Κυριακή Δ' Λουκά. Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Κυριακή Δ' Λουκά. Του σπορέως

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Στη σηµερινή Ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Λουκάς µας παρουσίασε τη Παραβολή του Καλού Σπο¬ρέως. Ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός έπαιρνε εικόνες και παραστάσεις από την καθηµερινή ζωή για να εκφράσει τις θείες αλήθειες. Με αυτό τον τρόπο βοηθούσε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο να καταλάβει και να αποδεχθεί το θεϊκό κήρυγµά Του.
Έτσι και σήµερα µε την Παραβολή του Καλού Σπορέως, παίρνει την εικόνα της σποράς, που σε πολλούς γεωργούς είναι τόσο οικεία.
 Αντιπαραβάλλει λοιπόν το σπόρο µε το λόγο του Θεού, τη γη µε τις ψυχές των ανθρώπων και τις διάφορες ψυχικές διαθέσεις µε τις οποίες δεχόµεθα ή αρνούµεθα το λόγο του Θεού µέσα στην προσωπική µας ζωή.
Κάποτε, λοιπόν, ένας γεωργός βγήκε στα χωράφια του για να σπείρει το σπόρο του. 'Εσπειρε σ' όλες τις κατευθύνσεις, αλλά ενώ µε τέχνη έσπερνε ένα µέρος του σπόρου έπεσε στο δρόµο, που καταπατήθηκε από τους περαστικούς ανθρώπους και στο τέλος το έφαγαν τα πετεινά του ουρανού.
Άλλο έπεσε σε πετρώδη γη, που ενώ φύτρωσε ξηράθηκε, διότι δεν είχε γη για να ριζώσουν οι ρίζες του. Άλλο πάλιν έπεσε σε γη, που φύτρωσαν ακάνθια. Εφύτρωσε και εκείνο µέσα στα ακάνθια, αλλά στο τέλος το έπνιξαν. Τέλος, άλλο έπεσε σε καλή γη, και όταν φύτρωσε έδωσε πολύ καρπό, εκατό φορές περισσότερο.
Ο άνθρωπος έχει έµφυτο τον πόθο και την επιθυµία να ερωτά και να µαθαίνει για τα όσα συµβαίνουν γύρω του. Όσο ο άνθρωπος ερωτά και εµβαθύνει στην επιστηµονική γνώση και σοφία, τόσο περισσότερο συναισθάνεται το πόσο λίγα γνωρίζει.
 Και εάν γι' αυτά που συµβαίνουν γύρω µας αδυνατούµε να γνωρίσωµε επακριβώς, πόσο µάλλον αγνοούµε για εκείνα που συµβαίνουν στα επέκεινα του κόσµου αυτού, και τα οποία είναι απρόσιτα στην ανθρωπίνη έρευνα και γνώση.
Ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός, που είναι πηγή κάθε σοφίας και γνώσης, είναι ο Μόνος που αποκαλύπτει στους πιστούς και καλοπροαιρέτους µαθη¬τάς Του τα µυστήρια περί της σωτηρίας του ανθρώπου. Σε σας έχει δοθεί, µας διαβεβαιώνει, το προνόµιο να µάθετε τις αλήθειες της Βασιλείας του Θεού.
Αυτές τις αλήθειες - τα µυστήρια του Θεού - αρµόζουν να γνωρίζουν µόνον όσοι πιστεύουν στο Σωτήρα µας Χριστό.
Ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε γεµάτος ζωή. Είναι πηγή ζωής και δυνάµεως, είναι πάντοτε άγιος και δυνατός, αλλά η καρποφορία του εξαρτάται από τη διάθεση της ψυχής του κάθε πιστού, που ακούει και αποδέχεται τι λόγο του Θεού. Εάν ο άνθρωπος λόγω κακής προαίρεσης αρνηθεί να αποδεχθεί το λόγο του Θεού µέσα στην καρδιά του, τότε η θεία Χάρη δεν καρποφορεί και η ψυχή δεν στολίζεται µε τις αρετές του Χριστού.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ακούουν τον λόγον του Θεού. Και ο λόγοι του Θεού διακηρύττεται µε κάθε µέσον. Οι Ιερείς, οι Ιεροκήρυκες, τα Μέσα Μαζικής Ενηµερώσεως, οι γονείς και κάθε πιστός διαλαλεί τον λόγον τον Θεού στο σύγχρονο άνθρωπο. Όλοι ακούνε, από τον πιο µικρό µέχρι και τόν πιο ηλικιωµένο, αλλά το ερώτηµα είναι: Πόσοι κρατούν τα θεία λόγια µέσα στην καρδιά τους και τα εφαρµόζουν στην καθηµερινή τους ζωή;
Ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός µας διαβεβαίωσε λέγοντας, ότι «ου πας ο λέγων µοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την Βασιλείαν των Ουρανών, αλλ ο ποιών το θέληµα του Πατρός µου». Δεν αρκεί να ακούµε ωραία λόγια. Δε αρκεί να µελετάµε τις θείες Γραφές.
 Δεν αρκεί να εκκλησιαζόµεθα κάθε Κυριακή ή µεγάλες γιορτές. Όλα αυτά πρέπει να γίνωνται, αλλά µε την απαραβίαστη και βασική ποροϋπόθεση, ότι θα εφαρµόζουµε µέσα στην καθηµερινή µας ζωή τα θεία διδάγµατα. Πράξη και Θεωρία είναι τα δύο χαρακτηριστικά της Ορθόδοξης Πνευµατικής Ζωής.
Όσοι ακούνε µε αδιαφορία τη φωνή της Εκκλησίας, έρχεται ο διάβολος κα παίρνει από τη ψυχή τους τα σωτήρια λόγια για να µην ωφεληθούν κα σωθούν. Ο άνθρωπος, τότε, παραµένει βυθισµένος µέσα στο σκοτάδι της αµαρτίας, στερούµενος το θείο Φως και µαστιζόµενος από την πνευµατική πείνα.
Και πόσοι είναι εκείνοι, που απορρίπτουν καθηµερινά την θεία Διδασκαλία; Πόσοι άνθρωποι, ενώ ακούνε τον λόγον του Θεού στρέφουν τι σκέψη τους στα γήϊνα, στις απολαύσεις των γηΐνων αγαθών, στις περιουσίες τους και αφήνουν τα ιερά λόγια του Θεού, να κλαπούν από το µισόκαλο εχθρό;
Τα λόγια του Θεού, που είναι θησαυρισµένα µέσα στις Άγιες Γραφές έχουν την παντοδύναµο Χάρη του Θεού και την ζωή του Αγίου Πνεύµατός. Ο λόγοι του Θεού έχει τη δύναµη να µεταβάλλει, να αναγεννήσει τη ψυχή εκείνου που τον αποδέχεται και τότε ο άνθρωπος σαν καρπό φέρει την αρετή και τη' ευσέβεια.
Η καρποφορία των αρετών όµως επιτυγχάνεται µόνον µέσα στον χώρο της Εκκλησίας, που είναι η γη η καλή και γόνιµος. Έξω από το χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν δρόµοι, που τους καταπατούν οι δαίµονες, της αθεΐας, της δισπιστίας, της απιστίας και του υλισµού. Έξω από την ζωή της Εκκλησίας ο άνθρωπος πνίγεται από τις βιοτικές µέριµνες και τις κοσµικές φροντίδες.
Όταν ο λόγος του Θεού γίνεται δεκτός από µία καλοπροαίρετη ψυχή, τότε µεταβάλλεται όλος ο ψυχικοσωµατικός του κόσµος. Τον άπιστο κάµνει πιστό, τον σαρκικό µεταβάλλει σε πνευµατικό, τον πλεονέκτη σε ελεήµονα, τον θυµώδη και µνησίκακο σε πράο και ανεξίκακο, τον βλάσφηµο και υβριστή, σε ευλαβή και θεοφοβούµενο, τον άσωτο και διεφθαρµένο σε σώφρονα και τίµιο.
Γι αυτό, αγαπηµένοι µου Χριστιανοί, οφείλοµε όλοι να όχι µόνον να ακούµε τον λόγο του Θεού, ή να τον µελετάµε, αλλά και να τον εφαρµόζουµε στη καθηµερινή µας ζωή. Η αποδοχή και εφαρµογή του λόγου του Θεού φέρει καρπό τις αρετές και µεταβάλλει τον άνθρωπο σε ναό και κατοικητή¬ριο του Αγίου Πνεύµατος.

4th SUNDAY OF ST. LUKE
THE PARABLE OF SOWER
By His Eminence Metropolitan of Antinoes PANTELEIMON

In today’s Gospel reading, the Evangelist Luke presented the Parable of Sower. Our Lord Jesus Christ used examples from the daily life to express the heavenly and divine truths. He was able in this way to help the man of good will to understand and to accept His divine message. Even today through the Parable of the Sower He takes the example of sowing, an image which is very familiar to the farmers.
He compares the seed to the word of God, the earth to men’s souls and the various conditions under which one accepts or renounces the word of God in his personal life.
Once, a farmer went out to his fields to sow. He sowed in all directions, but although he sowed with skill one part of the seeds fell on the road and was trampled down by the passing men and the rest was eaten by the birds. Another fell on rocky soil, and as it grew it dried, because it had no earth for its roots to spread. Another fell on ground full with thorns and as it grew amongst the thorns, it was strangled.  Finally, another fell on good ground and when it grew it produced plentiful of fruit, one hundred times more.
Man has naturally implanted within him the desire to ask and learn for everything. As man will question and searches the knowledge of science and wisdom, even more he will understand how little he realy knows. If we are unable to know for things which take place around us, how much more we are ignorant of those things which take place beyond this world and which are unapproachable to man’s research and knowledge?
    Our Lord and Savior Jesus Christ, who is the source and fountain of all wisdom and knowledge, is the only One who can reveal to the good-willing man the mysteries concerning man’s salvation. He assured His Disciples that “to you has been given to learn about the truths of God’s Kingdom”.
These thruths – the mysteries of God – it is proper to be known by only those who believe in our Savior Jesus Christ.
The word of God is always full of life. It is the source of life and strength; it is always holy and powerful. But, to bear fruit it depends on the good will of every man who listens and accepts God’s words within his heart. If man, because of his evil intensions does not accept in his heart the word of God, then the Divine Grace does not give its fruits and that soul cannot be vested with the virtues of Christ.
Many are those who listen to the word of God which is spread in various ways. The Bishops, the Priests, the Preachers, the Radio and the Television spread in their own ways the word of God. Everyone listens, from t youngest to the elderly, but the question arise: “How many keep the divine words within their hearts and practice it in their daily life”?
Our Lord Jesus Christ assured us saying, that “not anyone who calls me Lord, Lord, shall enter into the Kingdom of Heaven, but he who does the will of my Father”.
It is not enough to hear nice and beautiful sermons. It is not enough to study Holy Scriptures. It is not enough to come to church every Sunday and major feast days. All these must be done, but under the basic rule that we practice God’s teachings in our daily life. First practicing and secondly teaching are the two basics of Orthodox Spirituality and Life.
All those who listen with indifference the Church’s voice, the devil comes and removes from his soul the words of salvation so that man will not benefit and be saved.
 Man, then, remains under the darkness of sin, deprived from the Divine Light and suffering from spiritual starvation. How many are those who in their life deny the Divine Teachings? How many, although hear the word Of God, yet, they turn their heart towards earthly and material things, thus allowing Satan and his devils to loot the sacred words of God from their hearts?
The word of God which is treasured in Holy Scriptures have the almighty Grace of God and the Life of the Holy Spirit. The word of God has the power to change, to regenerate man’s soul and then man bears the fruits of virtue and piety. The fruitfulness of the virtues is achieved only within the Church, which is the soil. Outside of the Church they are many evil paths, those of unbelieving, doubting and materialism.  Outside of the Church’s Life man is strangled by the worldly cares.
When the word of God is accepted by a good-willing soul, then it is completely transformed spiritually and bodily. The unbeliever makes him a believer, the man of the flesh makes him spiritual, the greedy makes him a philanthropist, the blasphemer makes him a god-fearing person, the prodigal makes him an honest man.
Thus, we must not only hear or read the word of God, but we should practice it in our daily life. The acceptance and practice of God’s words bears the fruits of virtues and changes man into the living temple of the Holy Spirit.