Ὁ Βαλέριος Γκαφένκου – γράμματα καί ποιήματα. (Μέρος Β')

 Ὁ Βαλέριος Γκαφένκου – γράμματα καί ποιήματα. (Μέρος Β')
Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

10 Φεβρουαρίου 1945

Ἐφ᾿ ὅσον ὁ Θεός φροντίζει τόν κόσμο,  κανένα κακό δέν θά μπορέσει νά κλονίσει τό ἠθικό καί βαθειά χριστιανικό περιεχόμενο τῶν καθαρῶν ψυχῶν πού εἶναι γεμάτες ἀπό ἀπέραντἡ ἀγάπη γιά τήν ἀλήθεια καί γιά τόν πλησίον.
Ἡ θλίψη, ὅσο δύσκολη καί νά εἶναι, δέν ἔχει  κανένα νόημα παρά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς πού ποθεῖ ἡ ψυχή γιά τήν σωτηρία της.
Ἐπιθυμῶ νά ξέρω ὅτι εἶστε ἕτοιμες νά δεχτεῖτε τά πιό βαρειά χτυπήματα μέ τήν πίστη διότι πέρα ἀπ᾿ αὐτήν τήν ἐφήμερη ζωή ὑπάρχει μιά ἄλλη ζωή, ἡ ὁποία εἶναι αἰώνια, εὐτυχής, μιά οὐράνια ἀπέραντη πατρίδα πού ἀξίζει κάθε θυσία, ὅσο μεγάλη καί νά εἶναι.
Ἐγώ εἶμαι ὑγιής καί εὐτυχής. Τίποτε δέν θά μποροῦσε νά γκρεμίσει αὐτήν τήν πνευματική μου κατάσταση.
Εἶμαι τόσο εὐτυχής ὥστε θά ἤθελα να φωνάξω πολύ δυνατά, ν᾿ ἀκούσει ὅλος ὁ κόσμος τήν κραυγή μου, νά τήν ἀκούσει καί ὁ  μπαμπᾶς μου, ἀπό ἐκεῖ πού εἶναι, νά φτάσει ἡ εὐτυχία μου μέχρι τόν οὐρανό!

20 Φεβρουαρίου 1945

Ἡ Παναγία μέ εἰσακούει. Ζῶ τό πλημμύρισμα κάποιων ἀληθινῶν κυμάτων ἀγάπης, τά ὁποῖα μοῦ πλημμυρίζουν ὅλο τό εἶναι μου καί ἔχω τήν συνείδηση τῆς ματαιότητάς μου σάν ἄνθρωπος στήν γῆ. Ἀγρυπνῶ μπροστά στήν εἰκόνα, στά γόνατα, προσπέφτοντας ζητῶντας ἔλεος, βοήθεια καί ἀγάπη γιά μένα καί γιά ὅλους τούς δικούς μου: γονεῖς, συγγενεῖς, φίλους, εὐεργέτες, ἐχθρούς. Εἶμαι ὅπως μέ ξέρετε. Σιωπῶ ἀπόλυτα καί ἀναλογίζομαι ὧρες καί ἡμέρες ὁλόκληρες. Στέλνω τούς λογισμούς μου μακριά καί, ὅταν γυρίσω στήν πραγματικότητα, χαμογελάω. Ψέλνω καί προσεύχομαι. Εἶμαι πρόσχαρος πνευματικά. Ἡ καθημερινή ζωή ἔχει μιά αὐτούσια παρουσίαση. Ἡ ἐσωτερική μου ζωή εἶναι ἁπλή, ζωντανή, γεμάτη καί μεγάλη, μέ πόθους καί ὄνειρα πού τά ζῶ ἐγώ καί τά αἰσθάνομαι ζωντανά στήν ψυχή μου.
Πολεμάω μέ τίς ἁμαρτίες. Καί ὅσο βυθίζομαι πιό πολύ στόν ἑαυτό μου, τόσο βρίσκω ἄλλες καί ἄλλες ἁμαρτίες. Ἀλλά μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου τίς νικάω. Ἔχω ἀποκτήσει μιά πνευματική μόνιμη γαλήνη καί εἶμαι εὐχαριστημένος μέ τά δῶρα πού μοῦ δίνει ὁ Θεός, διότι εἶναι ἀνεκτίμητα. Σᾶς ὁμολογῶ πάλιν τό ἴδιο πρᾶγμα: Ζῶ τήν εὐτυχία, τήν δοκιμάζω ἰδιαιτέρως μέ τά δάκρυα καί τόν πόνο, ἐκεῖ βρίσκω τήν πιό γλυκειά καί βαθειά. Ζῶ μέ τήν συνείδηση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου. Ζῶ τόν Θεό, τήν Πηγή ὅλων τῶν χαρῶν τῆς ζωῆς. Εἶμαι πολύ εὐχαριστημένος τώρα, διότι ἔζησα μιά καθαρή καί ἠθική ζωή. Στίς σχέσεις μου μέ τίς γυναῖκες ἤμουν πάντα τίμιος, σωστός καί καθαρός, δηλαδή δέν ἔχω πέσει στήν ἁμαρτία. Καί ἔχω ἀγαπήσει τόσο πολύ. Σᾶς λέγω εἰλικρινά, εἶμαι εὐτυχής. Καταλαβαίνω καί συγχωρῶ τά πάντα, ὁποιοσδήποτε νά μέ χτυποῦσε, ἐγώ τόν συγχωρῶ.

10 Ἀπριλίου 1945

Ἀπλοποίησε τήν ζωή σου, ὅσο γίνεται περισσότερο! Πάντοτε μάθε νά εὐχαριστιέσαι μέ τά λίγα, μάθε νά αὐτοθυσιάζεσαι γιά τό καλό τοῦ συνανθρώπου σου! Ἡ προσευχή εἶναι ἡ πιό καθαρή ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον. Ὅταν φτάσεις νά προσεύχεσαι ἀληθινά, τότε πραγματοποίησες τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία.

25 Μαΐου 1945

Σᾶς μιλάω τώρα ὅσο σοβαρά γίνεται: κάντε μιά ὅσο πιό λεπτομερειακή ἐξέταση τῆς συνειδήσεώς σας. Ἐξετᾶστε καλά τήν ζωή σας, ἐμβαθύνετε στά ἐνδότερα τῆς ὕπαρξής σας καί γνωρίστε τόν ἑαυτό σας, μέ ὅλες τίς ἐπιτελεσθεῖσες ἁμαρτίες καί λάθη στήν ζωή σας. Ποτέ δέν εἶναι ἀργά. Ἀλλά μήν ἀναβάλλετε οὔτε κἄν μιά ἡμέρα!
Σᾶς μιλάω σάν υἱός καί ἀδελφός σας,  μέ ὅλη τήν ἀγάπη πού ἔχω γιά ἐσᾶς. Μιλάω  μέ ὅλη τήν πιστότητα τῆς ψυχῆς, ὄχι ἀπό βιβλία, ἀλλά ἀπό τήν ἴδια τήν καρδιά μου σέ ὅλα αὐτά τά χρόνια, τά πιό σοβαρά καί σημαντικά χρόνια τῆς ζωῆς μου, τά ὁποῖα γιά μένα σημαίνουν τό πᾶν, τό ἀπόλυτο πᾶν. Εὐχαριστῶ ἀπό καρδιᾶς τόν Πανάγαθο Θεό γιά τόν πόνο πού μοῦ ἔχει στείλει. Διότι μέσω τοῦ πόνου διαφωτίσθηκε ἡ ψυχή μου καί βρῆκα τήν πορεία τῆς ζωῆς μου.
Σᾶς παρακαλῶ ἀπό καρδίας νά διαβάζετε τήν Ἁγία Γραφή. Κάθε βράδυ, πρίν κοιμηθεῖτε, μαζευτεῖτε γύρω-γύρω στήν μαμά, ἐσεῖς, ἀγαπημένα παιδάκια τῆς καρδιᾶς μου, καί μέ γαλήνη νά καθίστε ἥσυχες μερικά λεπτά καί μετά διαβάστε ἕνα κεφάλαιο ἀπό τό Εὐαγγέλιο, ἕνα κεφάλαιο ἀπό τίς Ἐπιστολές καί ἕναν Ψαλμό. Μέ πολλή εὐλάβεια νά κάνετε μετά τίς βραδινές σας προσευχές. Θά ἦταν καλά νά ἔχετε ἕνα καντήλι στήν κρεβατοκάμαρα. Μέ τό καντήλι ἀναμμένο, στήν ἡσυχία, ἡ καθεμία νά ἐξετάζει τίς πράξεις, τούς λογισμούς καί τά λόγια της γιά ἐκείνη τήν ἡμέρα. Μόλις παρατηρεῖτε ἕνα λάθος, νά τό  ὁμολογήσετε μέ εἰλικρίνεια, ζητώντας τήν συγχώρηση. Ὕστερα … καλή νύχτα!
Ἀγαπηθεῖτε πολύ, πολύ! Βοηθηθεῖτε πάντα! Θά ἦταν τό πιό μεγάλο καί ὡραῖο πρᾶγμα πού θά τό ἐφαρμόζατε: Νά γίνετε μιά χριστιανική οἰκογένεια. Καί μιά ταλαίπωρη καρδιά πάντα νά βρίσκει τήν παρηγοριά ανάμεσά σας!

Ἀναβάσεις

22  Νοεμβρίου 2013

 ________________________________________________

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα