Ὁ πρῶτος Ἱ. Ναὸς τοῦ Εὐγνώμονος Ληστοῦ

Ὁ πρῶτος Ἱ. Ναὸς τοῦ  Εὐγνώμονος Ληστοῦ

Ἐκεῖ, στὴν Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότητα τῆς Ὁσίας Ξένης, ὁ «Ἅγιος τῶν φυλακισμένων», ὁ ἄοκνος ἐργάτης τοῦ Ευαγγελίου τῆς ἀγάπης, ὁ Γέροντας Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ὁ πασίγνωστος ἀνὰ τὴν ὑφήλιο γιὰ τὸ εὐλογημένο του ἔργο, ἔκτισε τὸν πρῶτο Ἱερὸ Ναὸ στὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ Εὐγνώμονος Ληστοῦ.
Εἴκοσι αἰῶνες χρειάσθηκαν ἀπὸ τὸ δρᾶμα τοῦ Γολγοθᾶ, ὅπου συντελέσθηκε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, γιὰ νὰ τιμηθεῖ μὲ Ἱ. Ναὸ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ὁ «ἐκ δεξιῶν Λῃστής», ὁ τιμημένος στὸν οὐρανὸ ὡς πρῶτος ἔνοικος τοῦ Παραδείσου, τοῦ σφραγισμένου γιὰ ὅλους μας μετὰ τὴν ἔξωση τῶν Πρωτοπλάστων. Καὶ ἡ πρώτη τιμὴ τοῦ ἐπιδόθηκε ἤδη, σύντομα θὰ ἀκολουθήσουν καὶ ἄλλες περίλαμπρες, στὴν Περαία τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὁ Ἅγιος Ληστὴς τοῦ Γολγοθᾶ εἶναι ὁ πρῶτος οὐρανοπολίτης, εἶναι ὁ Λήσταρχος τοῦ Παραδείσου. Κατόρθωσε μὲ τὸ κλειδὶ τοῦ «Μνήσθητί μου, Κύριε» νὰ καταληστεύσει καὶ τὸν Παράδεισο καὶ νὰ ἀνοίξει τὴν πύλη του πρῶτος αὐτὸς ἀπ’ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ἔτσι, ἤθελε ὁ Κύριος, Ληστὴς νὰ ἀνοίξει τὸν Παράδεισο, καὶ μάλιστα «αὐθημερόν», «ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν», Αὐτὸς ποὺ μᾶς εἶπε ὅτι «οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μᾶρκ. β΄ 17), ὁ φίλος τῶν πρώην ἁμαρτωλῶν, τῶν τελωνῶν, τῶν ἀσώτων, τῶν κακούργων, τῶν πορνῶν καὶ τῶν φαύλων. Ἄλλωστε μᾶς προέβαλε αὐτοὺς ὡς πρότυπα σωτηρίας λέγοντάς μας πάλιν, ὅτι «αἱ πόρναι καὶ οἱ τελῶναι προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. κα΄ 31).
Δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο πρότυπο μετανοίας ἀπὸ τὸν εὐγνώμονα Ληστή. Ὅλοι μας, ἄλλοι περισσότερο, ἄλλοι λιγότερο, εἴμαστε ληστὲς καὶ κακοῦργοι κλεισμένοι στὰ κάτεργα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἁλυσοδεμένοι μὲ τὶς χειροπέδες τοῦ πονηροῦ.
Μὴ νομίζουμε ὅμως ὅτι θὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἐπειδὴ κατορθώνουμε νὰ ζοῦμε ἐλεύθεροι ἐδῶ στὴ γῆ καὶ νὰ χαιρόμαστε γιὰ τὴν ἐκτίμηση τῶν ἄλλων πρὸς τὸ πρόσωπό μας. Ξεφεύγουμε ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη καταδίκη, δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ Θεία. Πολλοὺς ληστὲς καὶ κατάδικους θὰ δοῦμε μὲ ἔκπληξη στὸν Παράδεισο καὶ πολλοὺς κατὰ κόσμο δικαίους στὸ πῦρ τὸ ἐξώτερο.
Ὦ Ἅγιε Ληστά, ὦ οὐρανοπολῖτα Ἅγιε, ὦ Παραδείσου ἔνοικε, δεῖξαι μας τὸ δρόμο τῆς ἐπιγνώσεως τῆς ἁμαρτωλότητός μας μὲ τὸ «δικαίως μὲν ἄξια ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν» (Λουκ. κγ΄ 41) καὶ τῆς μετανοίας μὲ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου» (Λουκ. κγ΄ 42).
Σὲ ἐσένα ἀφιερωμένο, Ἅγιε Ληστά, ὁ Γέροντας Γερβάσιος ἔκτισε τὸν πρῶτο Ἱ. Ναὸ στὸ προαύλιο τῆς Ἀδελφότητος τῆς «Ὁσίας Ξένης» καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐφέτος πανηγύρισε τὴ μνήμη σου στὶς 12 Ὀκτωβρίου, ὅπως ἀναφέρεται στὸ «Ἱεροσολυμίτικο Κανονάριο».
Γιὰ τὴν πανσέβαστη μνήμη σου λειτούργησε καὶ κήρυξε τὸ θεῖο λόγο ὁ ἴδιος, λάμποντας ἀπὸ χαρὰ καὶ πνευματικὴ ἀγαλλίαση.
Ἕνα ἀκόμη ὄνειρο τοῦ ἀκάματου Γέροντα Γερβασίου μὲ τὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ληστῆ ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστᾶ. Πόσους ληστὲς καὶ ἐγ κληματίες ἔχει γνωρίσει ὁ ἴδιος στὴ μακρόχρονη διακονία του στὶς φυλακές! Γιὰ ὅλους τοὺς φυλακισμένους ἔχει νὰ προβάλει ληστὲς Ἁγίους, μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς δυναμώνει.
Τὸν Ἅγιο Μωϋσῆ τὸν Αἰθίοπα, τὸν Ἅγιο Βάρβαρο τὸν Ἰβηρίτη, τὸν Ἅγιο Βάρβαρο τὸν Πενταπολίτη, τὴν Ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, τὸν Τελώνη καὶ τὸν Ἄσωτο τῆς Παραβολῆς, τὴν «ἀλείψασαν τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ Πόρνην» (Μᾶρκ. ιδ΄ 3), τὸν Ἁγιαναννίτη Ἰωακεὶμ καὶ ἄλλους, ποὺ τοὺς εἰκόνισε στοὺς τοίχους τοῦ κομψοτεχνήματός του, τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ληστῆ τοῦ Γολγοθᾶ.
Ὅλοι ἐμεῖς, «οἱ τυχεροί», ποὺ παρευρεθήκαμε στὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις τῆς μνήμης τοῦ Εὐγνώμονος Ληστοῦ, στὴν Περαία τῆς Χαλκιδικῆς, γευθήκαμε πλούσια τὴ φιλοξενία τοῦ Γέροντος Γερβασίου καὶ πήραμε δύναμη νὰ ἀκολουθήσουμε τὴ μετάνοια τοῦ «ἐκ δεξιῶν συσταυρωθέντος τῷ Χριστῷ» ἐπαναλαμβάνοντας μὲ ἐπίγνωση τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου». Σὲ εὐχαριστοῦμε ἐκ βαθέων, πολυσέβαστέ μας πάτερ Γερβάσιε!

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

   Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1999, 22 Νοεμβρίου 2013