«Μικρὰν ἔχεις δύναμιν»

«Μικρὰν ἔχεις δύναμιν»

Θέαμα ἔκπαγλο, φοβερό, συγκλονιστικὸ ἀντίκρισε ὁ «υἱὸς τῆς βροντῆς», ὁ θεολόγος Ἰωάννης, στὸ νησὶ τῆς Πάτμου, ὅταν κατὰ τὴν Κυριακὴ ἡ μέρα «ἐγένετο ἐν πνεύματι». Θεία ὀπτασία, οὐράνια, μοναδική. Μπροστά του ὁ «υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» Κύριος Ἰησοῦς, καὶ ὁ ἴδιος πεσμένος μπροστὰ στὰ πόδια Του μὴν μπορώντας νὰ ἀτενίσει τὸ φέγγος τῆς θεϊκῆς Του μορφῆς. Οἱ ὀφθαλμοί Του «ὡς φλὸξ πυρός», ἡ φωνή Του «ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν» καὶ τὸ πρόσωπό Του «ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ» (βλ. Ἀποκ. α΄ 10, 13-16). Ὁ Ἰωάννης ἀπὸ τὸ φόβο του πέφτει στὰ πόδια τοῦ Κυρίου σὰν νεκρός. Ὁ Κύριος ὅμως ἀκουμπάει ἐπάνω του τὸ δεξί Του χέρι καὶ τοῦ παραγγέλλει νὰ γράψει ὅσα τοῦ πεῖ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ ἕκτος στὴ σειρὰ εἶναι ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φιλαδελφείας. «Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ ἐκκλησίας γράψον»...

Τί ἔχει λοιπὸν νὰ πεῖ πρὸς τὸν ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φιλαδελφείας ὁ παντοκράτωρ Κύριος καὶ παντεπόπτης Θεός; «Οἶδά σου τὰ ἔργα». Γνωρίζω καλὰ τὰ ἔργα σου. Ἐγὼ σοῦ ἄνοιξα «θύραν», τομεῖς δηλαδὴ δραστηριότητος ἱεραποστολικῆς, δρόμο ἀνοιχτὸ γιὰ δράση, ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ παρεμβάλει ἐμπόδια γιὰ νὰ τὸν κλείσει. Γνωρίζω ὅτι «μικρὰν ἔχεις δύναμιν», ὅμως «ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου». Τὰ μέσα ποὺ διαθέτεις γι’ αὐτὴν τὴν ἱεραποστολική σου δράση δὲν εἶναι πολλά, λίγα εἶναι καὶ ἀδύναμα, καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ ἐσὺ δὲν ἀρνήθηκες τὸ ὄνομά μου, ἀλλὰ ὑπῆρξες ἀφοσιωμένος σὲ μένα καὶ τήρησες τὰ λόγια μου μέσα στὸ διωγμὸ ποὺ σὲ βρῆκε.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ κι ἐγὼ θὰ σὲ ἀνταμείψω μὲ δύο τρόπους: Ἀφενὸς θὰ ὁδηγήσω μπροστά σου ἀνθρώπους ποὺ σὲ πολεμοῦσαν μέχρι τώρα (μέλη τῆς ἰουδαϊκῆς Συναγωγῆς), οἱ ὁποῖοι, μετανιωμένοι, θὰ πέσουν νὰ σὲ προσκυνήσουν καὶ θὰ ζητήσουν νὰ γίνουν χριστιανοὶ καὶ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀφετέρου θὰ σὲ φυλάξω «ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς». Θὰ σὲ σώσω ἀπὸ μεγάλο πειρασμὸ καὶ κίνδυνο, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἄλλοι θὰ περιπίπτουν σωρηδὸν σ’ αὐτόν. Μὴν ἀνησυχεῖς, δὲν θ’ ἀργήσω, ἐπιλέγει ὁ Κύριος. «Ἔρχομαι ταχύ». Ἐσὺ μόνο φρόντισε μὴ χάσεις τὸ στεφάνι σου, τὴν ἀνταμοιβὴ τῶν κόπων σου. Κράτα καλὰ τὴν πίστη σου (βλ. Ἀποκ. γ΄ 7-11). Μικρή, λοιπόν, δύναμη εἶχε ὁ ἐπίσκοπος τῆς Φιλαδελφείας. Καὶ ἡ ἴδια αὐτὴ πόλη μικρὴ ἦταν – οὔτε κὰν πρωτεύουσα, ὅπως οἱ ἕδρες τῶν ἄλλων ἐπισκόπων – ἀλλὰ καὶ πιστοὺς λίγους εἶχε, ἐνῶ ἀντιθέτως πολλοὺς Ἑβραίους, ἰσχυρὴ ἰουδαϊκὴ κοινότητα, ἡ ὁποία ἀντιδροῦσε μὲ πολλὴ σφοδρότητα στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπιπλέον καὶ ὁ ἐπίσκοπός της δὲν φαινόταν νὰ εἶναι ἄνδρας κοινωνικῆς ἐπιφανείας καὶ περιωπῆς, ἄνθρωπος μὲ ἐξωτερικὰ ἐντυπωσιακὰ προτερήματα, δύναμη, εὐγλωττία, ἐπιρροή, κοινωνικὲς σχέσεις. Ὅλα φτωχὰ καὶ μέτρια.

Ὅση δύναμη ὅμως εἶχε, ὅλη τὴ διέθετε ὁλόψυχα στὸ ἔργο τῆς διαποιμάνσεως καὶ τῆς ἱεραποστολῆς. Ὁ Θεὸς εἶχε ἀνοίξει θύρα εὐαγγελισμοῦ, καὶ ὁ ἐπίσκοπος ἔκανε τὸ καθῆκον του, καὶ μὲ τὸ παραπάνω. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀκούει τὸν δίκαιο ἔπαινο ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ λαμβάνει ὑποσχέσεις ἀνταμοιβῆς. Ὅλα αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, προκειμένου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νὰ καρποφορήσει στὶς ψυχές, καὶ νὰ ἔχει ἐπιτυχὴ ἀποτελέσματα τὸ ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, δὲν χρειάζονται πλούσια ὑλικὰ μέσα. Οὔτε ἀκόμα ἐπείγει ὑποχρεωτικὰ νὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι μὲ εἰδικὲς ἱκανότητες καὶ ἔκτακτα χαρίσματα. Ὄχι ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀπορριπτέα, ἀλλὰ ἁπλῶς δευτερεύοντα. Καὶ εἶναι δευτερεύοντα, διότι τὸ ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς δὲν εἶναι ἀνθρώπινο· θεϊκὸ εἶναι. Καὶ ἐπιλογὴ συχνὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ ἐπιτελεῖ τὰ ἔργα Του μὲ «τὰ μωρὰ καὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ τὰ ἀγενῆ καὶ τὰ μὴ ὄντα» (Α΄ Κορ. α΄ 27-28), μὲ ἀνθρώπους δηλαδὴ ἄσημους καὶ ἀδύναμους, φτωχοὺς καὶ περιφρονημένους ἀπὸ τοὺς πολλούς.

Κορυφαῖο παράδειγμα ἡ πνευματικὴ σαγήνευση ὅλου τοῦ κόσμου ἀπὸ δώδεκα ἀγράμματους ψαράδες, τοὺς Ἀποστόλους!... Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἀπόλυτη ἐφαρμογὴ στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο καὶ τῶν σημερινῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἐπισκόπων καὶ Ἱερέων. Ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλων μας καὶ τοῦ καθενός μας τὴν ὅποια διακονία μέσα στὴν Ἐκκλησία. Μὴ φοβᾶσαι, λοιπόν, ἀδελφέ, ἂν κι ἐσὺ βλέπεις τὶς δυνάμεις σου μικρὲς καὶ φτωχὲς στὸ ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τῆς μεταδόσεως τῶν εὐαγγελικῶν ἀληθειῶν στοὺς συνανθρώπους σου, τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ τὸ κακὸ εἶναι τόσο ὀργανωμένο καὶ ἐξαπλώνεται στὸν κόσμο μὲ μεγάλη δύναμη, μέσα, τρόπους καὶ ἐπιρροή. Μὴν ἀ πο- γοητεύεσαι. Ἕνα λόγο οἰκοδομῆς, στηριγμοῦ πνευματικοῦ δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς στὸ διπλανό σου, τὸν συγκάτοικο στὴν πολυκατοικία, τὸν συνάδελφο στὴ δουλειά; Ἕνα φυλλάδιο γιὰ τὸν πνευματικό του καταρτισμὸ δὲν μπορεῖς νὰ τοῦ δώσεις; Νομίζεις μικρὸ εἶναι αὐτό; Ἢ μήπως μόνος σου εἶσαι στὴν προσπάθεια αὐ τή; Μαζί σου εἶναι ὁ παντοδύναμος Κύριος, Αὐτὸς ποὺ εἶπε ὅτι «ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9), κορυφώνεται ἡ δύναμή μου καὶ λαμβάνει τὸν ὕψιστο βαθμό της μέσα στὴν ἀσθένεια, τὴν ἀδυναμία. 
Τί δειλιάζεις λοιπόν; Θαύματα θὰ δεῖς ἐσὺ ὁ μικρὸς καὶ φτωχός. Σὰν τὸν ἐπίσκοπο τῆς Φιλαδελφείας θὰ δεῖς ἀνθρώπους ποὺ μέχρι τώρα πολεμοῦσαν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τώρα νὰ «συλλαμβάνονται» ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Θὰ δεῖς ἐπιπλέον τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ νὰ προστατεύει καὶ σένα καὶ ὅλους τοὺς δικούς Του «ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ» ποὺ παραμονεύει σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας. Ἂς μάθουμε οἱ χριστιανοὶ νὰ μὴν ὑπολογίζουμε τὴ δύναμή μας ἔξω στὴν κοινωνία μὲ ἀριθμούς. Γιὰ τὸν Θεὸ ἰσχύουν ἄλλα μαθηματικά. «Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. ιβ΄ 32). Ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλος!..
Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ" τεύχος Σεπτεμβρίου 2013 (σελ. 19-20)