Χωρίς σταυρό, χωρίς ὄνομα …Ἐπίλογος.

 Χωρίς σταυρό, χωρίς ὄνομα …

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ὁ Βαλέριος ἦταν ὡραῖος, πιο ὡραῖος ἀπό ἄλλοτε. Ἔσβησα τό μικρό κερί πού ἦταν ἀναμμένο στά τελευταῖα λεπτά  τῆς ζωῆς του. Ξέχασα νά εἰπῶ ὅτι ἐκείνη τήν ἡμέρα φώναξε τόν ἱερέα, γύρω στίς ἐννέα, καί κοινώνησε λάμποντας ἀπό χαρά. Τόν ἔντυσα. Στό στόμα του ἔβαλα ἕνα μικρό ἀσημένιο σταυρό, πού εἶχε καταφέρει νά τόν διαφυλάξει ἀπό ὅλες τίς ἔρευνες.
-Νά μοῦ τόν βάλετε στό στόμα, γιά νά ἀναγνωριστῶ! Μοῦ εἶπε.
Ἦλθε τό φορεῖο. Ὅλοι οἱ κρατούμενοι ἦταν στήν αὐλή, σἐ ἀναμονή. Ὅταν περάσαμε μ᾿ αὐτόν τήν ἐξώθυρα, σταματήσαμε κι αὐτοί ὅλοι ἔβγαλαν τά καπέλλα τους καί προσκύνησαν. Τόν ἐπῆραν δύο κρατούμενοι πού εἶχαν τόν ρόλο τῶν κηδειῶν.
Δύο ἡμέρες τόν ἄφησαν στήν μεγάλη αὐλή, ἐνῶ ἔξω χιόνιζε συνέχεια καί τόν κήδεψαν τήν νύχτα. Ἕνα τεμάχιο τῶν πραγμάτων του τό ἐπῆραν οἱ δεσμοφύλακες, ἀλλά πολλά φυλάχτηκαν σάν ἀνάμνηση ἀπό τούς φίλους του. Στόν τάφο του δέν τοποθετήθηκε κανένας σταυρός, οὔτε γράφτηκε τὀ ὄνομά του πουθενά. Ὁ Βαλέριος παρέμεινε ζωντανός καί παρών ἀνάμεσά μας. Πολλοί τόν ὠνειρεύθηκαν τίς ἑπόμενες ἡμέρες. Τό ἄγγελμα περί τῆς ζωῆς τοῦ Βαλερίου διαδόθηκε σ᾿ ὅλες τίς φυλακές καί πολλοί τόν μνημονεύουν μέ εὐλάβεια. Ἀμήν.

