Ακτήμων Φιλάρετος Καρουλίωτης. Μέρος Γ'. Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Ακτήμων Φιλάρετος Καρουλίωτης. Μέρος Γ'

 Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

  Είχε τέτοια ευαισθησία και έκανε τόσο καθαρή εξομολόγηση με βαθιά μετάνοια, ώστε μετά από χρόνια θυμήθηκε και εξομολογήθηκε ότι, όταν ήταν κηπουρός στη Σταυρονικήτα, έκοβε μικρά τα κολοκυθάκια και δεν τ' άφηνε να μεγαλώσουν. Και αυτό το θεωρούσε αδικία και έκλαιγε απαρηγόρητα.
   Ήταν τότε στον άγιο Πέτρο ένας Γέροντας που πήγαινε και εργαζόταν στη συλλογή των φουντουκιών. Παρακάλεσε το γερω-Φιλάρετο για ένα διάστημα να μείνει να φυλάει το Κελί του. Πήγε, κάθισε δυο-τρεις μήνες, αλλά δεν αναπαυόταν και γύρισε στα Καρούλια. Όμως ο Γέροντας του Αγίου Πέτρου του ζητούσε ενοίκιο για τους μήνες που κάθισε εκεί, αν και δεν είχαν συμφωνήσει για ενοίκιο. Ο γερω-Φιλάρετος δεν είχε να πληρώσει, γι' αυτό στενοχωριόταν και πίστευε ότι φταίει ο ίδιος.
Όποιον συναντούσε στο δρόμο του έβαζε μετάνοια λέγοντας: "Ευλόγησον συγχώρησέ με. Έχασα τα χρόνια της καλογερικής μου, διότι δεν πληρώνω το ενοίκιο που χρωστάω". Τελικά, όταν το έμαθαν οι άλλοι πατέρες, έκαναν παρατήρηση στο Γέροντα που ζητούσε ενοίκιο από τον ακτήμονα γερω-Φιλάρετο και εκείνος σταμάτησε τις ενοχλήσεις προς τον ανεύθυνο θαυμαστό γέροντα Φιλάρετο.
   Είχε γνήσια μετάνοια και αυτομεμψία. ήταν πολύ ήρεμος, δε θύμων ποτέ και με κανέναν. Ο γερω-Γερόντιος των Δανιηλαίων κάποια φορά που πήγε στo Κελί τους και ήταν ανυπόδητος, ως συνήθως, τον παρατήρησε αυστηρά λέγοντάς του: "Άλλη φορά να μην έρχεσαι ξυπόλητος, αλλά να φοράς παντόφλες. Είσαι υποκριτής και παριστάνεις τον Άγιο". Μπροστά στους προσκυνητές και στα νέα καλογέρια δέχθηκε ατάραχος τις παρατηρήσεις, έβαλε μετάνοια επαναλαμβάνοντας: "Να με συγχωρήσεις".
   Την άλλη μέρα που πήγε στους Δανιηλαίους, φορούσε παντόφλες τις οποίες έβγαζε έξω από την πόρτα, και θαύμασαν την ταπείνωσή του. Ο γερω-Γερόντιος του εξήγησε ότι αυτό το έκανε για να μάθουν τα καλογέρια την αυτομεμψία και την ταπείνωση, να λέγουν ευλόγησον, και αυτός ας βαδίζει όπως θέλει.
   Σε εορτές συγκεντρώνονταν οι Καρουλιώτες ασκητές σε ένα καλύβι με Εκκλησάκι, διάβαζαν την ακολουθία, έψελναν την παράκληση και όταν δεν είχαν παπά, διάβαζαν και το Ευαγγέλιο. Έβαζαν το γερω-Φιλάρετο ως εγγράμματο να διαβάζει το Ευαγγέλιο, και αυτός το διάβαζε εμμελώς όπως οι ιερείς. Κάποιος Γέροντας του έκανε παρατήρηση ότι δεν έπρεπε να το διαβάζει έτσι, γιατί δεν είναι παπάς. Είπε "ευλόγησον", αλλά και την άλλη φορά πάλι παρασύρθηκε από τον πόθο του και το διάβασε με μελωδία. Δεν το διάβαζε για επίδειξη αλλά από απλότητα και ευλαβική διάθεση, σαν προσφορά ψαλμωδίας. Στην τράπεζα του έκαναν δημόσια παρατήρηση και εκείνος έβαλε μετάνοια σε όλους λέγοντας: "Ευλογείτε, πατέρες, έχασα τα χρόνια της καλογερικής μου. Πάλι διάβασα μελωδικά".
   Όταν η συνοδεία του γέροντος Γερασίμου του Υμνογράφου άρχισε να κτίζει την Εκκλησία στο σπήλαιο των Αγίων Πατέρων, μερικοί πατέρες της Σκήτεως φοβούμενοι μήπως δεν καταφέρουν να την τελειώσουν, έλεγαν ότι ήταν καλύτερα να μην την άρχιζαν. Οι Γέροντες τα άκουγαν αυτά και στενοχωρούντο. Τότε κάποια μέρα τους επισκέφθηκε ο γερω-Φιλάρετος και τους είπε: "Πατέρες, το έργο αυτό είναι θεάρεστο. Είδα τον άγιο Διονύσιο πάνω από το σπήλαιο να το ευλογεί και μου είπε ότι την Εκκλησία του σπηλαίου θα την φυλάγει ο ίδιος και θα διατηρηθεί έως συντελείας του κόσμου". Έκτοτε πήγαινε τις νύχτες κρυφά στο σπήλαιο και προσευχόταν.
   Ο γερω-Φιλάρετος ασθένησε για ένα μήνα. Πονούσε το στομάχι του και δε δεχόταν τροφή. Προαισθάνθηκε το τέλος του και ετοιμάστηκε. Αποχαιρέτησε και συγχωρέθηκε με τους γειτόνους του, και μόνος του, χωρίς άνθρωπο κοντά του,  παρέδωσε το πνεύμα του εις χείρας Θεού ζώντος το έτος 1956 σε ηλικία 67 ετών. Τον βρήκαν κεκοιμημένον με σταυρωμένα τα χέρια οι πατέρες και τον έθαψαν στον τάφο που είχε προετοιμάσει. Στο Κελί του βρήκαν μια σκάφη με την οποίαν έπλενε τα ρούχα του στη θάλασσα, μία κουβέρτα και το βιβλίο του Αββά Ισαάκ του Σύρου. Ο γείτονάς του γερω-Γαβριήλ ο Καρουλιώτης μετά την ανακομιδή φύλαγε τα λείψανά του μαζί με τα λείψανα του Γέροντός του Σεραφείμ σε μία σπηλιά. Η κάρα του είναι κατακίτρινη.
   Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.

Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση

Εκδόσεις

Ιερόν Ησυχαστήριον

"Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"

σελ. 54-63

  Αναβάσεις

 27 Ιουνίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε