Ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος ὁ Πλακίδας. (Μέρος ΣΤ'). Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος ὁ Πλακίδας. Μέρος ΣΤ΄

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἀκόμη δέν εἶχε τελειώσει ἡ συμφορά του μέ τήν ἁρπαγή τῆς γυναίκας του καί μεγαλύτεροι ἀπό τούς πρώτους πειρασμοί τόν ἐπερίμεναν.
Βαδίζοντας στή  ξηρά μέ τά δύο παιδιά συνάντησε στόν δρόμο του ἕνα ποτάμι, πού κατέβαζε ὁρμητικά τά νερά του. Δέν ὑπῆρχε γέφυρα καί ἔπρεπε ὅμως νά περάση ἀπέναντι.
Λόγῳ τῶν ὁρμητικῶν νερῶν δέν μποροῦσε νά πάρη στά χέρια του καί τά δύο παιδιά του καί νά περάση κολυμβώντας στήν ἄλλη ὄχθη. Καί τί ἔκανε;
Ἄφησε στήν μία ὄχθη τό ἕνα παιδί, ἅρπαξε τό ἄλλο καί μπῆκε στό ποτάμι μέ σκοπό νά τό περάση ἀπέναντι. Τό ἄφησε καί ἐπέστρεφε νά πάρη καί τό ἄλλο.
Ὅταν εἶχε φθάσει στήν μέση τοῦ ποταμοῦ, τό παιδί του ἐκραύγασε δυνατά. Σηκώνοντας τά μάτια του ψηλά καί βλέποντας πίσω, εἶδε ἕνα λιοντάρι, πού ἅρπαξε τό παιδί καί ἔφυγε γιά τήν ἔρημο.
Ὁ Εὐστάθιος στεκόταν καί ἐφώναζε μέ πολλή θλίψι. Ἐκύτταζε τό θηρίο πού εἶχε τό ἕνα παιδί του στό στόμα του καί ἐξαφανιζόταν πρός τό δάσος.
Κατόπιν ἐπέστρεψε πίσω γιά νά πάρη τό ἄλλο παιδί πού ἄφησε. Πρίν ἀκόμη πατήση στήν ἄλλη ὄχθη, εἶδε ταραγμένος ἕνα λύκο πού ἦλθε καί ἅρπαξε τό παιδί του καί ἔφυγε γιά τό δάσος.
Κτυπημένος τώρα ὁ στρατηγός μέ δοκιμασίες ἀπό κάθε μεριά ἐστέναζε καί πνιγόταν στά δάκρυά του. Ποιός νά περιγράψη τούς πόνους τῆς καρδιᾶς του, τά ἀναφυλλητά του καί τά ποτάμια δάκρυά του;
Πρῶτα στερήθηκε τήν γυναῖκα του, ἡ ὁποία τόν παρηγοροῦσε στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς του.
Κατόπιν ἔχασε τά παιδιά του στά ὁποῖα ἤλπιζε ὅτι μελλοντικά θά τοῦ συμπαρασταθοῦν στίς περιπέτειές του. Εἶναι θαῦμα πῶς ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔμεινε ζωντανός καί δέν ἔκανε κάτι κακό στήν ζωή του. Πῶς δέν πνίγηκε καί ὁ ἴδιος, ὅταν ἔχασε τά παιδιά του καί ἦταν σχεδόν στό μέσον τοῦ ποταμοῦ;  Ὅμως τόν ἐνδυνάμωνε στήν ὑπομονή ἡ δεξιά τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. Αὐτός τοῦ ἔδωσε αὐτούς τούς πειρασμούς, Αὐτός θά τοῦ δώση τώρα καί τήν ὑπομονή.
Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό ποτάμι, στάθηκε ἔξω καί ἔκλαυσε ἀρκετά. Κατόπιν ἐπῆρε τόν δρόμο συνεχίζοντας νά κλαίη. Ἔπαιρνε κουράγιο μόνο μέ τήν σκέψι στόν Παράκλητο Θεό στόν Ὁποῖον ἐπίστευε καί γιά τόν Ὁποῖον τά πάντα ὑπέφερε. Καί δέν ἐγόγγυσε κατά τοῦ Θεοῦ νά τοῦ εἰπῆ:
-Ἰδού, Θεέ μου, μέ κάλεσες μέ τήν γυναῖκα μου νά σέ γνωρίσουμε καί τήν ἔχασα ἀπό τήν ζωή μου. Ποιά ὠφέλεια ἔχω πλέον νά πιστεύω, ἀφοῦ εἶμαι σέ πιό χειρότερη κατάστασι ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους; Ἔτσι, Ἐσύ ἀγαπᾶς τούς χριστιανούς σου ὥστε νά χωρίζονται ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον καί νά διαλύωνται;
Τίποτε ἀπ᾿ αὐτές τίς ἀπελπιστικές σκέψεις δέν κράτησε στόν νοῦ του αὐτός ὁ δίκαιος καί ὑπομονετικός ἄνδρας, ἀλλά, ταπεινούμενος, προσκύνησε τόν Θεό καί Τόν εὐχαρίστησε  γι᾿ αὐτή τήν δοκιμασία του.
Καί ὁ Θεός πού τά πάντα κάνει γιά τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς μας, καθώς εἶδε τόν Ἰωνᾶ ἀβλαβῆ μέσα στήν κοιλία τοῦ κήτους, ἔτσι καί τά παιδιά πού ἀρπάχθηκαν ἀπό τά θηρία, τά διεφύλαξε ὑγιῆ στά στόματά τους. Διότι τό λιοντάρι τρέχοντας μέ τό παιδί στό στόμα του, δέν τό ἐτραυμάτισε καθόλου. Ὅταν ἔφθασε στό δάσος, τό εἶδαν μερικοί τσοπάνηδες καί ἔτρεξαν μέ ρόπαλα νά τό φθάσουν. Τό λιοντάρι ἄφησε τό παιδί κάτω καί ἔτρεξε νά γλυτώση μέσα στό δάσος.
Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τόν λύκο. Καθώς μετέφερε τό παιδί στό δάσος, τόν εἶδαν μερικοί γεωργοί καί φωνάζοντας τόν κυνήγησαν τρέχοντας πίσω του. Κι αὐτό τό θηρίο ἄφησε τό παιδί ὑγέστατο καί μπῆκε στό δάσος.
Αὐτοί οἱ τσοπάνηδες καί γεωργοί κατήγοντο ἀπό τό ἴδιο χωριό καί ἐπῆραν τά παιδιά στά σπίτια τους νά τά μεγαλώσουν.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Ἀναβάσεις

22 Ἰουλίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα