Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος


Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Τό φθινόπωρο τοῦ ἔτους 1949 ὁ Βαλέριος εἶχε μιά πρώτη καί δυνατή αἱμόπτυση, λόγῳ φυματίωσης. Ἀρρώστησε καί ἔμεινε στό κρεβάτι. Ἦλθαν, μέ τήν σειρά, πολλά παγερά μάτια νά τόν ἰδοῦν. Ἀδυνάτιζε κάθε ἡμέρα ὅλο καί περισσότερο.
Ἕνας φίλος του τοῦ ἔδωσε μιά κόρα ψωμί ἀπό τήν μερίδα του, ἀλλά ὁ Βαλέριος τήν ἀρνήθηκε, λέγοντάς του: «Ἀφοῦ ἐγώ εἶμαι ἄρρωστος, δέν πρέπει ν᾿ ἀρρωστήσεις κι ἐσύ».
Ὡστόσο – ὡμολογοῦσε αὐτός συγκινημένος ἀργότερα – ἐκείνη ἡ εὐλογημένἡ ψυχή συνέχιζε νά τοῦ δίνει τήν νύχτα ἕνα τεμάχιο ἀπό τήν μερίδα του, βάζοντάς το κρυφά στό δισάκι ἤ στήν καραβάνα. Μπροστά σέ μιά τόση μεγάλη αὐτοθυσία ὁ Βαλέριος αἰσθανόταν ὅτι τόν σκέπαζε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Οἱ αἱμοπτύσεις ἔγιναν συνεχεῖς καί δέν θά ἦταν «ἀνθρωπιστική συμπεριφορά» τῶν κομμουνιστῶν ν᾿ ἀφήσουν τόν κρατούμενο νά πεθάνει. Στάλθηκε στό νοσοκομεῖο τῆς πόλεως καί παρέμεινε κλειστός μόνος σ΄ ἕνα μικρό δωμάτιο, πού φυλαγόταν ἡμέρα-νύχτα ἀπό δεσμοφύλακες. Οἱ ἰατροί ἔρχονταν νά τόν δοῦν συνοδευμένοι ἀπ᾿ αὐτούς.

Μιά νύχτα, ὅμως, μπῆκε στό δωμάτιο του μιά νοσοκόμα. Τήν εἶχε δεῖ μέ τόν ἰατρό στήν ἐπίσκεψη καί εἶχε ἀντικρύσει στά μάτια της δάκρυα καί πόνο. Τόν εἶχε μεθύσει τόν φύλακα καί ἦλθε στό δωμάτιο τοῦ Βαλερίου. Γονάτισε δίπλα στό κρεβάτι του, πῆρε τό χέρι του καί τό φίλησε.
- Πῶς μπήκατε ἐδῶ; τήν ρώτησε αὐτός.
-Τόν κοίμισα, χαμογέλασε ἐκείνη.
- Τί θέλετε;
- Θέλω νά εἶμαι κοντά σου, νά σέ βοηθήσω. Ζήτησέ μου ὅ,τι θέλεις καί θά τό κάνω.
Ὁ Βαλέριος κατάλαβε ὅτι εἶναι εἰλικρινής καί ἀναστατώθηκε:
-Βάζετε τήν ἐλευθερία σας σέ κίνδυνο γιά μένα. Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταμείψει. Δέν μπορεῖτε νά μέ βοηθήσετε σέ τίποτε. Μόνο ἄν πεθάνω ἐδῶ, σᾶς παρακαλῶ νά πεῖτε  στούς ἀνθρώπους καί στήν ἀγαπητή μου οἰκογένεια ὅτι πίστεψα μέχρι τό τέλος, ὅτι εἶμαι εἰρηνικός καί δίνω τήν ζωή μου γιά τόν Χριστό καί τούς συνανθρώπους μου. Μᾶλλον γι΄ αὐτόν τόν λόγο δόθηκε σέ σᾶς ἡ τόλμη νά ἔλθετε σέ μένα, διότι ὅ,τι κάνουν οἱ ἄνθρωποι ἀνήκει στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ, δέν  θά σᾶς ξεχάσω, θά προσεύχομαι γιά ἐσᾶς ... Τώρα φύγετε! ... Μή κινδυνεύετε περισσότερο γιά μένα!  Ἐγώ εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ!
Ἡ κοπέλλα ἔκλαιγε μέ ἀναστεναγμούς. Ἔφυγε καί δέν συναντήθηκαν πάλι.
Μετά τήν διακοπή τῶν αἱμοπτύσεων ὁ Βαλέριος ἐπαναμεταφέρθηκε στό δεσμωτήριο καί τόν Δεκέμβριο τοῦ 1949 θά σταλεῖ μαζί μέ ἄλλους φυματικούς, στό νοσοκομεῖο-δεσμωτήριο τῆς πόλεως Βακαρέστι καί  ὕστερα στήν πόλι Τίργου Ὄκνα.
Ἔτσι λυτρώθηκε ἀπό τήν τρομοκρατική ὀργή πού ξέσπασε κατά τῶν φοιτητῶν τοῦ Πιτέστι: Ἡ κόλαση τῆς «ἀναμόρφωσης», ὅπου ὁ Βαλέριος ἦταν ὁ πρῶτος στήν σειρά, ὁ πιό μεγάλος κερατᾶς, ἀντιπροοδευτικός δεδηλωμένος μυστικός ἐχθρός του κομμουνισμοῦ καί ἐπί πλέον κατηγορούμενος γιά τήν ἰσχυρή ἐπιρροή πού εἶχε ἐπάνω  στούς ἄλλους κρατούμενους. Ἔπρεπε νά μπεῖ μεταξύ τῶν πρώτων στήν σειρά τῆς ἀναμόρφωσης.  Ἀλλά ὁ Θεός εἶχε ἀποφασίσει διαφορετικά.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις
________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου