Ἐρωτῶ σέ φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί οὐχί δόλιος. Π. Ἀθανασίου Μηνά

Ἐρωτῶ σέ φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί οὐχί δόλιος. Πρός τί νά ἀποδεχτῶ τήν διαταγή σου  πού  μοῦ  λέει  νά  ἀρνηθῶ  τήν  Ὀρθόδοξον  Παρἀδοσιν  τῆς  Ἀμωμήτου  πίστεώς μου, τήν ὁποίαν ἐβίωσαν οἱ Ἅγιοι, οἱ ἥρωες, καί οἱ εὐεργέτες, καί στήν συνέχεια νά ἀκολουθήσω τούς  τοκογλύφους, τούς  ψυχρούς  ἐκμεταλλευτές  καί  ἐμπόρους  τῶν  ψυχῶν  καί  τῶν σωμάτων;

Ἀλήθεια, γιατί δέν ἔρχεσαι ἐσύ στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία νά γευθεῖς τήν Ἄκτιστον Χάριν, νά πληρωθεῖ ἡ καρδιά σου ἀπό ἀγάπη καί ταπείνωση καί φιλανθρωπία, ὥστε νά βρεῖ  πραότητα  καί  ἀνάπαυση  ἡ  ψυχή  σου  καί  τήν ποθουμένη  ἐν  Χριστῷ  ἀληθινή ἐλευθερία;

Μάθε, ὅτι ἡ ἱστορία διαχρονικά διδάσκει, πώς ἐκεῖνοι πού ἠκολούθησαν τόν Χριστό ἄδολα, ποτέ δέν μετάνοιωσαν καί ποτέ δέν καταπίεσαν τούς ἀδελφούς τους, οὔτε διέπραξαν κανενός εἴδους ἔγκλημα.
Τουναντίον, ἀνιδιοτελῶς, γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη τους στόν Βασιλέα Χριστόν, πρόσφεραν πολλά στήν κοινωνία τῶν συνανθρώπων καί δέν δίστασαν καί τήν ζωή τους νά δώσουν.
Ἑνῶ, ἀντίθετα, οἱ ἄ-Χριστοι καί μεταμελλήθηκαν καί ἐζήτησαν συγνώμην καί ἐβασάνισαν καί βασανίστηκαν.
Συνεπῶς, γιατί μέ φοβερίζεις καί μέ πιέζεις νά δεχτῶ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη - Ἠλεκτρονική ταυτότητα μέ τό 666 ἤ τήν ὅποια φοροκάρτα πού, σύμφωνα μέ τά λεγόμενά σου, ἐνέχει κρυφά στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐγώ ὠς κάτοχος δέν θά γνωρίζω καί προβάλλεται μέσῳ αὐτῆς ὁ ἀποκρυφισμός;

Ἐμένα καύχημά μου εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ πού φωτίζει τήν ζωή μου[1] καί πόθος μου νά ἀκολουθῶ τόν Χριστό, τηρῶντας πιστά τίς Ἅγιες Ἐντολές Του, πού εἶναι Φῶς, Ζωή, Ἀλήθεια, Αἰώνια Ἀνάσταση.
Τί παραμύθι, λοιπόν, εἶναι αὐτό γιά τά δῆθεν προσωπικά δεδομένα καί μοῦ ἀπαγορεύεις μέ νόμο νά ἀναγράφεται στήν ταυτότητά μου ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μου, πού γιά μένα ἀποτελεῖ ὁμολογία, ἐνῶ τήν ἴδια ὥρα οἱ δικοί σου δηλώνουν  δημόσια  ἄθεοι  κατέχοντες  ἀξιώματα  καί  οἱ  μουσουλμάνοι  ἐλεύθερα προσεύχονται στίς πλατεῖες τῆς πατρίδος μου;

Ἄκουσε φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί ὄχι δόλιος. Ὁ Κύριος καί Βασιλέας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, ἐντέλλεται νά Τόν ἀκολουθῶ, νά σηκώνω τόν Σταυρό Του καί νά ζητάω τήν δική Του δόξα καί ὄχι τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων.
Ταυτοχρόνως μοῦ ὑπενθυμίζει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μέσα στίς Ἅγιες Γραφές, τίς φοβερές συνέπειες καί τίς πτώσεις ὅλων ἐκείνων  πού  Τόν  ἀρνήθηκαν  καί  δέν  θέλησαν  νά  Τόν  ἀκολουθήσουν, ὅπως   π.χ. ὁ Ἑωσφόρος, πού  ἀπό  ἄγγελος  φωτός  ἔγινε  πονηρός  καί  σκοτεινός  δαίμονας, ὅπως ὁ Ἰούδας, πού ἀπό ἀκόλουθος καί φίλος ἔγινε ἐχθρός, ἀποστάτης καί προδότης, ὅπως ὁ πάπας, πού παρέσυρε σχεδόν ὅλον τόν κόσμο στό ψέμα καί στήν δόλια θεωρία τοῦ θανάτου τοῦ Θεοῦ.

