Ο Μητρόπολίτης Κονίτσης Ανδρέας για τον εορτασμό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Αὐγούστου 2011
Ἀριθ.  Πρωτ.  61

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  150ή

 

 

 ΘΕΜΑ: «Ὡδαῖς εὐφημήσωμεν ... Κοσμᾶν τὸν ἀοίδιμον»

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

            Εἶναι, πραγματικά, ἀξιοθαύμαστο τὸ γεγονός, ὅτι ἕνας ἁπλὸς ἱερομόναχος, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πέτυχε νὰ ἀφυπνίσῃ τὸ Ἔθνος καὶ νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὰ ποὺ σχεδὸν τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει οἱ Τοῦρκοι κατακτητές: τὴν Ἐθνικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδησή του. Καὶ τώρα μέν, εὔκολα τὸ λέμε αὐτό. Ἄν, ὅμως, σκεφθοῦμε σὲ ποιὰ ἐποχὴ ἔζησε ὁ Ἅγιος καὶ ποιὲς ἦταν οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔδρασε, τότε, πραγματικὰ θὰ ἀναφωνήσουμε μὲ βαθειὰ συγκίνηση : «μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου». Γιατὶ μόνο μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ μπόρεσε ὁ θεοφώτιστος καλόγηρος Κοσμᾶς νὰ πραγματοποιήσῃ τόσες περιοδεῖες καὶ νὰ ἐκφωνήσῃ τόσες ὁμιλίες, μὲ περιεχόμενο ὄχι ἁπλῶς τολμηρό, ἀλλὰ θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανεὶς ἐπαναστατικό.

            Δέκα ἐννιὰ χρόνια (1760-1779) περιώδευε ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, ἰδιαίτερα δὲ στὴν Βορειοηπειρωτικὴ Γῆ, ποὺ τότε ἐδοκίμαζε πολὺ περισσότερα δεινὰ ἀπὸ ἄλλες περιοχές, μὲ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο νὰ ἐξισλαμισθῇ καὶ νὰ χάσῃ τὴν Ἑλληνικότητά της. Δέκα ἐννιὰ χρόνια μὲ λιοπύρια, μὲ βροχὲς καὶ χιόνια, μὲ ὑποτυπώδεις δρόμους γεμάτους πέτρες, σκόνες καὶ λάσπες. Δέκα ἐννιὰ χρόνια, μὲ τοὺς Τούρκους πάντοτε καχύποπτους, μὲ τοὺς ἑβραίους νὰ βάζουν συχνὰ παγίδες, μὲ τοὺς σκληροὺς καὶ ἀδίστακτους ληστὲς νὰ παραμονεύουν. Δέκα ἐννιὰ χρόνια νὰ πεζοπορῇ σὲ βουνὰ καὶ σὲ λαγκάδια, νὰ περνάῃ ρέματα καὶ ποτάμια, ἀκούραστος, φλογερός, γιὰ νὰ μεταφέρῃ τὸ μήνυμα ὅτι ὁ Χριστὸς σώζει καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔπρεπε νὰ σωθῇ καὶ νὰ ἐλευθερωθῇ. Στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ ἰδιαίτερα βρίσκει ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ προφήτου Ἠσαΐα: «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά» (Ρωμ. ι΄ 15).

            Αὐτὰ τὰ εὐλογημένα πόδια τοῦ Ἁγίου μας εἶχε ὑπ’ ὄψει του καὶ ὁ φοβερὸς Ἀλῆ πασᾶς τῶν Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος, ὅταν κάποιοι Τοῦρκοι τὸν εἰρωνεύτηκαν πὼς τιμᾷ καὶ προσκυνάει ἕνα γκιαούρη, ἐκεῖνος ἀπάντησε : «βρέστε μου δέκα μουσουλμάνους σὰν κι’ αὐτὸν τὸν γκιαούρη, κι’ ἐγὼ νὰ τοὺς φιλήσω τὰ πόδια».  Ἄν σκεφθοῦμε, χριστιανοί μου, ὅτι σήμερα ποὺ ταξιδεύουμε ἄνετα μὲ τὰ μέσα μεταφορᾶς τῆς ἐποχῆς μας, κουραζόμαστε εὔκολα, πόσο ἐξαντλητικὲς ἦταν οἱ περιοδεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, μὲ συνακόλουθους τοὺς κινδύνους ποὺ πρωτύτερα ἀναφέραμε. Ὅμως, αὐτὸς ὁ κόπος ὁ ἀνιδιοτελὴς καὶ γεμᾶτος ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη, προκαλοῦσε ἀληθινὸ συναγερμὸ στὸν λαό, ποὺ ἔσπευδε νὰ ἀκούσῃ τὸ φλογερὸ κήρυγμά του.

            Καὶ τὸ κήρυγμα αὐτό, ξαναζωντάνευε τὰ ὅσα ἔλεγε στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸ ιβ΄ κεφάλαιο καὶ στοὺς στίχους 9 μέχρι 21. Ἐπειδὴ τὸ Γένος μας, τότε, «ἀγρίανε», κατὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, εἶχε δηλαδὴ ἀγριέψει μὲ τὶς ἐκδικήσεις καὶ τὶς ἀντεκδικήσεις, τὸ σύνθημα τοῦ ἀποστόλου Παύλου «μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν» (Ρωμ. ιβ΄ 21), ἦταν τὸ ἐπιστέγασμα σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς Διδαχὲς τοῦ Κοσμᾶ, κάτι πού, χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη καὶ στὴν ἐποχή μας.

            Ἡ Μητρόπολή μας, ποὺ τιμᾷ ἰδιαίτερα τὸν Ἐθναπόστολό μας, ἔχοντας ἀνιδρύσει καὶ περίλαμπρο Ναὸ στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, ὀργανώνει καὶ φέτος τὶς σχετικὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, κατὰ τὸ ἀκόλουθο Πρόγραμμα:

            α) Τὴν παραμονὴ τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, Τρίτη, 23 Αὐγούστου 2011, θὰ ψαλῇ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς στὸν ὁμώνυμο Ναό, ὁ ὁποῖος θὰ ἀρχίσῃ στὶς 7 μ.μ. Στὴν συνέχεια θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ καθιερωμένη Λιτανεία τῆς Εἰκόνος καὶ τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου.

            β) Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, Τετάρτη, 24 Αὐγούστου 2011, 7-10 π.μ., θὰ τελεσθῇ πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

            Ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, νὰ σᾶς χαριτώνῃ ὅλους καὶ νὰ σᾶς εὐλογῇ.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