Ἔλλειψις Ἱερέων
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἀλλάζει τὸν Ἀπρίλιο, ὅταν ἐπιστέφουν μερικοὶ κάτοικοι, οἱ ὁποῖοι βάζουν ἕνα κηπάκο καὶ ἐπιδιορθώνουν τὰ σπίτια τους. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι μεγάλης ἡλικίας καὶ οἱ δυνατότητές τους εἶναι μικρές.
Γιὰ νὰ ξεπεράσουν τὶς δυσκολίες τους πληρώνουν μερικοὺς ἀλλοδαπούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι μόνιμοι κάτοικοι ἢ ἔρχονται καθημερινὰ ἀπὸ τὶς γειτονικὲς χῶρες.
Ἔτσι παρατηρεῖται μιὰ μικρὴ δραστηριότητα, ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο μέχρι τὸ Φθινόπωρο. Παράλληλα διαπιστώνει κανεὶς τὴν ἔλλειψη ἱερέων στὶς ἐνορίες αὐτές, γεγονὸς ποὺ ἀπογοητεύει τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ δὲν μποροῦν νὰ ἐκκλησιαστοῦν.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτούς, στὶς πόλεις ποὺ μένουν, δὲν πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, περιμένουν ὅμως νὰ πᾶνε στὸ χωριό τους, γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν. Πρόκειται γιὰ ἕνα πρόβλημα, ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ προσοχὴ καὶ διάκριση.
Δὲν λέω νὰ λυθεῖ, γιατὶ κάτι τέτοιο δὲν εἶναι εὔκολο. Εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο. Δὲν ὑπάρχουν πιὰ νέοι ἄνθρωποι στὴν ἐπαρχία, ποὺ νὰ ἔχουν ἱερὸ ζῆλο καὶ νὰ ἐπιθυμοῦν τὴν ἱερωσύνη. Προφανῶς δὲν θέλω νὰ βλέπω νέους ἱερεῖς ἀθεόφοβους καὶ σκανδαλοποιούς.
Δὲν θέλω ἐπαγγελματίες ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν παρουσία τους καὶ τὴν ἀπαράδεκτη συμπεριφορά τους διώχνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ ὑπάρχουν, παρὰ νὰ ἁλωνίζουν στὰ χωριὰ καὶ νὰ γίνονται πρωταγωνιστὲς σκανδάλων.
Μερικοὶ Μητροπολίτες προκειμένου νὰ καλύψουν τὰ ἐφημεριακὰ κενά, χειροτονοῦν χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τοὺς ὑποψήφιους καὶ τοποθετοῦν στὶς ἐνορίες λύκους καὶ ὄχι ποιμένες. Καὶ τότε δὲν ὑπάρχουν λόγια, γιὰ νὰ περιγράψεις τὸ θράσος, τὴν ἀθεοφοβία, τὴν πλεονεξία καὶ τὸ σκανδαλώδη βίο τους.
Αἰσθάνομαι βαθιὰ θλίψη κάθε φορά, ποὺ τοὺς συναντῶ καὶ ἀπογοητεύομαι, γιατὶ καμιὰ ὑπόδειξη δὲν γίνεται δεκτή. Δὲν μιλῶ γιὰ συμβουλές, γιατὶ τότε ἀντιδροῦν μὲ πολλὰ «ἐπιχειρήματα» καὶ διαπιστώνεις ὅτι μάταια κοπιάζεις.
Τοὺς ἀφήνεις στὸ ἔλεος τοῦς Θεοῦ καὶ συμπάσχεις μὲ τοὺς ἐνορίτες τους, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται πρὸ ἀδιεξόδου. Ὅμως δὲν εἶναι ὅλα μαῦρα. Ὑπάρχουν ἀκόμα στὶς ἀκριτικὲς καὶ παραμεθόριες περιοχὲς ἄξιοι κληρικοί, ποὺ ἀναλίσκονται, ἐξυπηρετώντας δύο, τρεῖς καὶ τέσσερις ἐνορίες, διανύοντας δεκάδες χιλιόμετρα σὲ δύκολες καὶ ὀρεινὲς τοποθεσίες, ὅπου τὸ χειμώνα ἡ πρόσβαση εἶναι καὶ ἐπικίνδυνη. Οἱ εὐαίσθητοι αὐτοὶ κληρικοὶ ἀνησυχοῦν γιὰ τὶς ὀλιγάνθρωπες ἐνορίες τους καὶ πικραίνονται γιὰ τὴν ἀδυναμία τους νὰ ἐξυπηρετήσουν τοὺς ἀνθρώπους κάπως καλύτερα.
Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανείς ὅτι ὅλες οἱ ἐνορίες ἔχουν καὶ ἐξωκκλήσια, ποὺ πρέπει νὰ λειτουργοῦνται τὰ ἐξωκκλήσια τους πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ προσοχὴ καὶ διάκριση ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν πρέπει νὰ ἔχουν οἰκονομικὲς ἀπαιτήσεις, ἀλλὰ μὲ προθυμία νὰ λειτουργοῦν καὶ νὰ χαίρονται τὸ ἱερὸ μυστήριο.
Τὰ ἐξωκκλήσια –ποὺ εἶναι χτισμένα σὲ ὡραῖες καὶ ἐντυπωσιακὲς τοποθεσίες– ἔχουν τὴν ἱστορία τους καὶ τὴ χάρη τους. Ἡ θ. Λειτουργία σὲ αὐτὰ τελεῖται κατανυκτικότερα καὶ αὐτὸ εἶναι σπουδαῖο πράγμα, ποὺ ἂν τὸ ἐκτιμήσουν οἱ ἱερεῖς, θὰ ἀποκομίσουν μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια.
Κλείνοντας τοῦτο τὸ ἄρθρο, θέλω νὰ διατυπώσω μιὰ εὐχή. Γρήγορα νὰ καλυφθοῦν τὰ ἐφημεριακὰ κενὰ στὶς ἀκριτικὲς ἐνορίες, γιὰ νὰ μὴ κοπεῖ ὁριστικὰ ἡ ἁλυσίδα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης!
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1984 19 Ἰουλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.