Δυσκολίες. Μέρος Η'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Δυσκολίες. Μέρος Η'

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα 

Ἐκεῖνο τόν καιρό, πάντως, σ’ ὅλη τήν περιοχή τῆς Καμτσάτκας οἱ ἀρρώστιες ἀντιμετωπίζονταν μέ πρωτόγονα θεραπευτικά μέσα, μπερδεμένα μέ μαγικές ἀντιλήψεις. Γιά νά θεραπεύσουν τά ἐγκαύματα, λ.χ., τά ἄλειφαν μέ αἷμα ἀπό τήν κομμένη οὐρά ἑνός σκύλου.
Στίς λειχῆνες ἔβαζαν τριμμένο καπνό ἤ μπαρουτόσκονη ἤ ἔραβαν στό δέρμα τους, γύρω ἀπό τη λειχήνα, γυναικεῖες τρίχες τριμμένες μέ κάρβουνο. Γιά τή λιθίαση ἔπειναν κοπανισμένο γυαλί. Ὅλες τίς παθήσεις τῶν ματιῶν τίς θεράπευαν μέ τά ὑπολείματα τοῦ καπνοῦ τῆς πίπας
Στό κριθαράκι τοῦ ματιοῦ ἔβαζαν πίσσα ἀπό σημύδα. Τέλος, στά πονεμένα αὐτιά ἔχυναν ζουμί ἀπό βρασμένο καπνό.
Ἦταν γενικά ἀξιοθρήνητη ἡ κατάσταση στήν Καμτσάτκα καί στόν ἰατροφαρμακευτικό τομέα.  Διοικητικά, πρίν ἀκόμα γίνει ξεχωριστός νομός, ὑπαγόταν στό νομάρχη τοῦ Βλαντιβοστόκ. Τό 1908 ἦρθε ἀπό κεῖ ὁ νομάρχης Φλούγκ γιά ἐπιθεώρηση. Διαπίστωσε τήν ἐγκατάλειψη τῆς περιοχῆς καί ἐνδιαφέρθηκε γιά τήν ἐξασφάλιση ἰατρικῆς περιθάλψεως τῶν κατοίκων.
Σ’ ὁλόκληρη τή χερσόνησο ὑπῆρχε τότε μόνο ἕνας γιατρός, ὁ Τιοῦσεφ. Ἦταν χρόνια ἐδῶ καί κανείς δέν θυμόταν πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες εἶχε ἔρθει σ’ αὐτό τό τόπο τῆς ἐξορίας. Εἶχε χάσει κάθε ἐπαφή μέ τό κέντρο τοῦ ρωσικοῦ κράτους.
Εἶχε ἔτσι ἀποκοπεῖ ἀπό τήν πολιτισμένη ζωή καί προσαρμοστεῖ στό πρωτογονισμό τῆς Καμτσάτκας. Ἔφτασε στό σημεῖο νά χρησιμοποιεῖ πρακτικές καί κομπογιαννίτικες μεθόδους θεραπείας, ἐγκαταλείποντας -ἤ ξεχνώντας, ποιός ξέρει- τήν ἐπιστημονική ἰατρική.
Ὁ νομάρχης Φλούγκ κάλεσε τό γιατρό Τιοῦσεφ.
-Ὑπάρχουν στό Πετροπαυλόφσκ νοσοκομεῖο καί φάρμακα; τόν ρώτησε.
-Ὑπάρχουν! ἀπάντησε μέ παράξενο ὕφος.  Κι ἔβγαλε ἀπό τήν τσέπη του ἕνα κουτάκι. Περιεῖχε μερικά σκονάκια, ἕνα μπουκαλάκι μέ ἰώδιο κι ἕνα ρολό ἐπίδεσμο.
-Νά!  Αὐτό εἶν’ ὅλο μας τό νοσοκομεῖο κι ὅλο μας τό φαρμακεῖο!
Ὁ νομάρχης ἔπεσε ἀπό τά σύννεφα.  Ποτέ δέν φανταζόταν τέτοια ἐγκατάλειψη τῆς περιοχῆς ἀπό τήν «καλή μητέρα Ρωσία».
Ἔδωσε ἀμέσως ἐντολή νά φέρουν στό γιατρό ἕνα φαρμακεῖο ἐκστρατείας καλά ἐξοπλισμένο. Ἐκεῖνος ὅμως, ἀπό τήν ντροπή του, εἶχε σωριαστεῖ σέ μιά καρέκλα, ἄσπρος σάν τό πανί.
Πληροφορήθηκα ὅτι μετά ἀπό λίγο ὑπέβαλε τήν παραίτησή του καί ἔφυγε μέ τή γυναίκα του γιά τό Ἰρκούτσκ.
Περιττό νά πῶ, πώς γιά πολύ καιρό ἄλλος γιατρός δέν φάνηκε στή θέση του. Σύντομα τό πῆρα ἀπόφαση, πώς γιά μεγάλο διάστημα δέν ἤμουν μόνο ὁ μοναδικός παπάς στήν ἀχανή Καμτσάτκα, ἀλλά καί ὁ μοναδικός γιατρός!  «Ἰατρός ψυχῶν τε καί σωμάτων» στ’ ἀλήθεια, κατά παραχώρηση Θεοῦ. Ἀνέλαβα ἀναγκαστικά κι αὐτό τό ρόλο, ἐπικαλούμενος ἀδιάκοπα τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγείας Θεοτόκου, τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος καί ὅλων τῶν ἁγίων καί ἰαματικῶν Ἀναργύρων.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.145-159

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα