Τὸ Ἱερὸν Σαρανταλείτουρον τῶν Χριστουγέννων

Τὸ Ἱερὸν Σαρανταλείτουρον τῶν Χριστουγέννων 

Στὴν Θεία Λειτουργία τελετουργεῖται ἡ μυστικὴ σχέσις τοῦ πιστοῦ μὲ τὸν Σωτῆρα Χριστὸν καὶ κορυφώνεται στὸ ὑπέρτατο καὶ πλέον φρικτὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας, στὴν Θεία Εὐχαριστία.
 Πόσο χαρίζει εὐφροσύνη καὶ παλμὸ στὴν καρδιὰ ἡ σκέψις ὅτι ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἀποτελοῦν μία πνευματικὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἕνα σῶμα, ἕνα πνεῦμα, ἕνα κλῆμα μὲ πολλὰ σταφύλια!
Σ᾽ ὅλους βασιλεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ σ᾽ ὅλους ζῆ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Θαυμαστὴ εἶναι ἡ θεία Λειτουργία μὲ τὴν πλατειὰ ἐκείνη ἀγάπη, ποὺ ἀγκαλιάζει ὅλο τὸν κόσμο, ὄχι μόνο τὸν ἐπίγειο ἀλλὰ καὶ τὸν οὐράνιο. (Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης, ἐκδ. Ἱ, Μονῆς Παρακλήτου).
 Ὄχι μόνο ὅμως οἱ ζῶντες ὠφελούμεθα ἀλλὰ καὶ οἱ κεκοιμημένοι τὰ μέγιστα ὠφελοῦνται ἀπὸ τὴν ἀναίμακτο θυσία, καθὼς τονίζει ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης:
ὅταν ἀποχαιρετήσουμε τὸν προσφιλῆ μας νεκρὸ μὲ τὸν τελευταῖον ἀσπασμό, δὲν τὸν λησμονοῦμε γιὰ πάντα ἀλλὰ καθ᾽ ἑσπέρα καὶ πρωῒ δὲν παύονται αἱ ὑπὲρ τοῦ τελευτήσαντος προσευχαί, ἔπειτα τὰ νόμιμα καὶ συνηθισμένα μνημόσυνα ἐκτελοῦνται, ἐξαιρέτως δὲ καὶ κυρίως ἡ καθ᾽ ἡμέραν ἀναίμακτος θυσία (θεία Λειτουργία), παρὰ τὴν ὁποίαν κανένα ἄλλο δὲν εἶναι τόσον ὠφέλιμο εἰς τοὺς κεκοιμημένους μήτε τόσης εὐφροσύνης αἴτιον καὶ φωτισμοῦ καὶ ἑνώσεως πρὸς τὸν Θεόν, καθὼς αὐτό, διότι αὐτὸ τὸ ἴδιον Αἷμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον χύνεται ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἀχρείων εἰς αὐτὴν τὴν θυσία καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιον θεῖον Σῶμα εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον θυσιάζεται ἐπάνω εἰς τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο.
Αὐτὴν δὲ τὴν θυσία καὶ οἱ οἰκεῖοι κατὰ σάρκα τοῦ ἀποθανόντος καὶ οἱ κατὰ πνεῦμα ἡνωμένοι μὲ αὐτὸν καὶ οἱ περισσότερο ἀγαπῶντες αὐτὸν ἀδιαλείπτως καὶ καθ᾽ ἡμέρα προσφέρουσιν ὅλον τὸν χρόνο καὶ εἰς ὅλην τους τὴν ζωὴν καὶ ὅσον πλέον τὴν προσφέρουσι τόσον περισσότερο ὠφελοῦσι καὶ τοὺς κεκοιμημένους καὶ ἑαυτούς, διότι ποῖον ἄλλο ἐπωφελέστερον τοῦ νὰ θύεται ὁ Χριστὸς δι᾽ ἡμᾶς; Ἄλλοι δὲ προσφέρουσι, καθ᾽ ὅσον δύνανται καὶ προαιροῦνται, καὶ ἄλλοι τουλάχιστον μέχρι τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν προσάγουσι καθ᾽ ἡμέρα αὐτὴν τὴν θυσία…
 Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῶν ἀνωτέρω εἶναι καὶ ἡ κάτωθι διήγησις ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχ. Ἰγνατίου "Ποῦ πηγαίνει ἡ ψυχὴ μετὰ τὸν θάνατον: Ἕνας χριστιανός, ἐνῶ ἔσκαπτε μὲ πολλοὺς μαζὶ σ᾽ ἕνα νταμάρι, ἔπεσε βράχος καὶ τοὺς καταπλάκωσε.

Τὴν Ἁγία Τεσσαρακοστὴ τῶν Χριστουγέννων τελεῖται τὸ καθιερωμένο καὶ εὐλογημένο Ἱερὸ Σαρανταλείτουργο στὸ ὑπὲρ ἐλέους, σωτηρίας καὶ θεραπείας ψυχῶν καὶ σωμάτων πάντων ἡμῶν καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως καὶ συγχωρήσεως πάντων τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν ἡμῶν.
Ἡ γυναίκα αὐτοῦ τοῦ ἑνός, ἔδωσε ὅτι εἶχε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά της εἰς ἕνα ἱερέα νὰ κάμη 40 λειτουργίες διὰ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνδρός της. Καθημερινῶς δὲ πήγαινε μία προσφορά, ἕνα μπουκάλι μὲ κρασί, καὶ μία λαμπάδα, σὰν πτωχή, ποὺ ἦταν.
Ὅταν ἔφθασε ὁ ἱερεὺς εἰς τὰς 20 θ. Λειτουργίας, ὁ διάβολος φθόνησε τὴν εὐλάβειά της καὶ τῆς εἶπε ὅτι ὁ ἱερεὺς ἔφυγε, διότι εἶχε δουλειὰ βιαστικὴ καὶ γι᾽ αὐτὸ μὴ κοπιάζεις καὶ αὔριο πηγαίνεις τὴν προσφορά σου. Αὐτὸ τῆς τὸ ἔκαμε 3 φορὲς εἰς τὸ διάστημα τῶν 40 θ. Λειτουργιῶν. Ἐν τῷ μεταξὺ ἔγινε ἐκχωμάτωσις, γιὰ νὰ βγάλουν τὰ πτώματα.
Ὅταν ἔφθασαν εἰς ἕνα μέρος ἄκουσαν φωνή, ποὺ ἔλεγε: Προσέξατε, σκάψατε μὲ προσοχή, διότι ἐπάνω μου εἶναι δύο πέτρες, μὴ πέσουν καὶ μὲ θανατώσουν… Αὐτοὶ θαύμασαν, καὶ σκάπτοντες πλαγίως βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ζωντανὸ καὶ τὸ ἀνήγγειλαν εἰς τὴν γυναίκα του. Ἀποροῦσαν δὲ ὅλοι, πῶς ἔζησε ἐπὶ 40 ἡμέρες χωρὶς τροφή.
Αὐτὸς δὲ εἶπε κάθε μέρα μοῦ ἔδινε κάποιος, ἀοράτως, ἕνα ψωμὶ καὶ ἕνα δοχεῖο κρασὶ καὶ μία λαμπάδα ἦταν μπροστά μου καὶ ἔτσι ἔτρωγα, ἐκτὸς ἀπὸ 3 ἡμέρας, ὅπου δὲν ἔφαγα τίποτε, οὔτε φῶς εἶδα καὶ πικράθηκα πολύ, ὀδυρόμενος διὰ τὰς ἁμαρτίας μου. Κατόπιν εἶδα τὴν ἀναμμένη λαμπάδα, τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, σὰν πρῶτα καὶ δόξασα τὸν Θεό, ὅπου δὲν μὲ ἐγκατέλειψε μέχρι τέλος…».
Αὐτὰ εἶναι τὰ θαύματα τῆς πίστεώς μας καὶ θὰ ἦτο εὐχῆς ἔργον, νὰ ὑπῆρχε ἡ δυνατότης νὰ γίνουν ἀντιληπτὰ καὶ βιώσιμα ἀπὸ ὅλους μας.

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ» ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

   Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1999, 22 Νοεμβρίου 2013