Πόλεμος δίχως ἀνακωχή. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

Πόλεμος δίχως ἀνακωχή

 Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Οἱ πόλεμοι, πού διεξάγονται ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, εἶναι ὁ πικρότατος καρπός τῆς πρώτης ἁμαρτίας. Ὁ διάβολος γιά πάντα, διψάει γιά αἷμα. Καί τά κατάφερε ἀπ᾽ τήν πρώτη κιόλας γενιά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ὁ ἕνας ἀδελφός ἀπ᾽ τά παιδιά τους, ὁ Κάϊν, νά σκοτώσει τόν ἄλλο, τόν Ἄβελ. Ἀδελφοκτονία ἀπ᾽ τήν πρώτη στιγμή τῆς δημιουργίας. Πόλεμος ἀδελφοῦ ἐναντίον ἀδελφοῦ!
Ἀφαίρεση ἀνθρώπινης ζωῆς. Φόνος!
Μέ τήν παρακοή καί τή πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ἡ ἁμαρτία πιά, μετά τό προπατορικό ἁμάρτημα, μεταδίδεται ἀπό γενιά σέ γενιά, κι ἀπό ἄνθρωπο σέ ἄνθρωπο. "’Iδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου" (Ψαλμ. 50, 7).
Ἡ ἁμαρτία εἶναι κληρονομική. Μέσα στόν ἄνθρωπο διεξάγεται πόλεμος. Ἕνας πόλεμος ἀκήρυκτος, σκληρός, στυγερός, μέ χίλιες μορφές.
Ἕνας πόλεμος, δίχως ποτέ ἀνακωχή. Ὁ ἐχθρός κάμνει τίς ἐπιθέσεις του χωρίς νά σέ περιμένει.Ἀπρόοπτα καί αἰφνιδιαστικά, ἀρχίζοντας ἀπ᾽ τούς λογισμούς καί προχωρώντας στίς πιό ἀφάνταστες φανταστικές εἰκόνες.

 Ὁ ἀόρατος καί σφοδρότατος ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, ὁ παγκάκιστος καί πονηρότατος σατανᾶς, παγιδεύει μέ τέτοιους καί τόσους τρόπους τά θύματά του, γιά νά ἐπιδείξει τή δύναμή του. Ἀλλ᾽ "οὐ γάρ αὐτοῦ τά νοήματα ἀγνοοῦμεν" (Β´ Κορ. Β´ 11).
Ξέρουμε καλά καί δέν ἀγνοοῦμε τά τεχνάσματα καί τίς δόλιες μεθόδους τοῦ σατανᾶ. Εἶναι μέν ἀπατεώνας μέ δύναμη καί ἰσχύ, ἀλλ᾽ ἡ δύναμη καί ἡ ἐλευθερία του δέν εἶναι ἀπεριόριστη. Ἄν ὁ Θεός τόν ἄφηνε ἐλεύθερο, "πάντας ἄν ἠφάνισε", λέγει ὁ Ἅγιος Μακάριος. Μόνο τότε θά μᾶς ἐξαφάνιζε, ἄν τόν ἄφηνε ὁλότελα ἐλεύθερο. Οἱ δολιότητές του εἶναι, βέβαια, χίλιες - μύριες καί ἀφάνταστες, ἀλλά πάντα ὑπὸ περιορισμό. Ὁ δικός μας πνευματικός πόλεμος, λόγῳ τῆς δολιότητας τοῦ ἐχθροῦ —κι ὅταν λέμε ἐχθρό, ἐννοοῦμε τ᾽ ἀναρίθμητα δαιμόνια—δέν ἔχει ἀνακωχή, γι᾽ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο: Ὅτι, δέ ξέρει τί σημαίνει ὕπνος! Δέν κοιμᾶται ποτέ. Παραμένει ἄϋπνος, ἐνῶ ἐμεῖς, μιά μόνο νύχτα νά ᾽χουμε ἀϋπνία, ὅλη τή μέρα νιώθουμε ζαλισμένοι! Δέν ἐννοῶ, βέβαια, τήν ἀϋπνία τοῦ σώματος, ἀλλά τῆς ψυχῆς.
 Ὁ Κύριος εἶπε: "Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν. Τό μέν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δέ σάρξ ἀσθενής" (Ματθ. ΚΣΤ΄ 41). Σκληρός ὁ πνευματικός μας πόλεμος. " Ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις" ( Ἐφ. Στ΄ 12).
Ἡ μάχη εἶναι δική μας. Ἡ νίκη εἶναι τοῦ Θεοῦ. Μέ τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς, τοῦ πνεύματος καί τῆς σάρκας, πάλαιψαν καί θά παλεύουν γιά πάντα, ὅλοι. Καί οἱ ἁγιώτεροι τῶν ἁγίων, "κατά σκοπόν διώκοντες ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" (Φιλιπ. Γ´ 14).

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1984  19 Ἰουλίου 2013