Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη.(Μέρος Ε'). Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 Τό πρῶτο ταξίδι στήν Πετρούπολη.(Μέρος Ε')

Ἀφοῦ πέρασαν μερικές ἡμέρες χωρίς ν’ ἀποδώσουν οἱ ἐπανειλημμένες ἐπισκέψεις μου στή Σύνοδο, ξαναπῆγα στό χρυσοχοεῖο. Ὁ Λίντερ, μέ χαμόγελο βαθειᾶς ἱκανοποιήσεως, ἄνοιξε μπροστά μου μιά βελούδινη θήκη, πού περιεῖχε τά μοντέλα τῶν παρασήμων.
Ἦταν ὑπέροχα!  Τέσσερα παράσημα ἰσαρίθμων τάξεων, κατασκευασμένα μέ χρυσό καί ἀσήμι καί διακοσμημένα μέ πολύχρωμα σμάλτα.  Τό βασικό σχέδιο ἦταν τό ἴδιο, διέφεραν μόνο στό μέγεθος καί στά χρώματα.
Τό παράσημο τῆς πρώτης τάξεως, λόγου χάρη, εἶχε, ὅπως ὅλα, τό σχῆμα ἄστρου, καί στή μέση, πάνω σέ λευκό στρογγυλό φόντο ἀπό σμάλτο, τή μορφή τοῦ Σωτῆρος -ἐπειδή τήν ἀδελφότητα θά τόν ὀνομάζαμε «Σπάσκυ» («τοῦ Σωτήρος»). 
Τό λευκό φόντο τελείωνε σταυροειδῶς σέ μπλέ καί κόκκινο σμάλτο.  Πάνω στό ἄσπρο σμάλτο ἦταν γραμμένο μέ χρυσά γράμματα τό εὐαγγελικό χωρίο: «Ἀναγκάσατε εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου».  Ἦταν παρμένο ἀπό τήν παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου.
Ἡ παραβολή αὐτή πάντα μέ συγκινοῦσε.  Καί πίστευα πώς ἀνταποκρινόταν ἀπόλυτα στούς σκοπούς πού ἐπιδίωκε ἡ Καμτσατκική Φιλανθρωπική Ἀδεφότητα «Σπάσκυ».
Ἐπέστρεφα στή Λαύρα ἱκανοποιημένος γιά τά παράσημα, πικραμένος καί ἀβέβαιος ὅμως γιά τό μέλλον τῆς ἀδελφότητος. Τότε μιά ἀπροσδόκητη συνάντηση μοῦ ἔδωσε θάρρος καί χαρά.  Στήν εἴσοδο τῆς Λαύρας συνάντησα τό γέροντά μου Ἀνδρέα, ἐπίσκοπο ἤδη ἀπό καιρό.
Μέ πηγαία συγκίνηση ἀνταλλάξαμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης. Ὕστερα πήγαμε στό κελλί μου καί καθήσαμε μαζί πολλή ὥρα. Εἴχαμε τόσα νά ποῦμε...
Ὁ ἐπίσκοπος Ἀνδρέας εἶχε ἔρθει ἀπό τό Καζάν στήν Πετρούπολη γιά ὑποθέσεις σχετικές μέ τήν ὀρθόδοξη ἱεραποστολή στούς τατάρους.  Τοῦ διηγήθηκα ὅ,τι διαδραματίστηκε ἀνάμεσα σέ μένα καί τό Λουκιάνωφ.  Βλέποντας τήν πικρία καί τήν ἀμηχανία μου , πρότεινε ἀμέσως νά πᾶμε μαζί στό διευθυντή τοῦ Τμήματος Ἀλλοδόξων Ὁμολογητῶν, τόν Χαρουζίν. Ἦταν, ὅπως μοῦ εἶπε, πολύ γνωστός του, βαθιά πιστός χριστιανός, ἁγνός πατριώτης καί πολύ φιλάνθρωπος. Ὅλ’ αὐτά τά διαπίστωσα καί μόνο μου πολύ σύντομα.
Ὁ Χαρουζίν ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τή μακρινή Καμτσάτκα καί τούς δύστυχους κατοίκους της.  Καί ὅσο ἄκουγε τίς ζοφερές περιγραφές μου, τόσο θετικότερα ἀντιδροῦσε στήν ἰδέα τῆς δημιουργίας μιᾶς ἀδελφότητος.  Διάβασε βιαστικά τό σχέδιο τοῦ κανονισμοῦ της καί χωρίς ἐνδοιασμό ὑπέγραψε σάν πρῶτο ἱδρυτικό μέλος της.  Αὐτό ἦταν θαῦμα!
Ἀλλά τό μεγαλύτερο θαῦμα ἦταν, ὅτι κατάρτισε ἀμέσως ἕναν κατάλογο μέ περισσότερες ἀπό ἑκατό διευθύνσεις ἰσαρίθμων ἐπιφανῶν προσώπων τῆς Πετρουπόλεως.  Μοῦ τόν ἔδωσε μαζί μέ μιά χειρόγραφή ἐπιστολή του καί εἶπε:
-Πηγαίνετε, πάτερ, σ’ ὅλους αὐτούς, καί ζητῆστε τους ἐκ μέρους μου νά σᾶς συνδράμουν.  Κανείς δέν θ’ ἀρνηθεῖ νά γίνει μέλος τῆς ἀδελφότητος.  Μή διστάσετε νά πᾶτε στά σπίτια τους.  Ὁ Θεός θά βοηθήσει.  Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νά ὑποστηρίξουμε τό θαυμάσιο ἔργο σας στήν ἄκρη τῆς πατρίδας μας.

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.195-222

Ἀναβάσεις

26  Ἰουλίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα