Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη. (Μέρος ΣΤ'). Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

    Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη.(Μέρος ΣΤ')

Οἱ ἐλπίδες μου ἀναπτερώθηκαν.  Δέν εἶχα λόγους νά εὐχαριστήσω τόν Χαρουζίν γιά τήν καλωσύνη του, ἀλλά προπαντός τό Θεό γιά τήν εὔνοιά Του.
Γεμάτος χαρά, πῆρα μέ τή σειρά τίς διευθύνσεις τοῦ καταλόγου κι ἐπισκέφθηκα ὅλους τούς γνωστούς τοῦ Χαρουζίν.  Πράγματι, κανείς δέν ἀρνήθηκε νά γίνει μέλος τῆς ἀδελφότητος. Ἀντίθετα μάλιστα, ὄχι μόνο μ’ ἐνθουσιασμό ὑπέγραφαν οἱ ἴδιοι, ἀλλά μοῦ ἔδιναν κι ἄλλες διευθύνσεις. Ἔτσι, μέσα σέ μερικές ἡμέρες συγκέντρωσα πάνω ἀπό διακόσιες ὑπογραφές ἐπιφανῶν πρωτευουσιάνων, ἀνάμεσά στούς ὁποίους ἦταν καί μέλη τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου καί τῆς Κρατικῆς Δούμας, καθηγητές, διευθυντές τραπεζῶν, στρατηγοί καί ἄλλοι.
Ἀπ’ αὐτούς φαίνεται πώς ἡ δραστηριότητά μου ἔφτασε μέχρι τ’ αὐτιά τοῦ τσάρου.  Καί μέ μεγάλη ἔκπληξη δέχθηκα μιά μέρα τήν ἐπίσκεψη ἑνός ἀξιωματικοῦ τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς. Ὅπως ἔμαθα κατόπιν, ἦταν ὑπασπιστής τοῦ μονάρχη. Μέ τή φιλοφροσύνη ἑνός αὐλικοῦ, μοῦ ἔδωσε ἕνα φάκελο ἀπό τό διευθυντή τοῦ αὐτοκρατορικοῦ γραφείου στρατηγό Μοσολώφ.
  Τό σημείωμα, πού εἶχε μέσα, ἔγραφε ὅτι ἡ Α.Μ., ὁ Αὐτοκράτορας Νικόλαος Β΄19, μέ προσακλοῦσε στά βασιλικά ἀνάκτορα γιά νά τόνν ἐνημερώσω γύρω ἀπό τήν ἱεραποστολή στήν Καμτσάτκα.  Προηγουμένως ὅμως ἔπρεπε νά παρουσιαστῶ καί νά πάρω ὁδηγίες, ἀπό τό στρατηγό Μοσολώφ.
Τήν ἡμέρα πού ὅριζε ἡ πρόσκληση, πῆγα νά βρῶ τόν αὐλάρχη. Μέ τό τριμμένο μου ράσο, τήν ἀνεπιτήδευτη, ἐπαρχιώτικη συμπεριφορά καί μέ πολλή ἀγωνία, ἐμφανίστηκα στό λεβεντόκορμο στρατηγό μέ πολλά παράσημα καί τούς ἀριστοκρατικούς τρόπους.
-Θά σᾶς στείλουμε προσκλητήρια κάρτα, μοῦ ἐξήγησε ὁ Μοσολώφ, ὅταν θά ἔρθει ἡ σειρά σας νά παρουσιαστεῖτε στόν αὐτοκράτορα.  Σᾶ προειδοποιῶ ὅμως, ὅτι στή συζήτησή σας μέ τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα πρέπει νά εἶστε λιγόλογος, νά μιλᾶτε χωρίς στόμφο καί κυρίως νά μήν κάνετε ἐρωτήσεις. Αὐτά ἐπιβάλλει ἡ αὐλική ἐθιμοτυπία.
Δέν εἶχα βέβαια καμιά πρόθεση νά παραβῶ τίς ἐπιταγές τῆς βασιλικῆς ἐθιμοτυπίας, ἄν αὐτό θά βοηθοῦσε τό σκοπό μου.  Στόν τσάρο στήριζα πιά τήν τελευταία μου ἐλπίδα, ἀφοῦ ὅλα ἔδειχναν ὅτι στή Σύνοδο δέν μποροῦσα νά στηριχθῶ.  Πόσο δίκιο εἶχε ὁ σοφός ἀρχιεπίσκοπος Εὐσέβιος, ὅταν ἀμφέβαλλε ἄν οἱ συνοδικοί ἀριχερεῖς θά δέχοταν «νά μπεῖ στίς τσέπες τους» κάποιος ἄσημος ἱερομόναχος ἀπό τή Καμτσάτκα.
Καί νά ἐπιτέλους, τή μεγάλη Σαρακοστή ἔλαβα τήν προσκλητήρια κάρτα. Ἔγραφε τήν ἡμερομηνία πού θά παρουσιαζόμουν στόν αὐτοκράτορα, καθώς καί τήν ὥρα ἀναχωρήσεως τοῦ τραίνου, μέ τό ὁποῖο θά ταξίδευα ὥς τό Βασιλικό Χωριό.  Τή διάβασα μέ χέρια πού ἔτρεμαν ἀπό τήν ταραχή.  Δέν εἶναι καί μικρό πράγμα ν’ ἀντικρύσεις κατά πρόσωπο τό μονάρχη τῆς μεγαλύτερης αὐτοκρατορίας τοῦ κόσμου, ἔστω κι ἄν αὐτή ἡ αὐτοκρατορία εἶναι ἡ ἴδια πατρίδα σου.
Τίς ἡμέρες πού ἀκολούθησαν τό χτυποκάρδι μου δυνάμωνε. Ἤμουν συνεχῶς βυθισμένος σέ σκέψεις.  Πῶς θά παρουσιαστῶ στόν τσάρο, πῶς θά τόν χαιρετήσω, πῶς θά τοῦ μιλήσω, τί λέξεις θά χρησιμοποιήσω γιά νά κινήσω τό ἐνδιαφέρον του, κ.ο.κ.
Τέλος πάντων, τήν καθορισμένη μέρα πῆρα τό τραῖνο γιά τό Βασιλικό Χωριό.  Μόλις ἔφτασε καί κατέβηκα στό Βασιλικό Σταθμό, μέ πλησίασαν δυό αὐλικοί μέ κόκκινες φανταχτερές στολές.

______________________________________________________________________

19.Νικόλαος Β΄ Ἀλεξάντροβιτς Ρωμανώφ (1868-1918). Ὁ τελευταῖος τσάρος τῆς Ρωσίας (1894-1918), πρωτότοκος γιός τοῦ τσάρου Ἀλεξάνδρου Γ΄ (1881-1894). Ἀγαθός ἀλλά ἄβουλος καί μειωμένων ἱκανοτήτων ἄνθρωπος, φάνηκε σέ πολλές περιπτώσεις ἀναποφάσιστος καί ὑποχείριος στή γυναίκα του, τσαρίνα Ἀλεξάνδρα Φεοντόροβνα, καί στή διεφθαρμένη αὐλική καμαρίλα, μ’ ἐπικεφαλῆς τόν πανοῦργο στρατηγό Κ.Π. Πομπεντονόστσεφ καί τό διαβόητο τυχοδιώκτη Ρασπούτιν.
 Ἡ ἀπολυταρχική ἐσωτερική πολιτική του καί ἡ ταπεινωτική ἧττα τῆς Ρωσίας ἀπό τήν Ἰαπωνία, στόν πόλεμο τοῦ 1904-1905, προκάλεσαν τήν ἀποτυχημένη λαϊκή ἐξέγερση τοῦ 1905.
Ἡ συνεχῶς ὀγκούμενη δυσαρέσκεια τῶν φτωχῶν στρωμάτων τοῦ λαοῦ (ἐργατῶν, χωρικῶν), πού ἐκδηλωνόταν μέ ἐξεγέρσεις καί ἐπαναστατικά κινήματα, ἀνάγκασαν τό Νικόλαο νά προχωρήσει σέ κάποιες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, ἀνάμεσα στίς ὁποῖες ἦταν καί ἡ σύγκληση τῆς Δούμας. Σύντομα ὅμως ἀνακάλεσε τίς περισσότερες παραχωρήσεις του.
Οἱ συντριπτικές ἀποτυχίες τῆς Ρωσίας στόν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο εἶχαν σάν ἀποτέλεσμα νά ὀξυνθοῦν οἱ ἐσωτερικές κοινωνικές συγκρούσεις καί νά ξεσπάσει ἡ γνωστή μεγάλη ἐπανάσταση. Ὁ τσάρος ἀναγκάστηκε νά παραιτηθεῖ στίς 15 Μαρτίου 1917. 
Μεταφέρθηκε στόν Αἰκατερίνμπουργκ ὅπου ἐκτελέστηκε ἀπό τούς μπολσεβίκους (Ἰούλιος 1918) μαζί μέ ὁλόκληρη τήν οἰκογένειά του: τήν τσαρίνα, τίς τέσσερις θυγατέρες του καί τό γιό του, τσάρεβιτς Ἀλέξιο.

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.195-222

Ἀναβάσεις

28 Ἰουλίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα