Ἡ πρώτη χριστιανική φοιτητική ὁμάδα. (Μέρος Β'). Τελευταῖο

  

Ἡ πρώτη χριστιανική φοιτητική ὁμάδα. (Μέρος Β΄)
Τελευταῖο. Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Βέβαια στήν ἀρχή, ὁ Γρηγόριος, πρίν ἔρθει στήν Ἀθήνα ὁ Βασίλειος, ἀνοίχτηκε λιγάκι στά κοσμικά, τά πιό ἀκίνδυνα.  Πήγαινε σέ κοσμικές συγκεντρώσεις, παρακολουθοῦσε καμμιά φορά ἱπποδρομίες...
Ὅταν ὅμως ἔφτασε ὁ Βασίλειος ὅλα κόπηκαν.  Πῆρε τό Βασίλειο καί κατοικήσανε μαζί.  Τρώγανε στό ἴδο τραπέζι τό ἴδιο φαγητό.  Προσεύχονταν, συζητοῦσανε χίλια δύο προβλήματα.  Λογομαχοῦσαν ἀλλά κατέληγαν σέ ὁμοφωνία.  Εἶχαν συμπόνοια, πού τή θαύμαζε ὅλος ὁ πανεπιστημιακός ἀθηναϊκός κόσμος. 
Οἱ δρόμοι τους ἦταν δύο.  Αὐτός πού ὀδηγοῦσε στούς λίγους χριστιανικούς ναούς καί ὁ ἄλλος πού ὁδηγοῦσε στίς πανεπιστημιακές Σχολές. Στούς χριστιανικούς ναούς, στέκονταν στό πίσω μέρος καί ἄκουγαν τούς πρώτους ὕμνους τῆς θείας Λειτουργίας. 
Ἄκουγαν ἀκόμη τά βιβλικά «ἀναγνώσματα» κι ἔπειτα τό κήρυγμα.  Μέχρι ἐκεῖ μόνο. Ὁ Γρηγόριος καί ὁ Βασίλειος δέν εἶχαν βαπτιστεῖ καί δέν ἐπιτρεπόταν νά μείνουν στήν τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας.  Φυσικά οὔτε νά κοινωνήσουν μποροῦσαν. Ἡ ἀποχή αὐτή γεννοῦσε στήν ψυχή τους θλίψη.
Ὅμως ἦταν τό ἔθος τότε, κακό βέβαια, νά καθυστεροῦν πολλοί χριστιανοί τό βάπτισμα, ἀναβάλλοντάς το γιά τήν ὥριμη ἡλικία.  Πάντως, οἱ δύο νέοι, ὅπως καί οἱ λοιποί χριστιανοί φοιτητές, ὠφελοῦνταν ἀπό τούς ὕμνους καί τό κήρυγμα καί γύριζαν στίς σπουδές τους.
Τίς Κυριακές, μετά τόν ἐκκλησιασμό τους, ὁ Γρηγόριος καί ὁ Βασίλειος εἴχανε τήν καλύτερη διάθεση γιά πνευματικές καί θεολογικές συζητήσεις.  Μιά Κυριακή βράδυ καί ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ πολλή πνευματική ἐργασία, ἦρθε αὐθόρμητα στό νοῦ καί τῶν δύο: πρέπει νά μονάσουμε μαζί, ἔτσι θά βοηθάει ὁ ἕνας τόν ἄλλον.
Εἶναι ἀδύνατο νά φανταστεῖ κανείς πόσο ὁ ἕνας φρόντιζε κι ἐνδιαφερόταν γιά τήν πνευματική προκοπή τοῦ ἄλλου.  Σέ μιά τέτοια στιγμή καί χωρίς νά τό καταλάβουν γονάτισαν οἱ δύο νέοι κι ἔδωσαν ὑπόσχεση στόν ἑαυτό τους καί στό Θεό: θά γινόταν μοναχοί καί θ’ ἀσκητεύανε μαζί. Τό ὅτι ὁ Γρηγόριος θ’ ἀκολουθοῦσε τόν ἄγαμο βίο στήν Ἐκκλησία, ἦταν ἀποφασισμένο.
Ἧταν καί σφραγισμένο μέ σημεῖα τοῦ Θεοῦ καί μέ δικές του ὑποσχέσεις.  Τώρα ὑπόσχεται μαζί μέ τό Βασίλειο νά ζήσει ὡς ἀσκητής, μακριά ἀπό τόν κόσμο.  Καί στό μέλλον θα ’ρθουν ἔτσι  πράγματα, πού συνεχῶς θ’ ἀγωνίζεται νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τίς ὑποχρεώσεις, γιά νά μονάσει ἀπερίσπαστος. Ἄλλοτε θά τό πετυχαίνει καί ἄλλοτε ὄχι. Αὐτά θά τά δοῦμε στήν πολυκύμαντη πορεία τῆς ζωῆς του.

    Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

 σελ.44-47

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

Ἀναβάσεις

2 Ὀκτωβρίου 2013

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ὁ πληγωμένος Ἀετός - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος