Ὁ ὕμνος τῆς ἀγάπης, Ἀποστόλου Παύλου

Aκόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις
γλώσσες των ανθρώπων μα και των αγγέλων,
χωρίς όμως να έχω αγάπη,
θα είχα γίνει χαλκός που βγάζει
σκέτους ήχους ή τύμπανο που
δημιουργεί μόνο φασαρία.
Kι αν είχα το χάρισμα της προφητείας
και κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση,
κι αν είχα όλη την πίστη,
έτσι που να μετατοπίζω βουνά,
χωρίς όμως να έχω αγάπη,
θα ήμουν ένα τίποτε.

Kι αν ακόμα διένειμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω τους πεινασμένους,
κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη φωτιά,
χωρίς όμως να έχω αγάπη, δε θα με είχε ωφελήσει σε τίποτε.
H αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό.
H αγάπη δε φθονεί.
H αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται,
δε φέρεται άπρεπα,
δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό,
δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν,
δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά
για την επικράτηση της αλήθειας.

Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
H αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.
Eνώ τα άλλα, είτε προφητείες είναι αυτές, θα καταργηθούν,
είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν, είτε γνώση, θα καταργηθεί.

Γιατί μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε.
Mα όταν έρθει το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί.

Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι σκεφτόμουν,
σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα.
Mα όταν έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν παιδάκι.

Γιατί, πραγματικά τώρα, βλέπουμε απροσδιόριστα σαν σε θαμπό καθρέφτη.
Tότε όμως θα δούμε πρόσωπο με πρόσωπο.
Tώρα γνωρίζω μονάχα ως ένα βαθμό, τότε όμως θα γνωρίσω τέλεια,
όπως ακριβώς μ' έχει γνωρίσει ο Θεός.
Aυτά λοιπόν που μένουν τελικά, είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.
Aυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη.

Α' Κορινθίους κεφ. 13

agioritis.pblogs.gr