Ἡ γέννηση τοῦ Γρηγορίου Θεολόγου. Μέρος Α', Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδικὰ ἔτη.

Ἡ γέννηση τοῦ Γρηγορίου Θεολόγου. ( Μέρος Α'). Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδικὰ ἔτη.

Ἱερό τό ζευγάρι! Ἀπό τήν ὥρα τούτη, Νόννα καί Γρηγόριος, προαισθάνονταν ὅτι τή μεγάλη εὐλογία θ’ ἀκολουθήσει κι ἄλλη μεγαλύτερη. 
Βαθιά μέσα τους ἔνιωθαν ὅτι κάποιο σπουδαῖο ρόλο θά τούς ἀναθέσει ὁ Θεός.  Κάτι μεγάλο θά ἐπιτελέσουν στήν Ἐκκλησία καί γιά τήν Ἐκκλησία.  Τί θά ἦταν αὐτό;  Δέν τό ἤξεραν.  Προσεύχονταν, περίμεναν ν’ ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζονταν πνευματικά.
Τοῦ Γρηγορίου ἡ ζωή ἄλλαξε ριζικά. Ἡ μεγάλη κτηματική του περιουσία, τά εὐρύχωρα σπίτια, οἱ κολλῆγοι σκλάβοι, πού δούλευαν στά χωράφια του, τ’ ἀκριβά ἔπιπλα καί τά ὡραῖα ἀντικείμενα τῶν σπιτιῶν, ἔγιναν ἀλλιώτικα.
Τά ἔβλεπε ἀλλιῶς. Ἔχασαν τή δική τους ἀξία. Ἔμεινε γαιοκτήμονας, ἀλλά δέν ἐκμεταλλευότανε τούς κολλήγους.  Τού παραχωροῦσε πολλά.  Δέν ἦταν σκληρός μαζί τους.  Κι ὅταν ἔπρεπε νά θυμώσει ἤ νά τούς τιμωρήσει, αὐτό γινότανε μέ σύνεση καί ἀγάπη.  Δέ μισοῦσε.  Ἀγαποῦσε τούς γύρω του ἀνθρώπους κι ἐνδιαφερότανε γιά τό καλό τους. Ἀργότερα μάλιστα, κατά τό 361 περίπου, θά διαθέσει μέρος ἀπό τήν περιουσία του γιά νά χτίσει μεγαλοπρεπή ναό.
Καί ἡ Νόννα; Αὐτή συνέχισε τήν πνευματική ζωή, πιό ἔντονα τώρα.  Κι ἐπειδή κάτι τῆς ἔλεγε μέσα της, ὅτι θά διακονήσει γιά κάτι μεγάλο τήν Ἐκκλησία, προσευχότανε νά τῆς δώσει ὁ Θεός ἀγόρι.  Γιά δεκαετίες ἡ Νόννα ἦταν ἄτεκνη.  Σάράκι καί πόνος μεγάλος, τήν ἔλιωνε καθημερινά. 
Σέ ἡλικία μεγάλη, μᾶλλον τή δεκαετία τοῦ 320, ἀπόκτησε κόρη, τή Γοργονία.  Κάτι ὅμως τήν ἔπρωχνε καί παρακαλοῦσε τό Θεό.  Τοῦ ζητοῦσε νά δεῖ στήν αὐλή της ἀγόρι καί ὑποσχόταν νά τό ἀφιερώσει στό Θεό.
Τό θαῦμα ἔγινε.  Γιά τήν ἐποχή ἐκείνη, γερόντισσα σχεδόν ἡ Νοννα, κοντά πενηνταπέντε χρονῶν, εἶδε ὄνειρο πεντακάθαρο.  Τά ἔλεγε ὅλα, τά προφήτευε καθαρά. Ἦταν τό 328 ἤ τό 329. Εἶδε στόν ὕπνο της ὅτι θά γεννήσει.  Εἶδε τή μορφή τοῦ παιδιοῦ.
 Θά ἦταν ἀγόρι καί θά τό ὀνόμαζε Γρηγόριο.  Γεμάτη εὐγνωμοσύνη εὐχαρίστησε τό Θεό καί περίμενε. Ἡ γερόντισσα ἔγινε κοπέλλα νέα. Ἔτσι αἰσθανόταν. Κι ἑτοιμάστηκε γιά τόν ἐρχομό τοῦ Γρηγορίου, πού θά γινόταν ὁ μεγάλος Θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας.
Τήν ἴδια ἐποχή, 328 ἤ 329, καί ὁ Γρηγόριος ἔγινε ἱερέας ἤ τουλάχιστον τότε τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Μητροπολίτης Καισάρειας τή διαποίμανση τῶν χριστιανῶν τῆς Ναζιανζοῦ.  Δέν εἶχε βιαστεῖ ὁ Γρηγόριος νά γίνει ἱερέας.
Ἤθελε ὄχι μόνο νά ἐξαγνιστεῖ ὅσο περισσότερο μποροῦσε κι ὅσο τοῦ χάριζε ὁ Θεός. Ἀλλά ἤθελε καί νά καταρτιστεῖ ἀνάλογα. Ἔπρεπε νά σπουδάσει τή ζωή καί τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας.
Νά μελετήσει καί νά κατανοήσει τή Γραφή της καί ὅσα μποροῦσε θεολογικά κι ἐκκλησιαστικά βιβλία. Ὅλα ἔπρεπε νά γίνουν ἀπό τήν ἀρχή, μιά καί πέρασε τήν μέχρι τώρα ζωή του προσκολλημένος σέ δεισιδαιμονίες καί πλάνες, μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια.

  Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)
(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)
 σελ.17-19
Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου
Ἔκδοση Δ΄
Ἀποστολική διακονία

Ἀναβάσεις
28 Ἰουλίου 2013

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ὁ πληγωμένος Ἀετός - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος