Ροῦνοι. Εἰσαγομένη νεοειδωλολατρία καί ἀποκρυφισμός. Πρωτ.Βασιλείου Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ροῦνοι. Εἰσαγομένη νεοειδωλολατρία καί ἀποκρυφισμός
Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Πρίν ἀρκετά χρόνια ἐκπρόσωπος εὐρωπαϊκῆς παγανιστικῆς ὁμάδας γνωστῆς μέ τό ὄνομα Ὀντινισμός  σέ συνέντευξή του σέ ἑλληνικό ἀρχαιολατρικό περιοδικό δήλωνε: «Ὁ Οdin εἶναι ὁ ὕπατος τῶν θεῶν μας. (...) Ὁ θεός τῆς ποίησης, ἀλλά καί τῆς Μαγείας. Σέ αὐτόν ἀποδίδεται ἡ ἐφεύρεση τῶν Ρού νων»1.

Σκοπός τοῦ παρόντος ἄρθρου εἶναι, νά ἐπισημάνει τί εἶναι οἱ Ροῦνοι, καί ποιά εἶναι ἡ σχέση τους μέ τή νεοειδωλολατρία καί τόν ἀποκρυφισμό.
Γιά τό λόγο αὐτό εἶναι ἀναγκαῖο νά γίνει μία σύντομη ἱστορική ἀναδρομή, μέ τήν ὁ ποία θά φανεῖ ἡ ἐσωτερική σχέση Ρούνων, νεοειδωλολατρίας καί ἀποκρυφισμοῦ.
Ἡ λέξη «ροῦνοι» ἔχει σχέση καί παράγεται ἀπό τή λεγόμενη ρουνική γραφή, ἡ ὁποία χρησιμοποιήθηκε ἀπό τίς τευτονικές φυλές τῆς βορειοδυτικῆς Εὐρώπης (Γερμανοί, Σουηδοί, Νορβηγοί, Ἄγγλοι κ.ἄ) στά ἀρχαῖα χρόνια.

Σύμφωνα μέ ἀρχαῖο γερμανικό εἰδωλολατρικό μῦθο, τούς 16 χαρακτῆρες τοῦ ρουνικοῦ ἀλφάβητου τούς ἀνακάλυψε κατόπιν ἐπώδυνης καί αἱματηρῆς τελετουργίας, ὁ κυριώτερος καί σπουδαιότερος τῶν θεῶν τοῦ ἀρχαίου γερμανικοῦ εἰδωλολατρικοῦ πανθέου ὁ Wodan ἤ Odin ἀναζητώντας τή μυστική σοφία2.



Ὁ λατῖνος ἱστορικός Τάκιτος3  ἀναφέρει, ὅτι στόν ἐν λόγῳ θεό, ὁ ὁποῖος ἦταν θεός καί τῆς μαγείας4,  προσφέρονταν καί ἀνθρωποθυσίες. Δέν εἶναι τυχαῖο λοιπόν τό γεγονός, ὅτι ἡ γνώση τῆς ρουνικῆς γραφῆς περιορίζονταν σέ μία μικρή τάξη εἰδωλολατρῶν ἱερέων ἤ μάγων.

Δέν εἶναι τυχαῖο ἐπίσης τό, ὅτι στήν ἀγγλοσαξονική rûn σημαίνει μυστικός καί runa μάγος5.
Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό γεγονός, ὅτι τό μεγαλύτερο μέρος τῶν ρουνικῶν ἐπιγραφῶν, πού ἔχουν διασωθεῖ, ἔχουν μαγικό περιεχόμενο6.
Οἱ ρουνικοί χαρακτῆρες ἔχουν συμβολικό περιεχόμενο καί θεωροῦνται ὅτι ἔχουν μαγικές καί μαντικές ἱκανότητες7.
Στό παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν σέ πλῆθος ἀποκρυφιστικῶν πρακτικῶν καί χώρων. Στήν ἀρχαία γερμανική εἰδωλολατρική θρησκεία οἱ γυναῖκες μάντεις, πού μάντευαν μέσω κλήρων, ἀπό τόν χρεμετισμό τῶν ἀλόγων κ.ἄ., ὀνομάζονταν Ἀλροῦνες = Alrunen. 
Τό ἐνδιαφέρον γιά τούς ρουνικούς χαρακτῆρες θά ἀναβιώσουν στά τέλη τοῦ 19ου καί στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ Γερμανοί ἀποκρυφιστές.

Ταυτοχρόνως τό ρουνικό ἀλφάβητο σέ συνδυασμό μέ τήν ἀρχαία εἰδωλολατρική γερμανική θρησκεία θά ἀπαρτίσει τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο πρίν τό 2ο Παγκόσμιο πόλεμο μιᾶς νεοπαγανιστικῆς, ἀντισημιτικῆς καί ἀντιχριστιανικῆς ὁμάδας, γνωστῆς μέ τό ὄνομα Germanenorden = Γερμανικό τάγμα.
Ἱδρυτής τῆς ἐν λόγω ὁμάδας ὑπῆρξε ὁ E. Pohl καί εἶχε ὡς ἕδρα τό Βερολίνο καί ὡς δημοσιογραφικό ὄργανο τό περιοδικό «Die Runen »8.
Ἔχοντας ὑπόψη ἐπίσης, τό ἀντιχριστιανικό μίσος τῶν Ναζί9, τήν προσπάθειά τους νά ἀναβιώσουν τήν ἀρχαία εἰδωλολατρική γερμανική θρησκεία, καί τό γεγονός, ὅτι ὁ κατʼ ἐξοχήν θεωρητικός τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν, ὁ Αlfred Rosenberg, ἦταν νεοπαγανιστής, ἀντιλαμβανόμαστε, γιατί δύο χαρακτῆρες τοῦ ρουνικοῦ ἀλφάβητου ὑπῆρξαν βασικά σύμβολα τῶν ναζί.

32 40'34.09" N,   117 09'27.96 W

Αὐτά ἦταν ἡ σβάστικα καί τό γράμμα (s), πού χρησιμοποιοῦσαν τά Ες–Ες. Μία ξεχωριστή θέση ἔχουν σήμερα οἱ ρουνικοί χαρακτῆρες στίς σύγχρονες γερμανικές παγανιστικές κινήσεις10.
Τή δεκαετία τοῦ 1980 στήν Εὐρώπη καί στίς Η.Π.Α, οἱ χαρακτῆρες – γράμματα τῆς ρουνικῆς γραφῆς ἐπανῆλθαν στό προσκήνιο ὡς μέσα πρόβλεψης τοῦ μέλλοντος.
Μέ ἀρκετό χρόνο καθυστέρησης οἱ Ροῦνοι ἐμφανίστηκαν καί στόν ἑλληνικό χῶρο, ὡς γνήσιο νεοεποχίτικο προϊόν διπλῆς ἐκδοχῆς, νεοπαγανιστικῆς καί ἀποκρυφιστικῆς.


Σημειώσεις 

1. Βλ. Δϊιπετές ,τεῦχος 9, Ἰανουάριος 1995, σ. 38.

2. Βλ. Fr. König (Hrsg), Christus und die Religionen der Erde. Handbuch der Religiongeschichte, Band 2, 1951, σσ. 287, 289, 302, 338.

3. Στό ἔργο του De moribus Germanorum (98 μ.Χ), ὅπου μᾶς πληροφορεῖ γιά τά ἤθη καί τή θρησκεία τῶν ἀρχαίων γερμανικῶν φυλῶν. Πρβλ. Fr. König ( Hrsg), Christus und die Religionen der Erde, ὅπ.π, σσ. 308 – 309.

4. Βλ. Franz Rolf Schöder, Die germanische Religion, στό Die Religionen der Erde. Ihr Wesen und Ihre Geschichte, 19272, σ. 234 .

5. Ὅπ.π., σ. 118.

6. Βλ. Fr. König ( Hrsg), Christus und die Religionen der Erde, ὅπ. π., σσ. 302, 310, 338.

7. Βλ. N. Drury, The Dictionary of the Esoteric, 2002, σ. 272 .

8. Βλ. K. Algermissen, Deutschreligiöse Bewegung, L.TH.K1, 3, στ. 260. 9. Βλ. Πρωτ .Βασιλείου Α. Γεωργόπουλου, Ἡ θέση τῶν Ναζί ἔναντι τοῦ Χριστοῦ, στήν ΑΛΗΘΕΙΑ, Ἀρ.Φ. 30, Ὀκτώβριος 2002, σ. 10. 10. Βλ. R. Hauth (Hrsg), Kompaktlexikon Religionen, 1998, σ. 299


Ορθόδοξος Τύπος 1 Ιουλίου '11

__________________

Διαβάστε επίσης Αποκρυφισμός    Νεοειδωλολατρεία