Ἐπίλογος

Ἀφοῦ ἔφυγε γιά τόν οὐρανό ὁ Βαλέριος, ὁ W. μοῦ ζήτησε νά τόν βαπτίσω ὀρθόδοξο, μέ τό ὄνομα Βαλέριος. Τόν καθυστέρησα μέχρι τό καλοκαίρι, γιά νά τοῦ δώσω εὐκαιρία νά τό  σκεφτῆ καλά. Τοῦ ἐξήγησα ὅτι δέν πρέπει νά βιαστεῖ, ἐπειδή οἱ πνευματικές καί ἐκκλησιαστικές συνέπειες θα εἶναι μεγάλες. Αὐτός, ὅμως, ἐπιθυμοῦσε διακαῶς τήν ζωή στόν ἀληθινό Χριστό. Ἐπιθυμοῦσε νά σωθεῖ, διότι εἶχε δεῖ πραγματικά πῶς μπορεῖ νά μπεῖ ἕνας ἄνθρωπος στήν αἰώνια Βασιλεία.
Ἕνεκα τῶν θετικῶν ἐπιδιώξεών του, ἐξεπλήρωσα  τήν ἐπιθυμία του. Λόγῳ τοῦ διωγμοῦ στόν ὁποῖο ζούσαμε ἐκεῖ, δέν τήν δημοσίευσα πουθενά αὐτήν τήν πράξη. Μιά συγκεκριμένη ἀνησυχία εἶχε ἐμφανισθῆ στήν ψυχή μου καί προσπαθοῦσα νά προστατεύσω τόν W. Ὅσο καιρό εἴμασταν μαζί, αὐτός προώδευε στήν ἀλήθεια, στήν ἀγάπη καί στήν ταπείνωση.
Ἀλλά τό φθινόπωρο τοῦ 1952 ἐγώ μεταφέρθηκα ἀπό τό Τίργου Ὄκνα στό Καρανσέβες,  ὕστερα στό Γαλάτσι καί στό Ἀϊούντ καί ἀπό τότε δέν τόν ξαναεῖδα. Ἀπό τίς λίγες ἀνακρίσεις πού ἔκανα, ἔμαθα μέ πόνο ὅτι δέν ἐνδιαφέρθηκε νά ζήσει σάν ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἀποφυλακίσθηκε τό 1955 καί μέχρι τήν δεύτερη σύλληψή του δραστηριοποιήθηκε ἀκόμη  στούς Λουθηρανούς καί  στούς νεοπροτεστάντες. Τό 1964 ὁ W. φυλακίστηκε στήν πόλι Γκέρλα. Ἀπό ὅπου κι ἄν πέρασε ἄφησε ἀμφιταλαντευόμενες ἐντυπώσεις, προκαλώντας ἀπορία καί περισσότερο ἀποτροπιασμό. Δέν δηλωνόταν σάν ὀρθόδοξος.
 Ὕστερα ἀπό τήν ἀποφυλάκισή μας, εἴμασταν παρακολουθούμενοι καί τρομοκρατημένοι καί ἑπομένως δέν ξανασυναντηθήκαμε, παρόλο πού ἐπιθυμοῦσα πάρα πολύ νά τόν ἰδῶ. Δέν ξέρω ἐάν αὐτός ἤθελε νά μέ ἰδεῖ. Σύντομα οἱ Ἀμερικάνοι τόν ἀνεζήτησαν ἀπό τήν ρουμανική κυβέρνηση καί ἔφυγε ιγιά τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες. Ἐγκαταστάθηκε κἄπου στήν Καλιφόρνιια. Ἄκουσα  ὅτι ὁ W. ἔκανε ἀντικομμουνιστικές δηλώσεις μπροστά στήν ἀμερικανική Γερουσία καί δημιούργησε μιά χριστιανική ὀργάνωση μέ τήν ὁποία γυρίζει ὅλες τίς Χῶρες, καί ὁμιλεῖ μέ μεγἀλο ἀκροατήριο κατά τοῦ κομμουνισμοῦ.
Ἐπίσης, ἄκουσα ὅτι ἔχει γράψει πολλά βιβλία. Δέν τά διάβασα, ἀλλά ρώτησα γι΄ αὐτά καί ἔμαθα ὅ,τι ἔχει κρύψει ὅ,τι εἶχε δεῖ, εἶχε ζήσει καί εἶχε αἰσθανθεῖ στό Τίργου Ὄκνα. Εἶχε ξεχάσει τήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια καί ὅτι εἶχε βαπτιστεῖ. Ξέχασε καί τόν Βαλέριο. Ἐν τῶ μεταξύ, οἱ θαυμάσιοι χριστιανοί, τούς ὁποίους αὐτός  εἶχε ἀνακαλύψει στό Τίργου Ὄκνα, πεθαίνουν ἀπό φυματίωση στήν μεγάλη φυλακή  τοῦ κομμουνισμοῦ.
Ὅταν κατάλαβα ὅτι στήν Χώρα δέν μποροῦσα νά κάνω ἀπολύτως τίποτε, ὅτι τό πνεῦμα τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανισμοῦ, στό ὁποῖο ὁ Βαλέριος μᾶς εἶχε παρακαλέσει νά συνεχίσουμε στήν ζωή μας, δέν μποροῦσε οὔτε κἄν νά ὁμολογηθεῖ. Ἔτσι, ἀποφάσισα νά προσφύγω στόν W. νά μέ βοηθήσει, μέ τίς σχέσεις πού εἶχε, γιά νά πάω στήν Αμερική. Γι΄ αὐτό ἔστειλα κάποιον σ᾿ αὐτόν.
Ἡ πρώτη του ἀντίδραση ἦταν θετική. Ὁ W. μοῦ ἔγραψε καί δύο κάρτες, μετά ξαφνικά ἀρνήθηκε κάθε βοήθεια καί ἐπαφή μέ μένα. Μόνο μοῦ κοινοποίησε  ὅτι οἱ Ἀμερικάνοι δέν μέ θέλουν ἐκεῖ διότι εἶμαι φασίστας. Βαθειά λυπημένος ἀπό τήν πορεία τῆς συνείδησής τοῦ W. ἀφηγοῦμαι ὅλα αὐτά πολύ εἰλικρινά καί ἀντικειμενικά, σάν ἕνα ἔγγραφο γιά διατήρηση.

   Ἀναβάσεις

30  Σεπτεμβρίου 2013

 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα