε πὼς «Εἰ θεολόγος εἶ, προσεύξῃ ἀληθῶς. Καὶ εἰ ἀληθῶς προσεύχῃ, θεολόγος εἶ».

Αὐτὰ ὅμως εἶναι «ψιλὰ γράμματα» γιὰ τοὺς θολοκουλτουριάρηδες νέους θεολόγους. Γιʼ αὐτοὺς ἡ Θεολογία εἶναι τρόπος νὰ «φιλοσοφήσουν» καὶ ὄχι νὰ διακονήσουν τὴν Ἐκκλησία. Δεῖτε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ συνέντευξη τοῦ Προέδρου τοῦ τμήματος Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ., γιὰ νὰ καταλάβετε τί ἐννοοῦμε:
«Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε μία θεολογικὴ σχολή, δὲν ἔχουμε χαρακτηρισμὸ ὁμολογιακὸ ὀρθόδοξο ἢ κάτι ἄλλο ἐκ τοῦ νόμου, δὲν ἀνήκουμε στὴν Ἐκκλησία, ἀνήκουμε στὸ Ὑπουργεῖο καὶ στὸ Κράτος. Ὅμως ἀπʼ τὴν ἄλλη πλευρὰ εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ νεοελληνικοῦ μας πολιτισμοῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας εὐρύτερα καὶ ἐμεῖς διακονοῦμε γνωσιολογικὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲ θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, (ὄντας) σὲ διάλογο μὲ τὴ δυτικὴ Χριστιανοσύνη καὶ τὰ θρησκεύματα τοῦ κόσμου»!
Ρωτᾶμε τὸν κ. καθηγητή, τὸν ὁποῖο ἀκριβοπληρώνουμε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, γιὰ νὰ διδάσκει ὀρθόδοξη Θεολογία στὰ παιδιά μας: ἀπὸ πότε οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς ἔπαψαν νὰ εἶναι ὁμολογιακὲς καὶ ἔγιναν διαθρησκειακές;Ἀπὸ πότε ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτέλεσε ἁπλὰ πολιτισμικὸ (καὶ μάλιστα) κομμάτι τοῦ πολιτισμοῦ μας; Ἀπὸ πότε ἡ ὀρθόδοξη Θεολογία ἔγινε στείρα γνωσιολογία, στὰ πρότυπα προφανῶς τοῦ δυτικοῦ «χριστιανισμοῦ»;
Ξεχνάει μήπως ὅτι ὁ θεσμὸς τοῦ θεολόγου ἀνήκει στὴ διακονικὴ τάξη τῶν διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας; Μᾶς διακατέχει δυστυχῶς ἀνησυχία, διότι ἐμπιστευόμαστε τὴ θεολογικὴ παιδεία μας σὲ τέτοιας ἔκτασης «θολοκουλτούρα».
Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει καὶ νὰ μᾶς βοηθήσει!

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1964  22/2/2013