Ὁ Ἅγιος προφήτης Δανιὴλ. (Μέρος Δ'). Τελευταῖο. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

 Ὁ Ἅγιος προφήτης Δανιὴλ. (Μέρος Δ').  Τελευταῖο

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Οἱ ὑπηρέτες ὅμως εἰσῆλθαν τήν νύκτα, κατά τήν συνήθειά τους, μέ τίς γυναῖκες τους καί τά παιδιά τους καί τά ἔφαγαν καί τά ἤπια ὅλα. Τήν δεύτερη ἡμέρα ἦλθε ὁ βασιλεύς μέ τόν Δανιήλ στό τόπο τῶν θυσιῶν καί εἶπε:
-Δανιήλ, οἱ σφραγίδες εἶναι ἀπείραχτες;
Κι αὐτός ἀπήντησε:
-Ναί, βασιλεῦ, εἶναι καλά μανταλωμένες οἱ πόρτες.
Καί ἀμέσως, ὅταν ἄνοιξαν τίς πόρτες, βλέποντας ὁ βασιλεύς στά τραπέζια, ἔκραξε μέ μεγάλη φωνή:
-Θεέ Βήλ, εἶσαι μεγάλος καί δέν ὑπάρχει καμμία πονηρία σέ σένα.
Τότε ὁ Δανιήλ ἐγέλασε καί εἶπε στόν βασιλέα:
-Κύτταξε, κάτω τό δάπεδο.
Τότε ὁ βασλεύς εἶπε:
-Βλέπω πατήματα ἀπό ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά.
Ὄντας ὠργισμένος ὁ βασιλεύς, διέταξε καί ἔπιασαν ὅλους τούς ὑπηρέτες τῶν εἰδώλων μέ τίς γυναῖκες τους καί τά παιδιά τους. Αὐτοί τοῦ ἀπεκάλυψαν τήν μυστική πόρτα, ἀπό τήν ὁποία ἔμπαιναν καί ἔτρωγαν τά κρέατα τῶν θυσιῶν. Καί τούς ἐθανάτωσε ὅλους ο βασιλεύς, ἐνῶ τό εἴδωλο τό ἐγκρέμισε.
Ἐκεῖ ὑπῆρχε κι ἕνας δράκοντας τόν ὁποῖον προσκυνοῦσαν οἱ Βαβυλώνιοι καί εἶπε ὁ βασιλεύς στόν Δανιήλ:

-Ἄρα γε και γι᾿ αὐτό θά εἰπῆς ὅτι εἶναι ἀπό χαλκό;
-Τότε ὁ Δανιήλ ἐπῆρε πίσσα, ξύγκι καί μαλλιά, τά ἔβρασε μαζί καί κατόπιν τά ἔριξε στό στόμα τοῦ δράκοντος, τό ὁποῖον  τρώγοντας αὐτά, ἔσκασε.
Καί τότε εἶπε ὁ Δανιήλ:
Βλέπετε τώρα ποιόν θά προσκυνᾶτε;
Ἀκούοντας οἱ ὑπηρέτες τοῦ δράκοντος αὐτά, ὠργίσθηκαν καί ξεσηκώθηκαν ἐναντίον τοῦ βασιλέως λέγοντες:
-Ὁ βασιλεύς δέχθηκε τήν πίστι τοῦ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος τοῦ κατάστρεψε τόν θεό Βήλ, ἐσκότωσε τόν δράκοντα καί ἐθανάτωσε τούς ὑπηρέτες μέ τίς οἰκογένειές τους.
Βλέποντας μετά τόν βασιλέα, τοῦ εἶπαν:
-Δός μας τόν Δανιήλ. Ἐάν ὄχι, θά σέ  σκοτώσουμε ἐσένα καί ὅλη τήν οἰκογένειά σου.
Βλέποντας ὁ βασιλεύς ὅτι ξεσηκώθηκαν ἐναντίον του, ὄντες ἀγανακτισμένοι, τούς ἔδωσε τόν Δανιήλ κι αὐτοί τόν πέταξαν στόν λάκκο τῶν λεόντων, ὅπου ἔμεινε 6 ἡμέρες. Καί ἦταν μέσα στόν λάκκο ἑπτά λέοντες, στούς ὁποίους ἔδιναν κάθε ἡμέρα δύο κατάδικους, εἴτε δύο πρόβατα. Ἀλλά τότε δέν τούς ἔδωσαν τίποτε γιά νά φᾶνε μέ μανία τόν Δανιήλ.
Ὅμως ὁ Θεός ἔκλεισε τά στόματα τῶν λεόντων, ὅπως καί τήν πρώτη φορά. Καί ἦταν ὁ Δανιήλ στόν λάκκο μ᾿ αὐτά, τά ὁποῖα ἐστέκοντο δίπλα του σάν τά ἀρνάκια. Τότε ὁ προφήτης Ἀββακούμ ἦταν στήν Ἰουδαία καί ἐπήγαινε στήν πεδιάδα νά δώση τροφή στούς πεινασμένους. Καί εἶπε ὁ ἄγγελος Κυρίου στόν Ἀββακούμ:
-Πήγαινε φαγητό στήν Βαβυλῶνα στόν Δανιήλ, πού εὑρίσκεται τώρα στόν λάκκο μέ τά λιοντάρια.
-Κύριε, τοῦ εἶπε ὁ Ἀββακούμ, τήν Βαβυλώνα δέν τήν εἶδα ποτέ, οὔτε τόν λάκκο μέ τά λιοντάρια δέν ξέρω ποῦ εἶναι.
Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου τόν ἔπιασε καί τόν κατέβασε ἀπό τήν κορυφή τοῦ βουνοῦ καί κρατώντας τον ἀπό τά μαλλιά τοῦ κεφαλιοῦ του, τόν ἄφησε σέ μιά στιγμή ἐπάνω ἀπό τόν λάκκο τῶν λεόντων.
Καί ὁ Ἀββακούμ ἐφώναξε:
-Δανιήλ, Δανιήλ, πάρε τό φαγητό σου πού σοῦ στέλλει τώρα ὁ Θεός!
-Καί ὁ Δανιήλ τοῦ εἶπε:
-Μέ θυμήθηκες καί μένα, Κύριε, καί δέν ἄφησες αὐτούς πού σέ ἀγαποῦν!
Καί σηκώθηκε ὁ Δανιήλ ἐπῆρε τό φαγητό του καί τό ἔφαγε. Μετά ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἐπανέφερε τόν Ἀββακούμ καί πάλι στόν τόπο του.
Ὁ βασιλεύς  ἦλθε τήν ἑβδόμη ἡμέρα νά θρηνήση τόν Δανιήλ, ἀλλά, φθάνοντας ἐπάνω ἀπό τήν σπηλιά καί κυττάζοντας μέσα, εἶδε τόν Δανιήλ νά κάθεται. Τόν ἔκραξε ὁ βασιλεύς μέ μεγάλη φωνή:
-Ὁ Θεός  τοῦ Δανιήλ εἶναι μεγάλος καί δέν ὑπάρχει ἄλλος Θεός σάν καί Αὐτόν.
Κατόπιν ἔβγαλε τόν Δανιήλ, ἐνῶ τούς ἐνόχους τούς ἔριξε στόν λάκκο καί τούς ἔφαγαν τά λιοντάρια.
Ὁ Δανιήλ λοιπόν ρίχτηκε στά λιοντάρια δύο φορές καί παρέμεινε ἀνέπαφος ἀπ᾿ αὐτά. Οἱ τρεῖς νέος πετάχτηκαν μέσα στό καμίνι καί δέν τούς ἄγγιξε ἡ φωτιά οὔτε τά μαλλιά τους, παρότι τό ὕψος τῆς φλόγας εἶχε φθάσει τούς 49 πήχεις. Γιατί; Διότι ἡ πίστις, ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή τούς έγλύτωσε ἀπό τήν φωτιά, ἐνῶ ὁ Δανιήλ μέ τήν νηστεία καί τήν προσευχή ἔκλεισε τά στόματα τῶν λεόντων.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

Ἀναβάσεις

 21 Ὀκτωβρίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα