Ἡ Ὀρθοδοξία μας. «Ἀειπάρθενος» Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

γ) Ἀειπάρθενος (σελ.203-205)

Ἡ παρθένος Μαρία ἦταν καί πρίν, καί κατά καί μετά τή γέννηση παρθένος.  Εἶναι δηλαδή ἀειπάρθενος.

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ νέα «ρίζα»·  δέν κατάγεται ἀπό τήν παλαιά «ρίζα» τοῦ Ἀδάμ. 

Ἡ παρθένος Μαρία ἔμεινε κατά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ παρθένος. Ἀλλά καί πρίν ἀπό τήν γέννηση ἦταν παρθένος (Ἡσ. ζ΄ 14. Μάρθ. α΄23), ὅπως καί μετά ἀπό αὐτήν·  ὁ Χριστός ὀνομάζεται «μονογενής ἐνώπιον τῆς μητρός του» (Παροιμ. δ΄ 3 κατά τό ἑβραϊκό κείμενο) γιατί ἐδῶ δέν γίνεται λόγος γιά  τόν Σολομώντα πού, ὅπως εἶναι γνωστό, δέν ἦταν «μονογενής τῆς μητρός του» (Β΄ Βασιλ. ια΄ 27, ιβ΄ 24).

Αὐτό πού ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τό θέλει σέ ἀποκλειστική χρήση (Μάρκ. ιε΄2. Ἰω. ιθ΄ 41).   

Αὐτό ἰσχύει καί στήν περίπτωση τῆς παρθένου Μαρίας·  αὐτό τό προλέγει ὁ προφήτης:

«Καί μέ ἐπέστρεψε στήν ὁδόν

τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τοῦ ἁγιαστηρίου,

πού βλέπει πρός ἀνατολάς·

καί αὐτή ἦταν ‘‘κλεισμένη’’.

Καί εἶπεν ὁ Κύριος πρός ἐμέ·

-ἡ πύλη αὐτή θά μείνει κλειστή, δέν θά ἀνοιχθεῖ

καί κανείς δέν θά διέλθει δι’ αὐτῆς,

διότι Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ θά διέλθει δι’ αὐτῆς,

καί θά μείνει κλειστή·

διότι ὁ ἄρχων αὐτός θά καθίσει εἰς αὐτήν

διά νά φάγει ἄρτον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,

θά εἰσέλθει ἀπό τήν στοάν τῆς πύλης

καί διά τῆς ἰδίας ὁδοῦ θά ἐξέλθει» (Ἰεζ. μδ΄1-3)

Ἡ παρθένος Μαρία εἶναι ἡ πύλη τήν ὁποία πέρασε ὁ Λόγος· ἐκτός ἀπό αὐτόν, κανείς δέν πέρασε· ἔμεινε γιά πάντα κλειστή:

«Χαῖρε Πύλη μόνη,

ἥν ὁ Λόγος διώδευσε μόνος,

ἡ μοχλούς καί Πύλας Ἄδου, Δέσποινα,

τῷ τόκῳ σου συντρίψασα·

χαῖρε θεία εἴσοδος

τῶν σωζομένων, Πανύμνητε» (ἀπό τόν Ἀκάθιστο ὕμνο).

Ὁ Ἰωσήφ ὀνομάζεται βέβαια «ἀνήρ» τῆς παρθένου καί «πατέρας» τοῦ Ἰησοῦ (Ματθ. α΄19. Λουκ. β΄ 4, 48-49), ὅπως καί ἡ ἴδια ἡ Μαρία χαρακτηρίζεται ὡς «γυνή» τοῦ Ἰωσήφ (Ματθ. α΄20).  Πράγματι κατά τό νόμο ὁ Ἰωσήφ ἦταν «ἀνήρ» τῆς Μαρίας καί «πατέρας» τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλά μόνο κατά τό νόμο, προκειμένου νά προστατευθεῖ ἀπό τήν διαπόμπευση ἡ μητέρα καί τό παιδίον· ἦταν «ἀνήρ αὐτῆς» μέ τήν ἔννοια τῆς ἀρραβωνιασμένης γυναίκας (πρβλ. Ματθ. α΄ 18-20. Λουκ. α΄27, β΄ 5), πού ἐθεωρεῖτο νόμιμα συνδεδεμένη καί , ἄν ἐτεκνοποιοῦσε μέ ἄλλον θά ἐλιθοβολεῖτο (Ἔξοδ. κβ΄ 16-17.  Δευτερ. κβ΄ 28-29. Ἰεζ. ι-στ΄ 40). 

