Πῶς ἔγινε ἡ μεγάλη ἀλλαγή. Μέρος Β'. Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδικὰ ἔτη.

 Πῶς ἔγινε ἡ μεγάλη ἀλλαγή 

Οἱ γονεῖς καὶ τὰ παιδικὰ ἔτη. Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἤτανε ἡ μεγάλη ὥρα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, μονοκράτορας πλέον, ἀπόλυτος ἄρχοντας Ἀνατολῆς καί Δύσης, πῆρε ὁριστικά τήν Ἐκκλησία ἀπό τίς κατακόμβες καί τήν ἔστησε, ἐλεύθερη τώρα, στό κέντρο τῆς κοινωνίας.  Κάτι περισσότερο.
 Ἀπό διωκόμενη πού ἦταν τήν ἔκανε εὐνοούμενη τοῦ ἰσχυροῦ καί ἀπέραντου ρωμαϊκοῦ κράτους.  Ζοῦσε, λοιπόν, ἡ μαρτυρική Ἐκκλησία ἕνα πανηγύρι, πού δέν τό καλοπίστευε. Ἀνάπνεε τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας καί τό δημιουργικό της ἔργο ἔγινε πελώριο.
Δέν μποροῦσε, τίς ὧρες αὐτές τῆς χαρᾶς καί τῆς δοξολογίας, νά φανταστεῖ πόση δοκιμασία καί πίκρα γεννιόταν μέ τή νέα τούτη κατάσταση.  Καί δέν ἄργησε καθόλου.  Γεννήθηκε μιά φοβερή αἵρεση.  Τήν εἶχε κιόλας, τό 318 στήν Ἀλεξάνδρεια, κηρύξει ὁ Ἄρειος.
Τώρα, μέ τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία ἀπό τό 324, ἁπλώθηκε πολύ καί ζήταγε νά νοθεύσει τήν πίστη καί τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄνδρες ἱεροί, ὁμολογητές ἀπό τούς παλιούς διωγμούς καί γνήσιοι φορεῖς τῆς Παράδοσης, φύλαγαν καλά τίς Θερμοπῦλες. Ὕψωναν φωνή κι ἔδειχναν ὅτι μέ τή διδασκαλία του ὁ Ἄρειος ὀπισθοδρομοῦσε.  Μίκραινε τή μεγαλωσύνη τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἔκανε λίγο-πολύ ἠθικοφιλολογική σχολή.  Δέν ἐμπλούτιζε τήν ἱερή ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τῆς ἔκοβε τά νεῦρα. Ὁ κίνδυνος ἤτανε μεγάλος.

Κινήθηκαν λοιπόν ὅσοι ἐπίσκοποι εἶχαν τίς πρῶτες εὐθῦνες πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.  Φτάσανε καί στό Μ. Κωνσταντίνο, πού τότε στίς ἀρχές τῆς ἐξουσίας του, σεβόταν ἐξαιρετικά καί συμβουλευόταν τό πιό σεβαστό πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τότε: τόν Ὅσιο Κορδούης.
Ἦταν ἤδη μεγάλης ἡλικίας, εἶχε ζήσει διωγμούς καί κατατρεγμούς, στάθηκε πάντα ὄρθιος καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας τόν τιμοῦσαν ὡς πατριάρχη καί Μωυσή. Στήν Cordoba (Κορδούη) τῆς Ἱσπανίας ἦταν ἐπίσκοπος.
Ἐκεῖ τόν γνώρισε ὁ Μ. Κωνσταντίνος καί γιά μερικά χρόνια ἄκουγε τή γνώμη του μ’ εὐλάβεια.  Τόν Ὅσιο Κορδούης ἀποφάσισε ὁ Κωνσταντίνος κι ἔστειλε, πρός τό τέλος τοῦ 324, στήν Ἀνατολή.  Νά δεῖ ποιά ἦταν ἡ κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας, τί γίνεται μέ τήν ὑπόθεση τοῦ Ἀρείου κι ἄν χρειασθεῖ νά κινηθεῖ διαδικασία γιά Σύνοδο τῶν ἐπισκόπων γενική, καθώς ἤδη ζητοῦσαν ἐπίσκοποι τῆς Ἀνατολῆς.
Ὁ Ὅσιος ταξίδεψε στήν Ἀνατολή, Μικρασία, Συρία (Ἀντιόχεια) καί Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ γνώρισε μεγάλες κεφαλές τῆς Ἐκκλησίας.
Γνώρισε π.χ. τόν Ἀλέξανδρο Ἀλεξανδρείας, παλιό γέροντα θαυμαστῆς ἀρετῆς μά λίγης θεολογίας.  Εἶχε πλησίον του ὅμως ἕνα διάκο, πού τόν ἔλεγαν Ἀθανάσιο, εἰκοσιεννέα ἐτών. Ὁ γερο-Ὅσιος εἶδε στό μέτωπο καί στό βλέμμα τοῦ διάκου αὐτοῦ ἀδιόρατο φῶς, κάτι μεγάλο πού δέν τό καταλάβαινε, ἀλλά πού τοῦ γέμιζε τήν ψυχή καί τόν εἰρήνευε.
Ἀκόμη στήν Ἀντιόχεια, ὅπου τότε ἀκριβῶς ἔγινε σύνοδος γιά τό θέμα τοῦ Ἀρείου, γνώρισε πολλούς καί μάλιστα τόν Εὐστάθιο, ἐπίσκοπο Ἀντιοχείας. Πρώτη του φορά μιλοῦσε μέ σπουδαίους θεολόγους καί οἱ ἐλπίδες του ὅτι ὅλα στήν Ἐκκλησία θά πᾶνε καλά φούντωναν.
Τότε ἀποφασίστηκε νά γίνει ἡ μεγάλη Σύνοδος, γιά τό 325. Στήν ἀρχή εἶπαν νά γίνει στήν Ἄγκυρα τῆς Μικρασίας. Ἔπειτα, γιά νά διευκολυνθοῦν περισσότεροι ἐπίσκοποι, σκέφθηκαν τή Νίκαια, πρός τήν Προποντίδα, λίγα χιλιόμετρα ἀπό τό κόλπο τῆς Νικομήδειας.

Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

 σελ.12-17

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

Ἀναβάσεις
22 Ἰουλίου 2013

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ὁ πληγωμένος Ἀετός - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος