Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος Δ'). Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη.(Μέρος Δ)

 Στό μεταξύ ὁ μητροπολίτης Ἀντώνιος, στή προσπάθειά του νά μέ βοηθήσει, μοῦ συνέστησε ν’ ἀπευθυνθῶ στόν κυβερνητικό ἐπίτροπο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πού λεγόταν Λουκιάνωφ. Ἡ εἰσήγησή του θά ἔπαιζε ἀποφαστικό ρόλο στήν ἔγκριση ἤ τή ἀπόρριψη τοῦ καταστατικοῦ τῆς ἀδελφότητος.
Πῆγα λοιπόν στό συνοδικό μέγαρο καί ζήτησα νά ἐμφανιστῶ στόν ἐπίτροπο.  Μετά ἀπό μικρή ἀναμονή, μέ ὁδήγησαν στό μεγάλο γραφεῖο του.
Ὁ Λουκιάνωφ ἦταν σκυμμένος πάνω σ’ ἕνα σωρό ἔγγραφα καί φακέλους.  Μόλις μπῆκα μέσα, σήκωσε τά μάτια καί μέ κοίταξε.  Τό στρογγυλό πρόσωπό του ἦταν ἀνέκφραστο καί παγερό, τό ὕφος του στυφό, τό βλέμμα του σκληρό.  Μέ περιεργάστηκε ἀπό τήν κορυφή ὥς τά νύχια.  Καί χωρίς νά μοῦ δώσει τήν εὐκαιρία ν’ αὐτοσυστηθῶ, μέ ρώτησε κοφτά:
-Ποιός εἶστε; ..... Ἀπό ποῦ;  Γιατί ἤρθατε στή Σύνοδο;
Τοῦ ἐξήγησα ἁπλά καί σύντομα τήν ταυτότητά καί τήν ἰδιότητά μου, καθώς καί τήν αἰτία τοῦ ταξιδιοῦ μου στή πρωτεύουσα.  Πρίν τελειώσω ὅμως, καί ἐνῶ ἤμουν ἕτοιμος νά τοῦ παραδώσω τό σχέδιο κανονισμοῦ καί ὁρισμένες εἰσηγήσεις μου γιά τήν Καμτσατκική Ἀδελφότητα, μέ διέκοψε ἀπότομα καί δήλωσε:
-Ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος δέν πρόκειται ν’ ἀσχοληθεῖ μέ τόν κανονισμό αὐτῆς τῆς ἀδελφότητος ! Ἄς ἀσχοληθεῖ ὁ ἀρχιερέας τῆς ἐπαρχίας σας.

Ξαφνιάστηκα μέ τήν ἀπροσδόκητη ἀντίδρασή του, ἀλλά δέν τά ἔχασα. Ἄρχισα νά τοῦ ἐξηγῶ τούς λόγους πού μ’ ἔκαναν νά ζητῶ συνοδική ἔγκριση, μά ἐκεῖνος μέ σταμάτησε πάλι καί, παίρνοντας μηχανικά στά χέρια του τά χαρτιά πού τοῦ πρότεινα, ἐπανέλαβε μέ ἔντονο ὕφος.
-Σᾶς εἶπα ξεκάθαρα ὅτι ἐμεῖς ἐδῶ στήν Πετρούπολη δέν θ’ ἀσχοληθοῦμε μέ τήν ἀδελφότητά σας!  Μπορεῖτε νά ἐπιστρέψετε στήν Καμτσάτκα.  Δέν ἔχω τίποτε ἄλλο νά πῶ μαζί σας.
Ἔκανε μέ τό κεφάλι μιά κίνηση, πού φανέρωνε πώς ἡ ἀκρόαση εἶχε τελειώσει.
-Μέ περιμένουν τ’ ἄλογα.  Πρέπει νά φύγω, πρόσθεσε μέ φανερή δυσφορία γιά τήν ἀνεπιθύμητη παρουσία μου.
Ὁ γραμματέας τοῦ Λουκιάνωφ ἄνοιξε τήν πόρτα καί μέ κοίταξε ἀνυπόμονα, περιμένοντας νά φύγω.
Βαθιά πικραμένος γιά τήν ἀνεπίτρεπτη καί προσβλητική συμπεριφορά του, ἐγκατέλειψα τό κτίριο τῆς Συνόδου.
-Ἡ ἀδελφότητα θά γίνει!  Ὁ Θεός θά βοηθήσει, μουρμούριζα καθώς πήγαινα στή Λαύρα.
Κάποια μυστική φωνή μέσα μου μέ πληροφοροῦσε γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ μου.  Γι’ αὐτό καί μιά πρωτότυπη ἰδέα μοῦ ἦρθε, ὅταν ἀντίκρυσα ἕνα μεγάλο χρυσοχοεῖο στή λεωφόρο Νέφσκυ, κοντά στήν πλατεία τοῦ σταθμοῦ Νικολάγιεφσκυ.  Σκέφτηκα νά παραγγείλω τιμητικά παράσημα γιά τούς εὐεργέτες τῆς ἀδελφότητος.
Χωρίς δεύτερη σκέψη μπῆκα μέσα. Ὁ χρυσοχόος –μετά ἀπό τόσα χρόνια θυμᾶμαι ἀκόμα τ’ ὄνομά του: Ν.Γ. Λίντερ- μέ ἄκουσε προσεκτικά.  Στό τέλος εἶπε:
-Ἄν ἀποφασίσετε ν’ ἀναθέσετε στή φίρμα μου τήν κατασκευή τῶν παρασήμων, θά σᾶς κάνω δωρεάν τά σχέδια τεσσάρων μοντέλων, ἕνα γιά κάθε βαθμό παρασήμου.
Συμφώνησα χωρίς νά τό πολυσκεφτῶ, καί τοῦ ἔδωσα μερικές ὁδηγίες γιά τή μορφή τους.

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.195-222

Ἀναβάσεις
24  Ἰουλίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα