Ἡ Ὀρθοδοξία μας. «Ἡ πλάνη τῶν αἱρετικῶν» Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

η) Ἡ πλάνη τῶν αἱρετικῶν (σελ.212-215)

Τίθενται τό ἐρώτημα: Ἡ τιμή τῆς Θεοτόκου ἔχει οὐσιαστική σχέση μέ τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας;

Ναί, βεβαίως ἔχει. Ὅποιος ἀρνεῖται τήν προσωπική συμμετοχή τῆς παρθένου Μαρίας στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας, ὅποιος δέν ἀποδίδει τήν ἀνάλογη τιμή στή Θεοτόκο, αὐτός δέν κινεῖται στό χῶρο τῆς νέας ρίζας τοῦ Χριστοῦ καί τῆς νέας δημιουργίας, ἀλλά μένει στήν ἐποχή τῆς πτώσης καί τῆς φθορᾶς καί συνδέεται μόνο μέ τή ρίζα τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, πού εἶναι ἡ ρίζα τῆς ἁμαρτίας.  

 Γι’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο ὁ Χριστός εἶναι σάν νά μήν ἐγεννήθη.

Μέ ἄλλα λόγια ὅποιος δέν ἀναγνωρίζει τήν παρθένο Μαρία ὡς Θεοτόκο, αὐτός ἀρνεῖται τήν Θεανθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ, αὐτός δέν μπορεῖ νά ὠφεληθεῖ ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς ἁγίας Γραφῆς καί ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. 

Τοῦτο γιατί δέν μᾶς σώζει ἡ ἁγία Γραφή, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, τόν ὁποῖον ἀναγγέλλει ἡ ἁγία Γραφή (πρβλ. Ἰω. ε΄39).   

Στόν χαρακτηρισμό τῆς Μαρίας ὡς Θεοτόκου συνίσταται «ὅλον τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας· διότι ἐάν ἡ γεννήσασα εἶναι Θεοτόκος, θά εἶναι Θεός καί ὁ γεννηθείς ἐξ αὐτῆς, ὅπως ἐπίσης καί ἄνθρωπος» (Ἰω. Δαμασκ.).

Ἐκεῖνος ὅμως πού θά ἀναγνωρίσει τήν παρθένο Μαρία Θεοτόκο καί θά πιστεύσει στήν Θεανθρωπότητα τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά ἀποδώσει στήν Μαρία τήν ἀνάλογη τιμή καί νά τήν ἀναγνωρίσει μητέρα Του κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου (πρβλ. Ἰω. ιθ΄ 27).  Γι’ αὐτό λέμε πώς ἡ τιμή τῆς Θεοτόκου ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας.

Συμπερασματικά νομίζουμε πώς στό πρόσωπο τῆς παρθένου Μαρίας ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα συγκατατέθηκε γιά τήν σωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιστρέψει στήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Ἔτσι ἡ παρθένος Μαρία ἔγινε «ὄργανο»καί «συνεργός» τοῦ Θεοῦ στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.  

 Μέ τή συγκατάθεσή της τήν ἐπεσκίασε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τήν ἐξάγνισε καί τήν κατέστησε κατάλληλο δοχεῖο, μέσα στό ὁποῖο δημιουργήθηκε μέ τή σάρκα της ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.  Μέ αὐτόν τόν τρόπο γενννήθηκε ὄχι θεοφόρος ἄνθρωπος, ἀλλά ἀληθινά Θεός μέ σάρκα.

Ἡ παρθένος Μαρία δέν ἐγέννησε βέβαια τή Θεότητα, ἀλλά τήν ἀνθρώπινη φύση, πού ὅμως ἀνῆκε στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί γι’ αὐτό τό λόγο εἶναι «μητέρα τοῦ Κυρίου», δηλαδή ἀληθινή Θεοτόκος.   

Σ’ αὐτή τήν μοναδική ἀλήθεια στηρίζεται ἄλλωστε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ὅποιος ἀπορρίπτει τήν πίστη ὅτι ἡ Μαρία εἶναι ἀληθινή Θεοτόκος, ἀρνεῖται τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ «νέα ρίζα», ἐπειδή δέν κατάγεται ἀπό τήν ρίζα τοῦ Ἀδάμ, ἐγεννήθη «ἄνευ σπορᾶς», ἐκ παρθένου. Ὅμως αὐτό πού ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ, τό θέλει σέ ἀποκλειστική χρήση. 

Μέ τή γέννησή του δέν παραβιάζεται ἡ παρθενία τῆς μητέρας Του καί ἐκείνη μένει παρθένος καί μετά τή γέννηση, ἔχοντας τόν Ἰησοῦ υἱό μονογενῆ. 

Ὁ Ἰωσήφ ἦταν «πατέρας» τοῦ Ἰησοῦ «σύμφωνα μέ τόν νόμο» καί οἱ λεγόμενοι «ἀδελφοί» ἦσαν «κατά τόν νόμον» ἀδελφοί.

Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν Μαρία ὡς Θεοτόκο καί ἀειπαρθένο καί διακηρύττει πώς στά σπλάγχνα τῆς Παρθένου ἀνακαινίσθηκε ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου καί γίναμε μέτοχοι τῆς Θείας ζωῆς. 

Ἔτσι ἡ Μαρία εἶναι ἡ «γέφυρα» πού ἕνωσε τή γῆ μέ τόν οὐρανό καί τιμᾶται ἀνάλογα ἀπό τούς πιστούς. 

Ἐκεῖνος πού πρῶτος ἐτίμησε τήν παρθένο Μαρία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἡ Μαρία ἔγινε ἡ «κεχαριτωμένη» καί ἡ «εὐλογημένη», ἡ «μητέρα τοῦ Κυρίου», τήν ὁποία ὀφείλουν νά μακαρίζουν «πᾶσαι αἱ γενεαί».

Ἀλλά οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί δέν τοποθετοῦν τή Θεοτόκο πάνω ἀπό τήν Ἐκκλησία ἀλλά μέσα σ’ αὐτήν.  Καί ἡ ἴδια κληρονόμησε τήν ἄρρωστη φύση καί ἦταν γνήσιο παιδί τοῦ κόσμου, τόν ὁποῖο μέ τή συγκατάθεσή της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἐκπροσώπησε.   

Στά πλάγχνα της ἐβλάστησε ἡ νέα ρίζα, στήν ὁποία καί ἡ ἴδια ὀφείλει τή σωτηρία. Γι’ αὐτό καί θεωρεῖται «παναγία» σέ σχέση μέ τά ἄλλα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καί κορυφαία τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἡ ἅγια σάρκα τοῦ Κυρίου ἦταν καί σάρκα τῆς Θεοτόκου καί ὅλοι οἱ χριστιανοί πού ἐντασσόμαστε στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ γινόμαστε ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καί ἡ παρθένος Μαρία γίνεται Μητέρα ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας.   

Βλέπουμε τήν παρθένο Μαρία ὄχι ἀνεξάρτητα ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά πάντοτε σέ σχέση μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ὡς «μητέρα τοῦ Κυρίου» καί ἡ τιμή πού τῆς ἀποδίδουμε, βρίσκεται πάντοτε σέ σχέση μέ τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

Ἔτσι ἐκεῖνος πού ἀρνεῖται αὐτή τήν τιμή, ὄχι μόνο δέν ἀκολουθεῖ τήν προφητεία τῆς Γραφῆς («μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί»), ἀλλά καί ζεῖ στήν ἐποχή τῆς πτώσης, πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Σωτήρα.  Γιατί τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας ἐκφράζεται μέ τόν ὅρο «Θεοτόκος», συμπλέκεται δηλαδή μέ τήν τιμή πού ἀπορρέει ἀπ΄ αὐτόν τόν ὅρο καί ἡ ὁποία ἀποδίδεται στό πρόσωπο τῆς παρθένου Μαρίας.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
Ἔτος 1994
σελίδες 212 -215

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας

___________