Ἡ Ὀρθοδοξία μας. Εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία; Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος. (Μέρος Α΄)

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

στ) «Αὐτός ἐνηθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιθῶμεν» (σελ. 141-144)   (Α΄ μέρος.)  
Ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου εἶναι φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μ. Ἁθανάσιος ὑπογραμμίζει:
«Αὐτός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνομε ἐμεῖς θεοί· καί ἐφανερώθη μέ σῶμα, γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς ὀρθή ἀντίληψη γιά τόν ἀόρατο Πατέρα· καί αὐτός ὑπέμεινε τήν ἀτίμωση ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιά νά κληρονομήσουμε ἐμεῖς τήν ἀθανασία».
Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, τό ἀνθρώπινο σῶμα συνάφθηκε μέ τήν ἴδια τή Θεότητα καί ἔγινε ἀνώτερο ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου. Ἦταν τό ἴδιο σῶμα πού ἔχουμε καί μεῖς, ὄχι κάποιο ἄλλο, οὐράνιο. Ἦταν ἡ ἴδια ἀνθρώπινη φύση, ἡ ὁποία ἁμάρτησε καί ἔπεσε καί ἐφθάρη· ἐκείνη εἶχε ἀνάγκη νά θεραπευθεῖ καί νά ὑψωθεῖ, ὄχι κάποια ἀγγελική φύση (Πρβλ. Α΄Κορ. ιε΄ 21, 47. Ρωμ. η΄ 3).
Ὁ Χριστός «προσέλαβε τό γεννητό καί ἀνθρώπινο σῶμα, διά νά τό θεοποιήσει ‘‘ἐν ἑαυτῷ’’, ἀφοῦ τό ἀνακαινίσει σάν δημιουργός πού ἦταν, καί ἔτσι νά εἰσαγάγει ὅλους μας στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, σύμφωνα μέ τήν ὁμοιότητα ἐκείνου» (Μ. Ἀθαν.).
Ἡ ἁγία Γραφή ὑπογραμμίζει ἰδιαίτερα τήν ἀλήθεια τῆς σωτηρίας μας: «Ὥστε ἐάν εἶναι κανείς ‘‘ἐν Χριστῷ’’, αὐτός εἶναι καινούργιος δημιούργημα («καινή κτίσις»).  Τά ἀρχαῖα ἐπέρασαν, ὅλα ἔχουν γίνει νέα. Ὅλα δέ προέρχονται ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν ἑαυτό Του διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μᾶς ἀνέθεσε τήν ὑπηρεσία τῆς συμφιλιώσεως. Δηλαδή ὁ Θεός ‘‘ἐν Χριστῷ’’ συμφιλίωσε τόν κόσμο μέ τόν ἑαυτό Του χωρίς νά τούς καταλογίζει τό ἁμάρτημά των καί ἀνέθεσε σέ μᾶς τό ἄγγλεμα τῆς συμφιλιώσεως ...» (Β΄ Κορ. ε΄ 17-18).

«Διότι ἦτο πρέπον δι’ Αὐτόν, διά τόν ὁποῖον καί διά τοῦ  ὁποίου ὑπάρχουν τά πάντα, προκειμένου νά φέρει πολλούς υἱούς στή δόξα, νά κάνει τόν ἀρχηγό τῆς σωτηρίας των τέλειον διά τῶν παθημάτων. 
Διότι ἐκεῖνος πού ἁγιάζει καί ἐκεῖνοι πού ἁγιάζονται, ἔχουν ὅλοι τήν ἴδια καταγωγή.  Δι’ αὐτόν τόν λόγο δέν ἐντρέπεται νά τούς ὀνομάζει ἀδελφούς....
Ἐπειδή λοιπόν τά παιδία ἔχουν αἷμα καί σάρκα, διά τοῦτο καί Αὐτός, κατά παρόμοιον τρόπο, ἔγινε μέτοχος τῶν ἰδίων, διά νά καταργήσει διά τοῦ θανάτου ἐκεῖνον πού ἔχει τή δύναμη τοῦ θανάτου, δηλαδή τόν διάβολο καί νά ἐλευθερώσει ἐκείνους πού, ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου, ἦσαν ὑποδουλωμένοι σέ ὅλη τή ζωή των» (Ἑβρ. β΄10-15).
Ὁ ἴδιος λοιπόν ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι «ὁ ἁγιάζων»· γι’ αὐτό πῆρε τήν ἴδια καταγωγή μέ τούς «ἁγιαζομένους», ἔγινε ἄνθρωπος μέ σάρκα καί αἷμα, δηλαδή «μέτοχος τῶν ἰδίων», γιά νά καταργήσει μέ τήν ἀνάστασή Του τό θάνατο καί τό διάβολο· γι’ αὐτό τό λόγο «δέν ἐντρέπεται» νά μᾶς ὀνομάζει ἀδελφούς (Πρβλ. Β΄ Κορ. ε΄ 19. Ἐφεσ. β΄15-16. Γαλ. γ΄13. Κολ. α΄ 22. Α΄ Πέτρ. β΄ 22-24).
Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία πώς τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν κτιστό· ἐφόρεσε τό κτιστό αὐτό σῶμα γιά χάρη μας, μέ σκοπό νά μᾶς ἑτοιμάσει τό σῶμα ἐκεῖνο, μέ τό ὁποίο θά ἑνωνόμαστε, γιά νά μποροῦμε νά ἀνακαινισθοῦμε καί νά θεοποιηθοῦμε (Πρβλ. Ρωμ. η΄ 3. Ἑβρ. ι΄ 5-10). Ἕνας νέος δρόμος ἀνοίγεται γιά τούς ἀνθρώπους μέ τή σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, πού ὁδηγεῖ στήν «καινή κτίση», στήν καινούργια δημιουργία.  Καί «ἀρχή τῆς ὁδοῦ τῆς καινῆς κτίσεως» δέν εἶναι ὁποιοσδήποτε ἄλλος, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.  Γι’ αὐτό καί ὑπογραμμίζεται: «Κύριος ἐκτισέ με ἀρχήν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ» (Παρομ. η΄ 22. Πρβλ. Ἰω. ιδ΄ 6. Ἐφεσ. β΄ 10. Ἑβρ. ι΄ 20. Κολ. α΄18).

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
Ἔτος 1994
σελίδες 141-144

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας

___________