Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας Μέρος Ι'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Περιπέτειες στά βάθη τῆς Καμτσάτκας Μέρος Ι'

Καμιά εἰκοσαριά εἶναι τά πετρόχτιστα κτίσματα σέ κάπως καλή κατάσταση. Ἀνάμεσά τους μιά μισοσαπισμένη δημόσια ἀποθήκη τροφίμων καί μιά μικρή ἐκκλησία μέ ἀξιοθρήνητη ἐσωτερική διακόσμηση.  Οἱ κοζάκοι μένουν σέ κάτι βρώμικα σπιτάκια, ἐνῶ οἱ τουγγοῦσοι σέ φτωχικές ξύλινες καλύβες.  Τρέφονται ἀποκλειστικά μέ ψάρια καί κρέας φώκιας, ταράνδου καί ἀρκούδας.  Τά κηπουρικά τούς εἶναι ἄγνωστα.
Ἄν καί τό Τσουμικάν ἀνήκει στήν ἐπαρχία τοῦ Βλαντιβοστόκ, σπάνια δέχεται τήν ἐπίσκεψη ἱερέα, ἔτσι ὅπως εἶναι μακρινό, ἀπρόσιτο καί ὁλιγάνθρωπο.
Ὅταν λοιπόν τό πλοῖο, μέ τό ὁποῖο ταξίδευα, ἄραξε στ’ ἀνοιχτά τοῦ κόλπου Οὔντσκυ, ἔστειλαν πλοιάριο μέ ἀντιπροσωπεία, καί μέ παρακάλεσαν νά τούς ἐπισκεφθῶ ἔστω καί γιά λίγες ὧρες γιά νά τελέσω μερικές ἱεροπραξίες.  Εἶχαν πολλά χρόνια νά δοῦν παπά. Γιά τή δική μου παρουσία εἶχαν πληροφορηθεῖ ἀπό μερικούς ψαράδες, πού ψάρευαν ἐκεῖ κοντά.  Μέ εἶχαν δεῖ ἀνάμεσα στούς ἐπιβάτες κι εἶχαν τρέξει νά τούς τό ποῦν.
Ὁ καιρός ἦταν εὐνοϊκός.  Δέχθηκα μέ χαρά τήν πρόσκλησή τους καί κατέβηκα στό καΐκι, παίρνοντας μαζί μου μιά βαλίτσα μέ τ’ ἀπαραίτητα ἄμφια καί ἱερά σκεύη.  Μιά μεγάλη ὁμάδα ἐπιβατῶν θέλησαν νά μέ ἀκολουθήσουν. Τό πλοιάριο γέμισε χαρούμενους ἐκδρομεῖς.
Σέ μισή ὥρα πιάσαμε στό χωριό. Ὅλος ὁ ντόπιος πληθυσμός μᾶς περίμενε στήν παραλία.  Μᾶς ἔκαναν ἐνθουσιώδη καί συγκινητική ὑποδοχή.
Χωρίς καθυστέρηση ἔψαλα μιά παράκληση κι ἔπειτα τέλεσα μερικά μυστήρια καί ἀκολουθίες: βαπτίσεις, γάμους, κηδεῖες, μνημόσυνα.  Ὅλα ὁμαδικά -ὁ χρόνος δέν μᾶς ἔπαιρνε- καί ἐκεῖ ἔξω, στήν ἀκτή, δίπλα στόν παφλασμό τῶν κυμάτων. Ἡ ἐκκλησίας τους ἦταν τόσο μικρή, ὑγρή καί ἐρειπωμένη, πού δέν μπροῦσε νά χρησιμοποιηθεῖ.
Ὅταν τελείωσα τίς ἀκολουθίες δέν μ’ ἄφηναν νά φύγω.  Μέ παρακαλοῦσαν νά τούς μιλήσω, νά τούς πῶς δυό λόγια παραινετικά, συμβουλευτικά, παρηγορητικά.  Γιά ν’ ἀνακουφίσω τήν πνευματική τους πείνα, ἔκανα μιά σύντομη διδασκαλία γιά τό μυστήριο τῆς πίστεως καί τή θεϊκή οἰκονομία τῆς σωτηρίας μας.  Ὅταν τελείωσα, τά δακρυσμένα τους μάτια μ’ ἔπεισαν πώς ὁ σπόρος εἶχε πέσει σέ καλή γῆ.
Μ’ ὅλα αὐτά ὅμως πέρασαν πολλές ὧρες.  Ἡ θάλασσα ἄρχισε νά φουσκώνει. Ἐρχόταν παλίρροια. Ἔπρεπε νά βγοῦμε τό συντομότερο ἀπό τίς ἐκβολές τοῦ ποταμοῦ στήν ἀνοιχτή θάλασσα.
Μέ βαθειά συγκίνηση ἀποχαιρέτησα τούς τσουμικάνους. 
Κοζάκοι, γκουλιάκοι καί τουγγοῦσοι εἶναι οἱ κάτοικοι τοῦ Τσουμικάν. Ὅλοι κι ὅλοι γύρω στά ἑκατό ἄτομα.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.178-194

Ἀναβάσεις

8 Ἰουλίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα