Προσοχή στην τουρκική κρίση. Νίκου Χειλαδάκη

Προσοχή στην τουρκική κρίση

Νίκος Χειλαδάκης  Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Στην ομιλία που έκανε χτες το πρωί, (2/6), ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταΐπ Ερντογάν στην Ένωση Ρουμελιωτών, (δηλαδή Τούρκων Βαλκάνιων),  και ενώ η Τουρκία είχε περάσει μια φρικτή νύχτα με διαδηλωτές να συγκρούονται με δυνάμεις ασφαλείας σε δώδεκα περίπου πόλεις σε όλη την χώρα, επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά της Ελλάδας που την κατέκρινε για την στάση της  στο αδελφό έθνος της «Μακεδονίας» και τόνισε πως προειδοποίησε τους Έλληνες πολιτικούς ότι η πολιτική τους κρατά όμηρο τους «Μακεδόνες». Δηλαδή μέσα στον τουρκικό ορυμαγδό θυμήθηκε να  καταγγείλει εμάς για «προκλητική»  συμπεριφορά.

Χτες όπως έγινε γνωστό όλη την μέρα δυο τουρκικά πολεμικά πλοία λίγες μόλις μέρες μετά από την έντονη επίδειξη δύναμης των Τούρκων στο Αιγαίο με την πρωτοφανή σε συμμέτοχη στρατιωτικών δυνάμεων άσκηση Deniz Kurdu, έκαναν κρουαζιέρα κοντά στο Σούνιο. Η πρόκληση αυτή ήταν η πολλοστή μέσα στον χρόνο και δείχνει πως τα παραμύθια της ελληνοτουρκικής φιλίας είναι απλά παραμυθία για τους κοιμισμένους.
Η μεγάλη ελληνοτούρκικη κρίση το 1996 στα  Ίμια που είχε φέρει τις δυο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου, είχε γίνει ενώ στην Τουρκία υπήρχε μια μεγάλη πολιτική κρίση. Υπήρχε τότε διαμάχη μεταξύ των  πολίτικων Τσιλέρ, Γιλμάζ, Ετσεβίτ, με τους στρατηγούς, ενώ ουσιαστικά στην Άγκυρα δεν υπήρχε κυβέρνηση. Η φιλόδοξη Τσιλέρ τότε ήθελε μια ελληνοτουρκική κρίση για να εδραιωθεί πολιτικά.

Σήμερα η Τουρκία αντιμετωπίζει μια σειρά πολλαπλών προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από την κρίση στην Συρία και από την συνεχιζόμενη πολιτική «αποκεκμαλοποίησης» του Ερντογάν. Μόλις πριν από δυο εβδομάδες 300 αξιωματικοί παραιτήθηκαν από τον τουρκικό στρατό. Η πολυδιαφημιζόμενη επίλυση του κουρδικού γρήγορα άρχισε να συναντά πολλά εμπόδια καθώς η αντίληψη των δυο πλευρών για την προώθηση της  είναι τελείως διαφορετικές.

Ακόμα και η προσέγγιση με το Ισραήλ έχει «κολλήσει», όπως έχουν κολλήσει και οι διαπραγματεύσεις για την αποζημίωση των θυμάτων του Μαβί Μαρμαρά από τους Ισραηλινούς. Αλλά το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχει ανακύψει τελευταία είναι όλες οι κινήσεις του Ερντογάν υπέρ της επιβολής  ενός καθαρά σουνιτικού Ισλάμ στους κρατικούς θεσμούς, γεγονός που έχει εξοργίσει τους Αλεβίτες, μια μειονότητα που πολλοί την ανεβάζουν σε 25 εκατομμύρια. Οι Αλεβήτες έχουν διαφωνήσει ανοιχτά με την πολιτική της Άγκυρας στο Συριακό και φανερά υποστηρίζουν τον Άσαντ.

Όλα αυτά μονό εφησυχασμό δεν πρέπει να μας δημιουργούν. Η τακτική της πρόκλησης ελληνοτουρκικής κρίσης καθώς η Ελλάδα θεωρείται από την Άγκυρα σαν ένας εύκολος αντίπαλος προβάλει για άλλη μια φορά σαν δέλεαρ στα τουρκικά αδιέξοδα. Το πρόβλημα είναι αν στην ελληνική κυβέρνηση έχουν καταλάβει τους κινδύνους από όλες αυτές τις εξελίξεις ή ακόμα βαυκαλίζονται με τις χαζοχαρούμενες ελληνοτουρκικές επαφές που μόνο στάχτη στα μάτια ρίχνουν, ή ακόμα χειρότερα, «εκστασιάζονται» από τις ατέλειωτες συζητήσεις με τις αντιρατσιστικές τους κορώνες.