Ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ὁ κίνδυνος τῆς αἵρεσης. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

ι) Ὁ κίνδυνος τῆς αἵρεσης (σελ.154-156)

Εἶναι τόσο σπουδαῖα τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά δικαιολογοῦνται οἱ ἀγῶνες τῶν ἁγίων Πατέρων γιά τήν προάσπισή τους;  

 Πολλοί χριστιανοί δέν ἔχουν σαφῆ ἀντίληψη γιά τή σημασία τῶν δογμάτων τῆς πίστης μας. Τό πᾶν, λένε, εἶναι νά εἶσαι καλός ἄνθρωπος, νά ἀκολουθεῖς τήν ἠθική διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ·  δέν φθάνει λοιπόν αὐτό; 

Εἴπαμε πώς μέ τήν πτώση τῶν προπατόρων ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀρρώστησε ἀνεπανόρθωτα· ὁ ἄνθρωπος μόνος του δέν μποροῦσε νά ἐπανέλθει στήν κατάσταση τῆς πνευματικῆς ὑγείας.   

Δέν μποροῦσε νά ξεπεράσει τήν κτιστή του πραγματικότητα καί νά ἐπανέλθει στήν ἀληθινή κοινωνία μέ τόν Θεό·  Γι’ αὐτό καί ἡ πρωτοβουλία ἀνῆκε στόν ἴδιο τόν  Θεό· στό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ Του ἔγινε ἄνθρωπος, προσέλαβε δηλαδή ἐκεῖνο πού εἶχε ἀνάγκη ἀπό σωτηρία καί τό ἕνωσε μέ τήν ἴδια τή Θεότητα (Κολ. β΄ 9).

Ἄν δέν δεχθοῦμε αὐτή τή σωτήρια ἀλήθεια, ἄν ἀπορρίψουμε τή μία ἤ τήν ἄλλη φύση τοῦ Χριστοῦ, ἄν ποῦμε πώς δέν ἦταν ἀληθινός Θεός, ἤ δέν ἔγινε ἀληθινός ἄνθρωπος, τότε ἀπορρίπτουμε ὁλόκληρο τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας (Α΄ Τιμ. γ΄ 16). 

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία, ὁ ἀλάθητος ἑρμηνευτής τῆς ἀγίας Γραφῆς, ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας μας (Πρβλ. Ἐφές. ε΄ 23), ἀντέταξε τή Γραφική ἀλήθεια στήν πλάνη τῶν αἱρέσεων.

Ὁ ἄνθρωπος δέν θά μποροῦσε νά σωθεῖ, ἄν ὁ Χριστός ἦταν κτίσμα καί ὄχι Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος (Ματθ. ιστ΄ 16-17)·  κανένας δέν σώζεται μέ τήν ἕνωσή του μέ κτίσμα. «Δέν ὑπῆρχε οὐδέν κέρδος πλέον εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, ἐάν οὔτε ὁ Λόγος ἦταν ἐκ φύσεως καί ἀληθινός Υἱός τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἡ σάρκα, τήν ὁποία προσέλαβε, ἦταν ἀληθινή» (Μ. Ἀθαν.).

«Διότι ἐάν, ἐνῶ ἦταν κτίσμα, ἔγινε ἔπειτα ἄνθρωπος, θά  ἔμενε ἐπίσης ἄνθρωπος, ὅπως ἦταν, χωρίς νά ἑνωθεῖ μέ τόν  Θεό. Διότι πῶς ἦταν δυνατόν, ἀφοῦ εἶναι δημιούργημα, νά ἑνωθεῖ μέ τόν Κτίστη διά δημιουργήματος; Ἤ ποία βοήθεια θά μποροῦσε νά προσφερθεῖ εἰς τούς ὁμοίους ἀπό ἄλλους ὁμοίους, ἀφοῦ καί αὐτοί ἔχουν ἀνάγκη βοηθείας;»· «ποία βοήθεια ἠμπορεῖ νά δοθεῖ εἰς τά κτίσματα ἀπό κτίσμα, ἀφοῦ καί αὐτό ἔχει ἀνάγκη σωτηρίας;» (Μ. Ἀθανάσιος. Πρβλ. Ψαλμ. μη΄ 8-9).

Ὁ κίνδυνος λοιπόν τῆς αἵρεσης εἶναι πραγματικός ἀπειλεῖ τήν ἴδια τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου·  πῶς μπορεῖ νά μας ἀφήσει ἀσυγκίνητους;  (Πρβλ. Ἰω. η΄32. ιζ΄ 3. Ρωμ. ι΄ 9).

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
Ἔτος 1994
σελίδες 154-156

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας

___________