Βλέπεις, σήμερα, πῶς συμπεριφέρονται στά παιδιά τῆς πατρίδος μου, οἱ λαοί ἐκεῖνοι τῆς Εὐρώπης πού ἀποδέχτηκαν τήν πλάνη τοῦ παπισμοῦ καί τοῦ προτεστα-ντισμοῦ; Πῶς τούς ἀπαξιώνουν;

Ταυτόχρονα, προστατεύουν τίς σπεῖρες καί τίς κάστες λαθραίων ἀλλοδόξων μεταναστῶν μέ σκοπό πληθυσμιακά νά αὐξάνονται. Ρωτάω, λοιπόν, εἶναι οἱ νόμοι σου τραγικά λάθη από ἅγνοια ἤ εἶναι μεθόδευση ἀφανισμοῦ τῆς Ὀρθόδοξης χώρας μας;
Διότι, μή μοῦ πεῖς, ὅτι ὅλη αὐτή ἡ δῆθεν οἰκονομική καί κοινωνική κρίση καί ἀναρχία δέν εἶναι σκόπιμη. Ἐάν παρ’ ἐλπίδα τό ἁγνοεῖς σέ πληροφορῶ, ὅτι ὅλη αὐτή ἡ παγκόσμια χαβούζα καί ἀναταραχή, πού προβάλλεται καθημερινά στά μάτια μας ἀπό ὅλα τά μέσα ἐνημέρωσης, σέ ἕναν μόνο σκοπό ἀποβλέπει, ἕνας εἶναι ὁ στόχος.
Νά ἐξαφανίσει  ἀπό  προσώπου  γῆς  καί - ὦ, τῆς ἀνοησίας τό θράσος! - ἀπό προσώπου οὐρανοῦ, τό Ὄνομα, τήν Δόξα καί τήν Κυριαρχία τήν Αἰώνια τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί στήν θέση Του νά ἐνθρονίσει δικτατορικά τό ἀπαίσιο καί βλοσυρό «πρόσωπο» τοῦ Ἀντιχρίστου καί νά πλήξει καίρια τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.                            

Σέ προτρέπω καί σέ παρακαλῶ φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί ὄχι δόλιος, νά διαβάσεις τήν Θεία Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου καί μέ ηὐξημένη προσοχή τά κεφάλαια ἀπό 13 ἔως τέλους.
Τότε θά ἀντιληφθεῖς, ἰδίοις ὅμμασιν, πόσο τραγικά ἄτομα εἶναι οἱ ἐχθροί τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τό τραγικό τους τέλος.
Ἐνῶ, ἀντίθετα, θά δεῖς τήν δόξα, τήν ἀνάπαυση καί τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νά κληρονομοῦν ἐκεῖνοι, οἱ ἀγαπῶντες Τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν καί ἐμμένοντες πιστοί στό Ὄνομά Του καί στίς ἐντολές Του, μέ μετάνοια καί ἀσκητικό ἀγώνα ἕως θανάτου. Ἀλήθεια σοῦ λέω· ἡ Ἁμαρτία εἶναι ἡ ἄρνησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Εἶναι ἡ ἄρνησις τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Μεσσίου καί τῆς θεϊκῆς ἀποστολῆς Του γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτή ἡ ἄρνηση καί ἡ ἀπιστία, σέ τελευταία ἀνάλυση, ἀποτελεῖ τή βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μένει ἀσυγχώρητος καί εἰς τόν νῦν αἰῶνα καί εἰς τόν μέλλοντα. Τά δέ ὀψώνιά της θάνατος, κόλαση.
 Πρόσεξε, σέ ἱκετεύω, διάβασε καί τήν Καθολική Α´Επιστολή τοῦ Ἁγίου μαθητοῦ καί Ἀποστόλου ἐπιστηθίου φίλου, παρθένου καί ἠγαπημένου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, καί ἰδιαίτερα το γ´κεφάλαιο στούς στίχους 2  ἕως καί 10[2] καί στό δ´κεφάλαιο ἀπό στίχο 1 ἕως καί 3[3].

Ἐλπίζω καί προσεύχομαι ἐν τέλει νά συμφωνήσεις μαζί μου στό ἐξῆς συμπέρασμα: Τήν πατρίδα μας, τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί τόν λαό μας θά σώσουν ἀληθινά,                   
α) ἡ μετάνοια καί ἐξομολόγηση μετά δακρύων ὅλων μας[4] καί
β) ἡ ἀπό καρδίας ἐπιστροφή  στήν Ὀρθόδοξο Παράδοση, δηλαδή στή ζωή καί τόν τρόπο τῶν Ἁγίων, τῶν ἡρώων καί τῶν εὐεργετῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος μας.
Τότε καί μόνον τότε, ἡ πατρίδα μας, θά ἀνακτήσει καί πάλι τήν δυναμική της καί θά εἶναι σεβαστή πρός τούς ἀληθινούς καί γνήσιους φίλους, ἀλλά καί τούς  «ἄσπονδους φίλους».
Τά κουφά καί ἀνόητα τῶν εκμεταλλευτῶν τοκογλύφων πού κατά κόρον αὐτή τήν ὥρα κατακλύζουν τά ὦτα μας, οὔτε μποροῦν νά βοηθήσουν, ἀλλά καί κανείς Ὀρθόδοξος Ἕλληνας δέν τά πιστεύει.

Μήν πλανᾶσαι, λοιπόν. Μετανόησε. Ἐν τούτοις, ἐάν  παρ’ ἐλπίδα ἐπιτρέψει ὁ Θεός διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐσεῖς, ὄσοι ὑποθηκεύσατε τό μέλλον τῶν νέων καί τῶν νεανίδων μας ἕως τρίτης γενεᾶς[5] καί ἀπειλεῖτε νά καταλύσετε τήν ἐθνική μας κυριαρχία καί ταυτόχρονα τούς στερεῖτε τή χαρά τῆς ἐν Χριστῷ συζυγίας καί οἰκογενείας ἐπαγγελόμενοι ψεύτικους παραδείσους μέ τό νά προβάλλετε βορβορώδεις καί σηπώδεις τρόπους καί δρόμους ὠς δῆθεν πολιτισμό καί πρόοδο, πρός στιγμήν νά ἐπικρατήσετε καί πάλι σοῦ λέγω πῶς γνωρίζουμε ὅτι μετά τήν μπόρα τή δαιμονική θά λάμψει ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή[6] καί τό Φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος θά φωτίσει ξανά τόν κόσμο.
Τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα τήν ἐκάλεσε ὁ Χριστός γιά να ζήσει καί θά ζήσει πιστή εἰς Αὐτόν ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας[7].
Γένοιτο Κύριε. Ἁμήν.


Παραπομπές

[1] β´ἀπόστιχο Πέμπτης ἐσπέρας, πλ.α´:«Μόνον παγέντος, τοῦ ξύλου Χριστέ τοῦ Σταυροῦ σου, ἡ πλάνη πεφυγάδευται, καί ἡ χάρις ἐξήνθησεν× οὐ γάρ ἔτι καταδίκης ἐστί τιμωρία, ἀλλά τρόπαιον ἐδείχθη ἡμῖν σωτηρίας× Σταυρός ἡμῶν τό στήριγμα· Σταυρός ἡμῶν καύχημα· Σταυρός ἡμῶν ἀγαλλίαμα.»

[2] Α´Ἰωάννου,κεφ.γ´,στ.2-10: «Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καί οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δέ ὅτι ἐάν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτόν καθώς ἐστι. καί πᾶς ὁ ἔχων τήν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθώς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.
Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν καί τήν ἀνομίαν ποιεῖ, καί ἡ ἁμαρτία ἐστίν ἡ ἀνομία. καί οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καί ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει× πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτόν οὐδέ ἔγνωκεν αὐτόν.
Τεκνία, μηδείς πλανάτω ὑμᾶς× ὁ ποιῶν τήν δικαιοσύνην δίκαιος ἐστι, καθώς ἐκεῖνος δίκαιος ἐστιν× ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καί οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται. ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τά τέκνα τοῦ Θεοῦ καί τά τέκνα τοῦ διαβόλου. πᾶς ὁ μή ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καί ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ.»

[3] Α´Ἰωάννου,κεφ.δ´,στ.1-3: «Ἀγαπητοί, μή παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον. ἐν τούτῳ γινώσκετε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ× πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καί νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστίν ἤδη.»

[4] Εὐχή τῆς κεφαλοκλισίας τοῦ ἐσπερινοῦ: «Κύριε, ὁ Θεός ἡμῶν…οὐ τήν ἐξ ἀνθρώπων ἀναμένοντες βοήθειαν, ἀλλά τό σόν περιμένοντες ἔλεος, καί τήν σήν  ἀπεκδεχόμενοι σωτηρίαν…»

[5] Βλέπε τήν τελευταία ἐπίσημη ἀπογραφή, πού ἀντί ἡ χῶρα μας πληθυσμιακά νά αὐξάνεται, ἐλαττοῦται.

[6] Πατήρ Παΐσιος

[7] Ἅγιος Νεκτάριος