Τά θαύματα εἶναι σημεῖα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ἀπευθύνονται εἰς τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου

  Τά θαύματα εἶναι σημεῖα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ἀπευθύνονται εἰς τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ, ἐξεδόθη τήν 17ην Ἰουλίου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:
«Τὴν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος, ποὺ ἐτέλεσε ἡ Ἁγία Βαρβάρα τὸν Ἰούλιο τοῦ 1917 στὸ Πολυδένδρι Ἀττικῆς, ὅταν ἡ λιτάνευση τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος της ἀπὸ τὸ προσκύνημά της στὸ Αἰγάλεω στὸ χωριὸ τὸ ἀπάλλαξε ἀπὸ λοιμώδη ἀσθένεια (εὐλογιά), ἡ ὁποία θανάτωνε τοὺς κατοίκους, ἑόρτασε καὶ φέτος ἡ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Πολυδενδρίου.
 Τὴν Κυριακὴ 14 Ἰουλίου τὸ ἀπόγευμα τελέστηκε Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου. Μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ πραγματοποιήθηκε ἡ Λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας στοὺς δρόμους τοῦ Πολυδενδρίου μὲ τὴ συμμετοχὴ τῶν κατοίκων τοῦ χωριοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος στὸ κήρυγμά του ἔκανε ἀναφορὰ στὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα χαρακτήρισε ὡς σημάδια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε, πὼς θαύματα εἶναι ἔργα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτελέσει ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ξεπερνοῦν τὶς δυνάμεις καὶ τὰ ὅρια τῆς φύσεώς του· ἐπεμβάσεις εὐεργετικές τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή του ἢ λυτρωτικές, μὲ τὶς ὁποῖες τὸν προφυλάσσει ἢ τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ ἀντιξοότητες, ποὺ ὑπερβαίνουν τὴ θεόπλαστη φυσικὴ ἀντοχὴ του (ἀρρώστιες, ἀπειλή τῆς ζωῆς κ.λπ.).
Ἐξαιτίας τους ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται δέος, θαυμασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸ Σωτήρα, Λυτρωτὴ καὶ εὐεργέτη Θεό, εἴτε ἀπ᾽ εὐθείας εἴτε διὰ μέσου τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων, ποὺ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ τὸν εὐεργετοῦν. Σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του τόνισε, γιατί δὲν γίνονται πάντοτε θαύματα.
 Οἱ Ἅγιοι δὲν εἶναι θαυματοποιοὶ, γιὰ νὰ κάνουν ἐπιδείξεις μὲ κάποια ἀνθρώπινη δεξιότητα, ἀλλὰ οἱ υἱοὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ θαύματα μᾶς φανερώνουν τὴ ζωντανὴ θεϊκὴ παρουσία τοῦ Κυρίου, ποὺ κατοικεῖ μέσα τους. Ἑπομένως, ἂν ἐκ τῶν προτέρων δὲν ἐπιζητοῦμε σημάδια αὐτῆς τῆς παρουσίας ἢ ἂν δὲν ἔχουμε τὶς προϋποθέσεις νὰ προβληματιστοῦμε ἐκ τῶν ὑστέρων λυτρωτικά, τότε δὲν ἐπιτελεῖται τὸ θαῦμα ἢ κι ἂν ἀκόμη ἐπιτελεσθεῖ μπροστὰ στὰ μάτια μας, ἐμεῖς δὲν πρόκειται νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ὡς σημεῖο τῆς Θεϊκῆς παρουσίας τοῦ Σωτῆρος.
Σίγουρα τὰ θαύματα ἀφυπνίζουν ἢ ἐνδυναμώνουν τὴν πίστη, δὲν τὴν δημιουργοῦν ὅμως ἐξ ὑπαρχῆς. Εἶναι σημεῖα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπευθύνονται στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ κατέληξε ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, στὴν ὁποία ἀναγεννηθήκαμε μὲ τὸ Βάπτισμα καὶ μετέχουμε μὲ τὴν Θεία Κοινωνία, εἶναι ἡ ἀφετηρία, τὸ φυσικὸ κλῖμα καὶ ὁ στόχος τῶν θαυμάτων, ποὺ ἐπιτελοῦνται στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Μόνο μὲ μία τέτοια θεώρησή τους, μποροῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιήσουμε κοινωνώντας μὲ Ἐκεῖνον ποὺ μέσα ἀπὸ αὐτὰ μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ μᾶς εὐεργετεῖ».

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1985  26 Ἰουλίου 2013