Ὁ Ἰωσήφ, μετά τή γέννηση τοῦ Ἰησοῦ δέν ἀναφέρεται πλέον ὡς ἄνδρας τῆς Μαρίας καί γίνεται λόγος γιά «τό παιδίον μετά τῆς μητρός αὐτοῦ» (Ματθ. β΄11-14, 19-21).  Ὅμως οἱ Ἰουδαῖοι ἐξελάμβαναν τόν Ἰωσήφ ὡς «πατέρα» τοῦ Ἰησοῦ·  σύμφωνα μέ τό νόμο ἦταν πράγματι πατέρας του, ὄχι ὅμως πατέρας κατά σάρκα (Ἰω. στ΄ 42).

Οἱ συγγραφεῖς τῆς Καινῆς Διαθήκης πού ἀναφέρθηκαν στό θέμα εἶχαν σάν σκοπό νά κατοχυρώσουν τήν «ἄνευ σπορᾶς» γέννηση τοῦ Χριστοῦ.  Γι’ αὐτό ὑπογράμμισαν πώς ὁ Ἰωσήφ «δέν ἐγνώριζεν αὐτήν, ἕως οὗ ἐγέννησε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον» (Ματθ. α΄ 25)· τό «ἕως οὗ» δέν ἀναφέρεται στό τί θά συνέβαινε στό μέλλον, ἀλλά σ’ αὐτό πού συνέβη στό παρελθόν, μέχρι ἐκείνη τή στιγμή πού γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἀνεξάρτητα ἀπό τό μέλλον (πρβλ. Γέν. κη΄ 15. Β΄ Βασιλ. στ΄ 23, Ψαλμ. οα΄ 7, ιθ΄ 1, σέ συσχετισμό μέ τό Ἑβρ. ι΄ 12. Ματθ. κη΄ 20. Α΄ Τιμ. δ΄13).

Τό «πρωτότοκος» ἀναφέρεται στό γεγονός ὅτι ἡ μήτρα τῆς παρθένου διανοίχθηκε μέ τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι σέ σύγκριση μέ ἄλλα παιδιά, πού δῆθεν γεννήθηκαν μετά ἀπό αὐτόν (πρβλ. Ἔξοδ. ιγ΄ 2. Α΄ Βασιλ. στ΄ 7-14).

Στήν ἁγία Γραφή ἀναφέρονται «ἀδελφοί» τοῦ Ἰησοῦ, ὅμως οὐδέποτε οἱ «ἀδελφοί» αὐτοί ἀποκλήθηκαν παιδιά τῆς Μαρίας·  ἦσαν ἀδελφοί μόνο κατά τό νόμο, ὄχι κατά σάρκα (Ματθ. β΄46, ιγ΄55-56. Μάρκ. στ΄ 3. Λουκ. η΄ 19-20. Ἰω. β΄ 12, ζ΄3,5,10. Πράξ. α΄ 14, Α΄Κορ. θ΄ 5. Γαλ. α΄19). 

Οἱ ἴδιοι οἱ λεγόμενοι «ἀδελφοί», μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ ὀνομάζουν τόν ἑαυτό τους «δοῦλο» τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἀδελφό (Ἰακ. α΄1.  Ἰουδ. 1). Ἄλλωστε ἡ λέξη «ἀδελφός» ἔχει στήν Παλαιά Διαθήκη εὐρύτερη σημασία (Γέν. ιβ΄ 5, ιγ΄ 8, κθ΄12. Α΄ Παρλ. κγ΄ 21-22).

Ἡ Μαρία λοιπόν ἦταν παρθένος πρός τῆς γεννήσης καί ἔμεινε παρθένος κατά τή γέννηση καί μετά ἀπό αὐτήν·  γι’ αὐτό καί εἰκονίζεται μέ τρία ἀστέρια, γιά να συμβολίσουν τήν τριπλῆ παρθενία της.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
Ἔτος 1994
σελίδες 203 - 205

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας

___________