16 Ιουλίου Συναξαριστής

Αθηνογένη Επισκόπου και οι συν αυτώ, Φαύστου, Αντιόχου και Κυριάκου, 15.000 μαρτύρων εν Πισιδία, των Αγίων Μαρτύρων Γυναικών, Αθηνογένους, Αναστασίου και Ευξιθίου.


Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης ἐπίσκοπος Πηδαχθόης καὶ οἱ Δέκα Μαθητές του 

Πατρίδα του ἦταν ἡ Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ μόρφωσή του, ἡ θερμὴ πίστη του, καθὼς καὶ ἡ γενναία φιλανθρωπική του δράση, τὸν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Πηδαχθόης.
Σὰν ἐπίσκοπος, ἦταν φωτεινὸ πνευματικὸ λυχνάρι γιὰ τὸ ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολὺ ἤθελε νὰ συνεχιστεῖ τὸ ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε ἰκανότατους βοηθούς του.
Ἄλλα ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανού, ὁ Ἀθηνογένης μὲ δέκα μαθητὲς του συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Φηλίμαρχο, καὶ ἀφοῦ ὅλοι ὁμολόγησαν τὸ Χριστὸ ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ἀξίζει δὲ νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι στὸν Ἀθηνογένη ὀφείλουμε τὸ γνωστὸ κατανυκτικὸ ἑσπερινὸ ὕμνο, «Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν. Ἄξιον σὲ ἐν πάσι καιροὶς ὑμνεῖσθαι φωναὶς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδοὺς διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει».

Ποὺ σημαίνει: Ἰησοῦ Χριστέ, σὺ ποὺ εἶσαι τὸ χαρούμενο φῶς τοῦ Ἀθανάτου, Οὐρανίου, Ἁγίου καὶ μακαρίου Πατρός, ἀφοῦ φθάσαμε στὴ δύση τοῦ ἥλιου καὶ εἴδαμε τὸ ἑσπερινὸ φῶς, ὑμνοῦμε τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Εἶναι ἄξιο νὰ σὲ ὑμνοῦμε σὲ κάθε ὥρα μὲ μελωδικὲς φωνές, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ ποὺ δίνεις ζωή. Γι' αὐτὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Χρῖσμα ἅγιον, εἰσδεδεγμένος, Μάρτυς ἔνθεος, τοῦ Λόγου ὤφθης, Ἀθηνόγενες ἀθλήσας στερρότατα, καὶ ὡς θυσίαν αὐτῷ προσενήνοχας, τῶν φοιτητῶν σου δεκάδα τὴν πάνσεπτον· μεθ’ ὧν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἱεραρχήσας ἀμέμπτως τῷ Κτίσαντι, μαρτυρικὸν ὁλοκάρπωμα πέφηνας, σὺν μαθηταῖς ὁμοῦ θυόμενος, οἷα ποιμὴν σὺν ἀμνοῖς Ἀθηνόγενες· μεθ’ ὧν θείας δόξης ἐπέτυχες.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἀθηνόγενες ἱερέ· σὺ γὰρ ἀναιμάκτως, τῇ Τριάδι ἱερουργῶν, αἵματι ἰδίῳ, ἀθλητικῶς ἐτύθης, σὺν Μαθητῶν δεκάδι, τῷ σὲ δοξάσαντι.


Ὁ Ἅγιος Φαῦστος ὁ Μάρτυρας

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ ἄλλου ἄγριου διώκτη τῶν χριστιανῶν, τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου (249 – 251).
Μέσα σὲ σκληρούς, διωγμούς, δημεύσεις, ἐξορίες, φυλακίσεις καὶ μαρτυρικοὺς θανάτους, ὁ Φαῦστος, ψυχὴ τολμηρὴ καὶ γενναία, παρουσιάστηκε κηρύττοντας τὸ Χριστό.
Οἱ διῶκτες τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν καταδίκασαν σὲ σταύρωση. Τὴ φρικτὴ αὐτὴ τιμωρία, ὑπέμεινε μὲ ἀξιοθαύμαστη καρτερία.
Τὸ μαρτύριό του κράτησε πέντε μέρες, μετὰ εὐλογώντας καὶ εὐχαριστώντας τὸ Θεό, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του.


Ὁ Ἅγιος Ἀντίοχος ἀδελφός του Ἁγίου Πλάτωνα

Ὁ Ἅγιος Ἀντίοχος καταγόταν ἀπὸ τὴν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἦταν γιατρός. Πήγαινε ἀπὸ πόλη σὲ πόλη καὶ ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ γιάτρευε τοὺς ἀσθενεῖς ὄχι μόνο κατὰ τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχή.
Τὸν συνέλαβε ὁ ἡγεμόνας Ἀδριανὸς καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ μία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων. Τὸν κρέμασε ἐπάνω σ’ ἕνα ξύλο καὶ τοῦ ξέσχισε τὰ πλευρά, κατόπιν τὸν ἄφησε μέσα στὴ φωτιά, ἔπειτα τὸν ἔριξε μέσα σ' ἕνα καζάνι μὲ βραστὸ λάδι καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἄφησε τροφὴ στ’ ἄγρια θηρία. Ἀπ' ὅλα αὐτὰ ὅμως, ὁ Ἀντίοχος, μὲ τὴ θεία χάρη βγῆκε ἀβλαβὴς καὶ ὄχι μόνο.
Ἄλλα μὲ τὴν προσευχή του συνέτριψε τὰ εἴδωλα καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.


Ὁ Ἅγιος Κυριάκος ὁ δήμιος

Ὁ Ἅγιος Κυριάκος ἦταν ὁ δήμιος ποὺ ἀποκεφάλισε τὸν Ἅγιο Ἀντίοχο.
Ὅμως κατὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ εἶδε νὰ τρέχει ἀπὸ τὸν λαιμὸ τοῦ Ἀντιόχου ἀντὶ γιὰ αἷμα, γάλα.
Τότε καὶ αὐτὸς μὲ θάρρος ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε ἐπὶ τόπου.


Οἱ Ἅγιοι 15.000 Μάρτυρες οἱ ἐν Πισιδίᾳ
Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ ξίφους.




Οἱ Ἁγίες πολλὲς Μάρτυρες Γυναῖκες

Ὅλες μαρτύρησαν διὰ ξίφους.




Ὁ Ἅγιος Ἀθηνογένης

Ἀναφέρεται μόνο στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδημου, ὅτι μαρτύρησε διὰ πυρός. Μᾶλλον συγχέεται μὲ τὸν Ἅγιο Ἀθηνογένη ἐπίσκοπο Πηδαχθόης.


Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἀναστάσιος ὑπῆρξε ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης τὸ 434.
Παπικὸς Βικάριος, ποὺ διαδέχτηκε τὸν Ροῦφο. Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ὅμως δὲν παρακολούθησε αὐτοπροσώπως, ἀλλὰ μὲ ἀντιπρόσωπο. Στὸ πρῶτο μέρος τῆς Συνόδου ἀντιπρόσωπός του ἦταν ὁ Κυντίλλος, ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ στὸ τρίτο ὁ πρεσβύτερος Ἀνδρέας.
Πιστεύεται ὅτι πέθανε τὸ 451 καὶ τὸν διαδέχτηκε ὁ Εὐξίθιος, ποὺ καὶ αὐτὸς ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.



Ὁ Ἅγιος Εὐξίθιος (ἢ Εὐδόξιος) Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ὁ Ἅγιος Εὐξίθιος διαδέχθηκε τὸν Ἅγιο Ἀναστάσιο στὸν Ἐπισκοπικό θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης. Ὑπῆρξε καὶ αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

synaxarion.gr