Γέρων Συμεών Γρηγοριάτης (+1918-1999). Μέρος Β'

Γέρων Συμεών Γρηγοριάτης (+1918-1999). Μέρος Β'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

-Πῶς θ᾿ ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωσι, Γέρο-Συμεών;
-Ἄν δέν εἶχες ταπείνωσι, ἀδελφέ μου, θά μποροῦσες νά καθήσης ἐδῶ; Σ᾿ ἐρωτῶ: Θά μποροῦσες;
-Μόνο μέ τήν Χάρι τῆς Παναγίας.
-Πῶς θ᾿ ἀποκτήσουμε τό πνεῦμα τῆς ἀγωνιστικότητος;
-Γιατί δέν εἶσαι ἀγωνιστής; Δέν κατεβαίνεις κάθε νύκτα στήν ἐκκλησία νά δοξολογήσης τόν Θεό, ὅπως οἱ Ἄγγελοί Του; Δέν ψάλλης, δέν προσεύχεσαι;
Ἐγώ κούτσουρο μπαίνω, κούτσουρο βγαίνω.
Τά τελευταῖα χρόνια, ἐπειδή λόγῳ γηρατειῶν του, δέν τοῦ ἔδινε τό Μοναστήρι κάποιο συγκεκριμένο διακόνημα, ἀγαποῦσε μόνος του νά καθαρίζη τό λιθόστρωτο μονοπάτι ἀπό τήν παραλία μέχρι τήν εἴσοδο τῆς Μονῆς.
Ξερρίζωνε τά χόρτα καί πετοῦσε στόν γκρεμό τά πεσμένα φύλλα. Παρότι τόν πονοῦσε τό ἕνα πόδι του, ἐδούλευε γονατιστός λέγοντας ψιθυριστά ἀπό στήθους καί τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας τοῦ Ἀκαθίστου ἤ τῆς Κοιμήσεώς της.
Ὅσοι μοναχοί τόν συναντοῦσαν ἐκεῖ, τόν χαιρετοῦσαν ἀναλόγως καί ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε σέ ὅλους : "Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία". Ἐνίοτε μιλοῦσε στούς λαϊκούς μέ αὐστηρότητα, ἰδιαίτερα σ᾿ αὐτούς πού ἔμπαιναν στήν Μονή μέ κοντό ὑποκάμισο. Σχεδόν κανείς ἀπό ἐμᾶς δέν καταλάβαμε τήν μυστική ζωή του, διότι τήν συνεσκίαζε καί σκορποῦσε κάθε καλή ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του μέ τά ἀσυνάρτητα λόγια του καί τίς φαινομενικές παράξενιές του.
Κάποτε τόν εἶδα νά φορῆ ἀντί γιά ποδιά ἕνα τσουβάλι κι ἀντί γιά σκοῦφο μία μαύρη κάλτσα. Τόν χαιρέτισα καί τόν ἐρώτησα:
-Πῶς ἀντέχεις, πάτερ Συμεών, μέσα στίς χειμωνιάτικες κυρίως ἡμέρες νά γονατίζης κάτω στό μονοπάτι καί νά ξερριζώνης τά χορταράκια; Δέν φοβᾶσαι μήν ἀρρωστήσης;
-Τό κάνω αὐτό τό διακόνημα μέ τήν καρδιά μου γιά νά περάση ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ ὅσιος Γρηγόριος, ἡ Ἁγία Ἀναστασία νά μᾶς εὐλογήσουν. Νά εὐλογήσουν ἐμᾶς καί τά διακονήματά μας. Γιατί νά φοβηθῶ, ἄν θ᾿ ἀρωστήσω; Θ᾿ ἀποφασίση  Ἐκεῖνος ἀπό ᾿πάνω πότε θά μέ πάρη.
 -Φοβᾶσαι τόν θάνατο, Γέροντα;
-Ἐσύ τόν φοβᾶσαι;  Κάνε καλά ἔργα γιά νά μή τόν φοβᾶσαι.
 Ἑβδομῆντα πατέρες ἔθαψα. Ποῦ εἶναι τώρα ὅλοι αὐτοί; Λοιπόν, ἔτσι θά φύγουμε κι ἐμεῖς. Θά ᾿ρθῆ καί ἡ σειρά μου. Δέν πρέπει νά φοβούμεθα τόν θάνατο, διότι ἐλπίζουμε στήν πρεσβεία τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

   

 Ἀναβάσεις
21  Ἰουλίου 2013

_______________________________________________

  Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό