Το "Όρος" που δεν ξέχασα ποτέ
Το Άγιον Όρος αποτελεί πηγή εμπνεύσεως όχι μόνο προς τους έχοντας «θείον ζήλον» αλλά και για κάθε ιστορικό, επαγγελματία, επιστήμονα. Είναι ένα ανοιχτό παράθυρο -ίσως και το μοναδικό- προς την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Σε αυτήν την αστείρευτη πηγή ρίξαμε και εμείς το μικρό μας κουβαδάκι για να αντλήσουμε «ύδωρ το ζων». Αυτή την γεύση της γλυκύτητος όπως την αισθάνθηκα και έζησα στην ολιγόχρονη διαμονή μου καταθέτω σαν ένα μπουκέτο λουλούδια που από το δικό της περιβόλι έκοψα.
Είναι μια ερασιτεχνική προσπάθεια γεμάτη αίσθημα και αγάπη αλλά και ευγνωμοσύνη. Άλλωστε σε κάθε δυσκολία της εκμάθησης μου στην τέχνη της αγιογραφίας σ’ Αυτήν κατέφευγα.
« Χαίρε Άγιον Όρος και θεοβάδιστον, χαιρε εμψυχε βάτε και ακατάφλεκτε. Χαίρε η μόνη προς θεον κόσμον γέφυρα η μετάγουσα θνητούς προς την αιώνια ζωή»
Πηγή αρχείου kapadokis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.