8 Αυγούστου Συναξαριστής

Αιμιλιανού Ομολογητού, Μύρωνος Θαυματουργού, Θεοδοσίου Οσίου, Των Αγίων Ελευθερίου, Λεωνίδη και Νηπίων, Των Αγίων Δέκα Οσίων Ασκητών, Των Αγίων Δύο Μαρτύρων εκ Τύρου, Στυρακίου, Τριανταφύλλου εκ Ζαγοράς, Αναστασίου εκ Βουλγαρίας, Γρηγορίου Ζωγράφου, Ανάμνηση Εγκαινίων των Αγίων Αποστόλων, Εγκαίνια Ναού Θεοτόκου στα Ιεροσόλυμα.



Ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανὸς ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Κυζίκου

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ τονίσει τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρὸς τὸν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, ποὺ ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὴν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁμολογίας ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Αἰμιλιανός, ποὺ ἔζησε μεταξὺ τοῦ 8ου καὶ τοῦ 9ου αἰῶνα. Ὁ Αἰμιλιανὸς ἦταν ἐπίσκοπος Κυζίκου μετὰ τὸ Νικόλαο, στὰ χρόνια 787 – 815.
Ἀγωνίστηκε μὲ ὅλη τὴν δύναμη ποὺ τοῦ παρεῖχε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν τιμητικὴ προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ εἰκονομάχος Λέων ὁ Ε’. Ἀθλητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μιλοῦσε θερμότατα γι’ αὐτὴν καὶ ἐνίσχυε τοὺς πιστοὺς νὰ ὑπομένουν καρτερικὰ τοὺς ἀσεβεῖς διωγμούς.
Ὑπέφερε πολλὲς κακοπάθειες καὶ θλίψεις καὶ πέθανε τελικὰ ἐξόριστος, σὰν γνήσιος Ὁμολογητὴς τῆς ὀρθῆς πίστης.



Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς τοῦ Λόγου εἰκόνος διαγράψας τὴν ἔλλαμψιν, Αἰμιλιανὲ Ἱεράρχα διὰ βίου ὀρθότητας, τὴν ἔνσωμον Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἐδίδαξας τιμᾶσθαι εὐσεβῶς· διὰ τοῦτο ὡς ποιμένα καὶ ἀθλητήν, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ παρασχόντι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ, πᾶσι τὴν ἄφεσιν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἱερωσύνης κεκτημένος τὴν χάριν, ὁμολογίας τοῖς ἀγῶσιν ἐμπρέπεις, ὡς φύλαξ προϊστάμενος δογμάτων τῶν ὀρθῶν· χαίρων γὰρ ὑπέμεινας, ἐξορίας καὶ θλίψεις, ὑπὲρ τῆς ἐν σώματι, τοῦ Σωτῆρος Εἰκόνος· ὃν ἐκδυσώπει, Αἰμιλιανέ, ὑπὲρ τῶν πίστει, τιμώντων τὴν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὁ Κυζίκου θεῖος ποιμήν, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, Ἱεράρχης θεοειδής· χαίροις ὁ προστάτης, τῶν ἱερῶν Εἰκόνων, ὦ Αἰμιλιανὲ πιστῶν ἑδραίωμα.






Ὁ Ἅγιος Μύρων

Ὁ Ἅγιος Μύρων, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κρήτη, ἀπὸ μικρὸς διακρινόταν γιὰ τὸ ζῆλο του καὶ τὴν βαθιὰ πίστη του στὸν Θεό.
Ἀφοῦ παντρεύτηκε, ἀσχολήθηκε μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς. Ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔβγαζε ἔδινε ἕνα μέρος στοὺς φτωχοὺς καὶ ὅσο ἔδινε τόσο ἡ σοδειά του αὐξάνονταν. Ἡ συμπάθεια τοῦ Ἁγίου πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, ξεπερνοῦσε κάθε μέτρο.
Μάλιστα λέγεται ὅτι κάποτε συνέλαβε κάποιους μέσα στὴν ἀποθήκη νὰ τοῦ κλέβουν τὸ σιτάρι καὶ ἀντὶ νὰ τοὺς κυνηγήσει, ἀντίθετα τοὺς βοήθησε μεταφέροντας καὶ ὁ ἴδιος τὰ σακιά. Γιὰ ὅλες λοιπὸν τὶς ἀρετὲς αὐτές, ὁ Μύρων χειροτονήθηκε ἱερέας. Μετὰ τὸ σταμάτημα τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν, ἔγινε δεσπότης στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Κρήτης.
Στὰ χρόνια ποὺ ἦταν δεσπότης στὴν Κρήτη, ἔκανε πάρα πολλὰ θαύματα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς: Κάποτε ὁ Ἅγιος ἤθελε νὰ περάσει ἀπὸ τὸν ποταμὸ Τρίτωνα καὶ ὁ ποταμὸς εἶχε πλημμυρίσει. Τότε ὁ Ἅγιος πρόσταξε καὶ ἡ ροὴ τοῦ ποταμοῦ σταμάτησε καὶ τὰ νερὰ δὲν προχωροῦσαν μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Μύρων ξαναπέρασε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. Ὅταν ἔφθασε ἐκεῖ, ἔστειλε τὸ ραβδί του μὲ κάποιους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τάραξαν τὰ νερὰ μὲ αὐτὸ καὶ ἔτσι αὐτὰ ἐπανῆλθαν στὴν κανονική τους ροή.
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ἔκανε μέχρι τὸν θάνατό του ὁ Ἅγιος Μύρων, ὁ ὁποῖος πέθανε σὲ ἡλικία ἑκατὸ ἐτῶν.





Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ἡγούμενος Ὀρόβων

Ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του ἔμαθε νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ σημαίνει γιὰ τὴν ἀγάπη ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον.
Ὅταν πῆγε στὸ μοναστῆρι ἐργάστηκε φιλότιμα γιὰ τὴν εὐσέβεια μέσα στὴν μοναχικὴ ἀδελφότητα, καθὼς ἐπίσης καὶ ὑπὲρ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς φιλαδελφείας.
Καί ὅταν ἔγινε ἡγούμενος ἀνέδειξε τὸ μοναστῆρι του κέντρο φιλανθρωπικῆς ὑπηρεσίας.





Οἱ Ἅγιοι Ἐλευθέριος, Λεωνίδης καὶ τὰ Ἅγια Νήπια οἱ Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ πυρός. Ἡ σύναξή τους γίνεται στὴν Ἁγία Εἰρήνη στὶς Ἰουστινιαναίς.





Οἱ Ἅγιοι Δέκα Ὅσιοι καὶ Ἀσκητὲς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο

Ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.





Οἱ Ἅγιοι Δύο Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Τύρο

Μαρτύρησαν, ἀφοῦ θανατώθηκαν συρόμενοι κατὰ γῆς.





Ὁ Ἅγιος Στυράκιος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
(Ὁρισμένα ἁγιολόγια μαζὶ μὲ τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου Στυρακίου, ἀναφέρουν καὶ αὐτὴ κάποιου Μάρτυρα Ἐρμολάου).





Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

Τῇ αὕτῃ ἡμέρα ἡ ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ἐν τῷ περιτειχίῳ, τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἔνδον τοῦ σεπτοῦ οἴκου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Μαρναίου καὶ τοῦ Ὁσίου Κασσιανοῦ.
Καὶ ἡ ἀνάμνησις, ὅτε ἐγένετο ἡ τοῦ ἡλίου ἔκλειψις ἀπὸ ἕκτης ὥρας ἕως ἐνάτης, ὥστε καὶ τοὺς ἀστέρας φανήναι, ἐν ἔτει ἀπὸ κτίσεως Κόσμου ἐξακισχιλιοστῷ τριακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ ἐνάτῳ, ἡλίου ἔχοντος κύκλους πεντεκαίδεκα, καὶ σελήνης κύκλους τοὺς αὐτούς, Ἰνδικτιῶνος ἐνάτης ἐπὶ τῆς βασιλείας Λέοντος τοῦ σοφοῦ καὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, τῶν εὐσεβῶν καὶ φιλοχρίστων βασιλέων.





Ἐγκαίνια Ναοῦ Θεοτόκου ἐν Ἱερουσαλύμοις

Σύμφωνα μὲ τὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα Γ 74 (φ. 100β).
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.





Ὁ Ἅγιος Τριαντάφυλλος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴ Ζαγορά

Ὁ ἔνδοξος νεομάρτυρας τοῦ Χρίστου Τριαντάφυλλος ἦταν ἀπὸ τὴν Ζαγορὰ τῆς Μαγνησίας, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ Βόλο.
Γεννήθηκε τὸ 1663. Ἐργαζόταν σὰν ναύτης στὰ πλοῖα, καὶ ὅταν ἦταν 17 χρονῶν συνελήφθη γιὰ ἄγνωστη σὲ μᾶς αἰτία, ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ τὸν ἐκβίαζαν νὰ γίνει μωαμεθανός. Ὁ Τριαντάφυλλος ὅμως, τὸ εὐωδιαστὸ αὐτὸ λουλοῦδι τῆς Ὀρθοδοξίας, προτίμησε μύριους θανάτους παρὰ ν’ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό.
Βασανίστηκε ποικιλοτρόπως, ἀλλὰ ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν πίστη του φωνάζοντας: «Χριστιανὸς εἶμαι, δὲν ἀρνοῦμαι τὸν Σωτῆρα μου Χριστό».
Τελικὰ τὸν θανάτωσαν στὸν Ἱππόδρομο τῆς Κωνσταντινουπόλεως μὲ ἀποκεφαλισμὸ στὶς 8 Αὐγούστου 1680. Ἦταν τότε 18 χρονῶν.
Ἔτσι ἡ μακαρία ψυχή του ἀνέβηκε στὸν οὐρανὸ καὶ πῆρε ἀπὸ τὸν ἀθλοθέτη Χριστὸ τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς νίκης.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, ἔχων τὴν χάριν, χαίρων ἤθλησας, ἀνδρειοφρόνως, Νεομάρτυς Χριστοῦ Τριαντάφυλλε· ὅθεν ὡς ῥόδον εὐφραίνεις ἡδύπνευστον, τὴν Ἐκκλησίαν τῇ θείᾳ ἀθλήσει σου. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἀθλητὴς ἀήττητος τῆς εὐσεβείας, ἀνεδείχθης Ἅγιε, καταβαλὼν τὸν δυσμενῆ· ὅθεν Χριστὸς Τριαντάφυλλε, μαρτυρικῇ σε ἐδόξασε χάριτι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὁ ἀθλήσας ὑπὲρ Χριστοῦ, προθύμῳ καρδίᾳ, Τριαντάφυλλε Ἀθλητά· χαίροις Ζαγοραίων, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος, οὓς φύλαττε καὶ φρούρει ταῖς ἱκεσίαις σου.





Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴ Βουλγαρία

Πατρίδα του ἡ πόλη Ροδοβίσι τῆς ἐπαρχίας Στρούμιτζα τῆς Βουλγαρίας.
Εἴκοσι χρονῶν ᾖλθε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ δούλευε σὰν ὑπάλληλος σὲ κάποιο ἐμπορικὸ κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε τὸ ἀφεντικό του γιὰ τὴ λαθραῖα ἐξαγωγὴ ἐνδυμάτων ἔξω ἀπὸ τὸ Κάστρο τῆς Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ μὴ πληρώσει φόρους. Ὁ Ἀναστάσιος μάλιστα, φόρεσε καὶ μία τούρκικη στολὴ προκειμένου νὰ περάσει τὸ ἐμπόρευμα. Ἀλλὰ ἐνῷ περνοῦσε τὴν πύλη, Τοῦρκοι φοροειοπράκτορες, τὸν ρώτησαν ἂν εἶχε ἀνάλογα ἔγγραφα γιὰ τὴν ἐξαγωγὴ τῶν ἐνδυμασιῶν. Αὐτὸς μὲ ἀφέλεια ἀπάντησε ὅτι ἦταν Τοῦρκος. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει αὐτό, οἱ Τοῦρκοι ὑπάλληλοί του ζήτησαν νὰ κάνει «σαλαβάτι» (ὁμολογία). Ὁ νέος στὸ ἄκουσμα τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ ἔμεινε ἄφωνος. Ἀμέσως τότε τὸν ἅρπαξαν οἱ Τοῦρκοι καὶ μὲ ἄγρια χτυπήματα τὸν ὁδήγησαν στὸν ἀγά. Ἐκεῖ ὁ Ἀναστάσιος, παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὶς φοβέρες τοῦ ἀγᾶ, ἔμεινε ἀκλόνητος στὴ χριστιανικὴ πίστη.
Κατόπιν ὁδηγήθηκε στὸν κριτὴ καὶ ἔπειτα σ’ ἄλλον ἄρχοντα, ὅπου φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε ἀνελέητα. Ἀλλὰ ἐπειδὴ καὶ πάλι ὁμολογοῦσε τὸν Χριστὸ τὸν καταδίκασαν σὲ θάνατο.
Στὸ δρόμο γιὰ τὴν ἀγχόνη, ὁ Ἀναστάσιος ὑπέκυψε στὰ τραύματά του καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό, ἔξω ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη κοντὰ στὴν «καινούρια πόρτα», στὶς 8 Αὐγούστου 1794.





Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ ζωγράφος ὁ ἐν τῷ σπηλαίῳ (Ρῶσος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.


synaxarion.gr