Ὁ φυσικὸς κόσμος τῆς Καμτσάτκας. Μέρος Γ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος.

Ὁ φυσικὸς κόσμος τῆς Καμτσάτκας. Μέρος Γ'

Τά δυό πιό χαρακτηριστικά στοιχεῖα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς Καμτσάτκας εἶναι τά ἡφαίστεια καί οἱ ἰαματικές πηγές.  Σχεδόν κάθε βουνοκορφή της εἶναι κι ἕνας ἡφαιστειακός κρατήρας. Εἱδικά στήν ἀνατολική πλευρά ὑπάρχουν πάνω ἀπό ἑκατό ἀνενεργά ἡφαίστεια καί εἴκοσι ἐνεργά, πού δέν παύουν νά θυμίζουν ἀπειλητικά τήν παρουσία τους μέ ὑπόκωφους ὑπόγειους κρότους, μέ παράξενους συριγμούς καί μέ τήν περιοδική ἀνάβλυση λάβας. Ἰδιαίτερα ὁ τεράστιος κωνικός γίγαντας Κλιουτσέφσκυ, ὕψους 4.850 μ., ὁ «βασιλιάς» τῶν ἡφαιστείων τῆς Καμτσάτκας, πάντα καπνίζει ἤ ἐκσφενδονίζει σάν συντριβάνι καυτή λάβα. Τό θεάμα, ἰδιαίτερα τίς νύχτες, εἶναι φαντασμαγορικό ἀλλά καί τρομακτικό.
Στό ἡφαιστειογενές ὑπέδαφος τῆς Καμτσάτκας ὀφείλεται καί ἡ ὕπαρξη πολλῶν θερμῶν ἰαματικῶν πηγῶν. Οἱ περισσότερες βρίσκονται στήν περιοχή τοῦ ποταμοῦ Ταβατάμα, τοῦ δεύτερου μεγάλου ποταμοῦ τῆς Καμτσάτκας. Ἐκεῖ ζεῖ ἡ φυλή τῶν τουγγούσων. Πολλοί ἄρρωστοι ἔρχονται στίς πηγές, λούζονται καί συχνά θεραπεύονται. Ἀλλά καί στήν ὑπόλοιπη χερσόνησο ὑπάρχουν διάσπαρτες ἰαματικές πηγές καί λίμνες.  Πολλές ἀπ’ αὐτές εἶναι ἄγνωστες, καί ἀνακαλύπτονται κάποτε τυχαῖα ἀπό τούς κυνηγούς. Ἡ Θερμοκρασία τους κυμαίνεται συνήθως ἀπό 250 C μέχρι 450 C, ἀλλά καμιά φορά ξεπερνάει καί τούς 800C.
Τριανταπέντε βέρστια μακριά ἀπό τό Πετροπαυλόφσκ ὑπάρχουν οἱ περίφημες θερμές πηγές Παρατούνσκυ, πλούσιες σέ θειοῦχα καί νατριοῦχα ἅλατα. Οἱ ἄρρωστοι μποροῦν νά λουστοῦν σ’ αὐτές ὁποιαδήποτε ἐποχή, ἀκόμα καί στό καταχείμωνο, ἐπειδή οἱ ζεστοί ἀτμοί τους θερμαίνουν ὅλο τό περιβάλλον, κι ἔτσι ἀποτρέπεται ὁ κίνδυνος πνευμονίας.
Πάνω ἀπό τή λίμνη τῶν πηγῶν Παρατούνσκυ ὑπῆρχε ὥς τίς ἀρχές του 20οῦαἰώνα μικρός ναός τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἀμέσως μετά τόν ἐρχομό μου στήν Καμτσάτκα, τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου, λειτούργησα σ’ ἐκεῖνο τό ναΐσκο.  Μετά ἁγίασα τίς πηγές καί ἔστησα ἐκεῖ κοντά ἕνα σταυρό. Σχεδίαζα νά ἱδρύσω σ’ αὐτό τόν τόπο ἕνα ὀργανωμένο θεραπευτήριο γιά τούς φτωχούς ἰθαγενεῖς μά δέν τό ἀξιώθηκα.
Σέ διάφορες ἰαματικές πηγές λούστηκα κι ἐγώ ἀρκετές φορές. Τό χειμώνα τοῦ 1916 λόγου χάρη, σέ μιά ποιμαντική μου περιοδεία, ἀρρώστησα βαριά ἀπό πνευμονία. Ἔφτασα στά πρόθυρα τοῦ θανάτου. Μά ἐντελῶς ξανφικά, μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρουσίασα κάποια βελτίωση.
Ἐνῶ ὅμως ἤμουν ξαπλωμένος καί ἀκίνητος, ἕνα τεράστιο ποντίκι πήδησε ξαφνικά πάνω στό κρεβάτι μου. Κυριεύθηκα ἀπό μιά τρομερή φρίκη, καί σέ λίγο ἔπεσα σέ παραλήρημα.
Ὁ γιατρός πού μέ φρόντιζε, μέ σήκωσε ἀμέσως καί μέ μετέφερε στό χωριό Ἀνάτσι, ὅπου ὑπῆρχαν ἰαματικές πηγές μέσα σέ ἄγρια, παρθένα φύση. Ταξίδεψα ὥς ἐκεῖ ξαπλωμένος μέσα σ’ ἕνα ἕλκηθρο. Ἡ διαδρομή ἦταν πολύ μεγάλη. Κάποια στιγμή σταματήσαμε. Ὁ γιατρός μοῦ εἶπε:
-Κοιτάξτε τριγύρω!  Σ’ αὐτό τό δάσος θά ξεκουραστεῖτε καί θά βελτιωθεῖ ἡ ὑγεία σας.
Μετά ἀπομακρύνθηκε γιά νά περιεργαστεῖ τήν τοποθεσία, ἐνῶ ὁ κοζάκος ἀγωγιάτης πῆγε νά βρεῖ ξερόκλαδα γιά φωτιά.
Ἔμεινα μόνος. Σηκώθηκα μέ δυσκολία. Ἔστρεψα τό βλέμμα γύρω. Βρισκόμουνα μέσα σέ μιά περίφραξη, ὅπου δέν ὑπῆρχε τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ἕνα κάθισμα.
Βγῆκα ἀπό τήν περίφραξη καί πλησίασα σέ μιά μικρή θερμή λίμνη, πού βρέθηκε μπροστά μου. Ἔβγαλα τά ροῦχα μου καί βούτηξα μέσα. Τό νερό ἦταν τόσο ζεστό, πού μόλις τό ἄντεχα. Ἀμέσως ὅμως ἄρχισα νά αἰσθάνομαι καλύτερα. Ἔνιωσα μάλιστα πώς ἀπό τό σῶμα μου ἔφυγε ἕνα βάρος.
Στό μεταξύ οἱ σύντροφοί μου, πού δέν μέ βρῆκαν στό ἕλκηθρο, ἀνησύχησαν. Ἄρχισαν νά φωνάζουν καί νά μέ ἀναζητοῦν. Ὅταν μέ βρῆκαν μέσα στή λίμνη, φοβήθηκαν μήν ἐπιδεινωθεῖ ἡ ὑγεία μου. Ὡστόσο ὅλα ἐξελιχθηκαν ὁμαλά. Μετά τό λουτρό στήν ἰαματική πηγή, ἔνιωσα ὑπέροχα. Καί πολύ σύντομα ἔγινα τελείως καλά.
Τίς «θαυματουργές» πηγές τῆς Καμτσάτκας χρησιμοποίησα καί ἄλλες φορές, ἀκόμα καί τό χειμώνα, κάτω ἀπό τόν ἀνοιχτό οὐρανό. Αὐτές μονάχα μέ ἀνακούφιζαν ἀπό τούς πόνους τῶν τυραννικῶν ρευματισμῶν, πού μοῦ δημιούργησε τό σκληρό κλίμα τοῦ τόπου.
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή σημειώνω, ὅτι στή χερσόνησο τῆς Καμτσάτκας τό κλίμα εἶναι πολύ σκληρότερο ἀπ’ ὅ,τι στίς μεσόγειες ἐκπαρχίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ρωσίας, πού ἐκτείνονται στόν ἴδιο παράλληλο. Αὐτό ὀφείλεται ἀπό τή μιά στό ψυχρό θαλάσσιο ρεῦμα καί ἀπό τήν ἄλλη στή συνεχή καί ἀργή τήξη τῶν πάγων τοῦ βορρᾶ. Ὁλόκληρα παγόβουνα κατεβαίνουν ἀπό τό Βόρειο Παγωμένο Ὠκεανό καί πλέουν στίς θάλασσες Μπερίνγκ καί Ὀχότσκ. Στή τραχύτητα τοῦ κλίματος συμβάλλει καί ὁ θαλασσινός ἀέρας, πού φέρνει πολύ χιόνι τό χειμώνα καί πολλή βροχή τό καλοκαίρι.
Στίς ὀρεινές ἀνατολικές ὄχθες τῆς Καμτσάτκας, καθώς καί στό Πετροπαυλόφσκ, τό κλίμα εἶναι πιό ἤπιο, σέ σύγκριση μέ τήν ἀνοιχτή δυτική πλευρά. Οἱ ἀκτές πάντως εἶναι φτωχές σέ βλάστηση, γιατί μαστίζονται ἀπό τούς ἀνέμους.
Στίς βουνοπλαγιές καί κατά μῆκος τοῦ ποταμοῦ Καμτσάτκα ἁπλώνονται πυκνά δάση ἀπό σημύδες καί ἔλατα, καθώς καί καταπράσινα λειβάδια, ὅπου βόσκουν κοπάδια ἀπό ἐλάφια. Τό χορτάρι ἐδῶ, πλούσιο καί θαλερό, φτάνει σχεδόν στό ὕψος τοῦ ἀνθρώπου! Κάθε καλοκαίρι ἡ γῆ καλύπτεται μ’ ἕνα ὑπέροχο χαλί ἀπό πολυποίκιλα καί πολύχρωμα ἀγριολούλουδα.
Τό σκηνικό ὅμως ἀλλάζει ὅταν προχωρήσουμε στό ἐσωτερικό τῆς χερσονήσου. Πίσω ἀπό τά πυκνά δάση καί τά κατάφυτα λειβάδια ἁπλώνεται ἡ καταθλιπτική, ὑγρή τούντρα μέ τήν ὑποτυπώδη, μονότονη βλάστηση.
Τά καλοκαίρια ἡ περιοχή ὑποφέρει ἀπό τίς «ἐπιδρομές» τῶν ἐντόμων. Σύννεφα τά κουνούπια καί οἱ σκνίπες, πέφτουν πάνω σέ ἀνθρώπους καί ζῶα καί τούς ταλαιπωροῦν ἀφάνταστα.  Πολλές φορές μάλιστα ἀνυπεράσπιστα ἐλάφια ἤ σκυλιά κατατρώγονται κυριολεκτικά ἀπό τίς σκνίπες, πού, κατά παράδοξο τρόπο, χώνονται μέσα στά ρουθούνια καί τ’ αὐτιά τους, γεμίζοντάς τα ἀσφυκτικά.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.121-130

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα