Ἀνακοίνωση Μητροπόλεως Κηφησίας σχετικὰ μὲ τὴν συνέλευση τῶν καλουμένων “χριστιανῶν” μαρτύρων τοῦ ἰεχωβὰ μὲ θέμα τὴν ἀλήθεια

Ἀνακοίνωση Μητροπόλεως Κηφησίας σχετικὰ μὲ τὴν συνέλευση τῶν καλουμένων “χριστιανῶν” μαρτύρων τοῦ ἰεχωβὰ μὲ θέμα τὴν ἀλήθεια

Ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» (ὀργάνωση τῶν ἐπονομαζομένων “χριστιανῶν” μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ), πού δραστηριοποιεῖται καί ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, τίς τελευταῖες ἡμέρες ἀπευθύνει πρόσκληση ἀπευθυνόμενη καί στό χριστεπώνυμο ἐκκλησίασμα τῆς Ι.Μητροπόλεώς μας νά συμμετάσχει σέ ἐκδήλωση ποῦ θά γίνει στίς 21/06/13, μέ θέμα «Ἀλήθεια : Ποῦ μπορεῖτε νά τή βρεῖτε; Πῶς θά ὠφελήσει ἐσᾶς καί τήν οἰκογένειά σας ;

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, στά πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς μέριμνας καί φροντίδας γιά τόν πιστό λαό της, ὀφείλει νά τόν ἐνημερώσει σχετικά μέ τό κεφαλαιώδους σημασίας γιά τή σωτηρία μας θέμα, ὅπως αὐτό διδάσκεται ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἐπισημαίνοντας τά ἑξῆς :
Πρῶτον, ἡ ἀλήθεια ὑπάρχει καί συναντᾶται μόνο στό Θεανθρώπινο καί μοναδικό Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μόνον διά τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε στόν κόσμο καί μόνο δί’ Αὐτοῦ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά γνωρίσει τό Θεό καί νά σωθεῖ .

Δεύτερον, ὁ Χριστός μέ τήν Ἐνανθρώπηση, τό Σταυρικό Θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Κεφαλή καί Αὐτή τό σῶμα Του, κατά τή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. (Ἐφεσ. ε ,23. α, 23.). Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν χαρακτηρίζει τήν Ἐκκλησία «στύλο καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ, 15).

Σέ ἀντίθεση μέ τά παραπάνω, ἡ Ἁγία Γραφή τονίζει μέ ἔμφαση ὅτι ἄνθρωποι ἤ συγκεκριμένες ὁμάδες ἀνθρώπων θά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν Ἐκκλησία, καί θά ἀρνηθοῦν τή σωτηριώδη ἀλήθειά Της πού ἰσοδυναμεῖ μέ ἄρνηση τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ὁδηγοῦνται στήν πλάνη καί στήν ἀπώλεια, γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος τούς χαρακτηρίζει ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδιδασκάλους (Β΄ Πέτρ. β,1).
Ἡ ἀλήθεια, συνεπῶς, ἀνήκει καί ὑπάρχει μόνο μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι σέ μεμονωμένα ἄτομα ἤ αἱρετικές ὁμάδες, ὅπως οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Ἡ κεντρική διδαχή τῆς ἐταιρίας ἔχει καταδικαστεῖ ἐπίσημα καί συνοδικά (ἄν καί ἡ ἑταιρεία ἱδρύθηκε πολύ μεταγενέστερα) ἤδη ἀπό τό 325 μ.Χ. ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί ἰδίως ἡ ἀκραία ἀντιγραφική κακόδοξη διδασκαλία πού ὑποστήριξε μέ φανατισμό ὁ Ἄρειος ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεάνθρωπος, ἁπλά μόνο ἄνθρωπος, ἤ ἄλλως τό καλύτερο κτίσμα τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Τρίτον, ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, πού ἡ Ἐκκλησία παρέλαβε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Ἱδρυτή της, τό Χριστό, καί τούς Ἀποστόλους, δέν εἶναι μία θεωρητική ἀλήθεια φιλοσοφικοῦ περιεχομένου πού διατυπώθηκε ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ἀλλά ἡ σωτηριώδης διδασκαλία πού γιά νά ἀποκαλυφθεῖ χρειάστηκε νά σφαγιασθεῖ στό Σταυρό ὁ Παντοδύναμος Υἱός τοῦ Θεοῦ.
Γιά τό λόγο αὐτό ἡ σωτηριώδης αὐτή ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε στήν Ἐκκλησία , κατά τή βιβλική διδασκαλία ἅπαξ (Ἰούδα, 3), δηλαδή μία γιά πάντα, μέ τρόπο μοναδικό καί ἀκατάλυτο. Κατά τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο ἡ Ἐκκλησία, κατά τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο εἶναι θεμελιωμένη στήν πέτρα τῆς Ἀληθείας καί ἀκόμη καί οἱ πύλες τοῦ Ἅδου δέ θά μπορέσουν νά τήν καταβάλλουν (Ματθ. ιστ, 18). Ἐδῶ ἡ ἀληθής βιβλική διδασκαλία ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν διδασκαλία τῶν “Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά”, ἀλλά καί τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις ὅλων τῶν ὑπόλοιπων αἱρετικῶν ὁμάδων πού διακηρύττουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχασε τήν ἀλήθεια, καί μετά ἀπό πολλούς αἰῶνες τήν ξαναβρῆκαν ἐκεῖνες, καθεμία γιά λογαριασμό της.

Τέταρτον, ἡ ἀλήθεια, κατά τή διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού ἐκφράζεται αὐθεντικῶς καί ἀκαινοτομήτως ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἐκτός ἀπό τῶν ἀνωτέρω, εἶναι σταθερή καί ἀμετάβλητη, διότι δέν ἀλλάζει καί δέν τροποποιεῖ τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστη πού ἐμπειρικά ὡς Σῶμα βιώνει ἀπό καιρό σέ καιρό. Αὐτό πού ἡ Ἐκκλησία παρέλαβε ἀπό τό Χριστό καί τούς Ἀποστόλους, αὐτό σθεναρῶς ἀγωνισάμενη καί ἀγωνιζόμενη ἀκολουθεῖ, ἔχοντας πλήρη τή συνείδηση ὅτι ἡ παραμικρή ἀλλαγή, παραφθορά ἤ τροποποίηση στήν Ὀρθόδοξη Πίστη θά ἔχει ὀλέθριες συνέπειες γιά τό λαό Της.
Αὐτό ἐννοεῖ ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ὅταν λέγει ὅτι «πάσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπό τοῦ Πατρός τῶν φώτων, παρ’ὤ οὐκ ἔνι παραλλαγή ἤ τροπῆς ἀποσκίασμα» (Ἰακ. α, 17), δηλαδή κάθε ἀγαθό πού δίδεται στούς ἀνθρώπους καί κάθε τέλειο δῶρο προέρχεται ἀπό τόν οὐρανό καί κατεβαίνει ἀπό τόν Πατέρα τῶν φώτων, στόν Ὁποῖο δέν ὑπάρχει ἀλλοίωση ἤ σκιά μεταβολῆς.
Ἀντίθετα, οἱ ὑποστηριζόμενες ὡς ἀλήθειες τῆς Σκοπιᾶς μεταβάλλονται, τροποποιοῦνται καί παρουσιάζονται μέ ποικίλους ἑρμηνευτικούς ἀνακόλουθους τρόπους στούς ὀπαδούς - θύματα τῆς ὀργάνωσης αὐτῆς, ἀνάλογα μέ τήν κρίση καί μέ ὅτι ἐξυπηρετοῦν κάθε φορᾶ τά ἑκάστοτε συμφέροντα τῆς ὀργάνωσης.

Λαμβάνοντας σοβαρά ὑπόψη τά παραπάνω, καί μέ ὑψηλό αἴσθημα τῆς ἐν Χριστῷ ὑπεύθυνης ποιμαντικῆς εὐθύνης πρός τά τίμια καί εὐσεβῆ μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος τῆς τοπικῆς περιφερείας μας προβαίνουμε στήν ἐν λόγω ἐνημέρωση μέ σκοπό τήν ὁριοθέτηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ἀπειλή τῆς αἱρέσεως ὥστε ὁ καθένας νά παραμένει σταθερός καί ἀμετακίνητος ἐλλόγως καί θεοφιλῶς, στήν πίστη τοῦ Θεανθρώπου χωρίς νά τίθεται σέ κίνδυνο ἡ σωτηρία του.
Ὡς ἐκ τούτου, ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, φιλανθρώπως, ἀποτρέπει τό χριστεπώνυμο πλήρωμά της ἀπό ἐνδεχόμενη συμμετοχή του στήν προαναφερθεῖσα συνέλευση τῶν ἐπονομαζομένων «“χριστιανῶν” Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ». Παράλληλα, παροτρύνει τό λαό της στή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μέ προσευχή, ἐπιμέλεια, πνεῦμα ταπεινώσεως καί ὑπομονῆς, καί προπαντός συμμετοχή στή λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτά οἰκοδομοῦν τούς χριστιανούς στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τούς προστατεύουν ἀπό τόν κίνδυνο νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν ἀλήθεια καί νά παγιδευτοῦν ἐγκλωβιζόμενοι στό χῶρο τῆς πλάνης καί τῆς ἀνελευθερίας.

Ἱ. Μητρόπολη Κηφισίας , Ἀμαρουσσίου, καὶ Ὠρωπού