Ὁ ὁμολογητής. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 Ὁ ὁμολογητής

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Μεταξύ αὐτῶν τῶν ἐκλεκτῶν νέων τῆς Χώρας, ὁ Βαλέριος Γκαφένκου συνέχιζε νά ἐπιβάλλεται μέ τόν λόγο του καί τό παράδειγμά του. Αἰσθανόταν σάν ὁμολογητής τῆς πίστεως σ΄ ἕνα ἄθεο καί ἐχθρικό κόσμο.
Πολλές φορές ἀνακρίθηκε ἀπό τά πολιτικά-διοικητικά ὄργανα καί δήλωσε ἤρεμος ὅτι εἶναι χριστιανός καί ὅτι δέν ὑπάρχει σωτηρία χωρίς Χριστό.
Ὁ Θεός δέν μπορεῖ νά ἐκδιωχθῆ ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, τούς ἔλεγε. Ὁ ἄνθρωπος χωρίς Θεό πέφτει, μέ τόν Θεό τελειοποιεῖται. Ὁ Θεός εἶναι ἡ ἄμεση πραγματικότητα γιά ἐκείνους πού ζοῦν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.
 Ὁ κόσμος πρέπει νά δημιουργῆται ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, διότι ἄν προέρχεται ἀπό ἔξω εἶναι συντριπτικός. Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν μιά αὐστηρή καί αὐθεντική συνειδησιακή ἐξέτασι, στεκόμενοι μέ εὐθύνη μπροστά στόν Θεό, δέν θά χρειαζόταν ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Ἡ πίστη ἀναπληρώνει καί τελειοποιεῖ τούς ἀνθρώπινους νόμους.
Γι΄ αὐτό ἡ πίστη δέν ἔρχεται σέ σύγκρουση μέ τήν πολιτική τάξη. Ἡ πίστη εἶναι ἕνα ἀνώτερο μέσο γνώσης, μιά ἰδανική στάση τοῦ ἀνθρώπου στήν κοινωνία.
Διότι δέν μπορεῖ νά εἶναι φθοροποιός στήν κοινωνία ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τούς ἀνθρώπους καί θυσιάζεται γιά τήν εὐτυχία τους.
Οἱ κομμουνιστές τόν κοιτοῦσαν σχεδόν σαστισμένοι καί γεμᾶτοι σαρκασμό:
- Ἐσύ εἶσαι ἕνας μυστικός θρησκόληπτος καί ἀντιπροοδευτικός! Τέτοιοι σάν  ἐσένα φρενάρισαν τήν πρόοδο τοῦ κόσμου. Εἶσαι ἀκόμη ἀσυγχρόνιστος καί μακριά ἀπό τήν ἱστορία καί τήν ἐπιστήμη. Τό μέλλον ἀνήκει  σέ ἐμᾶς, ὄχι σ᾿ ἐσᾶς.
Ἡ Ἐκκλησία θά πέσει ἀπό τά χτυπήματα  τῆς ἐπιστήμης. Πέρα ἀπό τόν μυστικισμό σου εἶσαι μόνο ἕνας ἀντεπαναστάτης. Ἐδῶ εἶναι τό τέλος σας!
Μέ ὅλους τούς κινδύνους, ὁ Βαλέριος δέν σταμάτησε μέχρι τό τέλος νά ὁμολογεῖ τόν Χριστό. Ἡ πίστη του ὑποστηριζόταν ἀπό τήν φωτοβολοῦσα μόρφωσή του καί τά δύο αὐτά εἶχαν μεγαλυνθῆ μέσα στήν φλόγα της ἀγάπης πού εἶχε ἐγκατασταθῆ στίς βαθύτερες χορδές τῆς ψυχῆς του.
Μέ μεγάλη σοφία, ἀλλά καί μέ σθένος πού ἐπήγαζε ἀπό μέσα του, ὁ Βαλέριος ἔκανε ἱεραποστολή. Ἡ σκέψη του ἦταν ταπεινή μπροστά στόν Θεό ὅταν μιλοῦσε τρανῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους. Ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία του συμπληρωνόταν ἀπό τήν πνευματική  του βίωση.
Ζοῦσε ὡραία διότι ἐξωμολογιόταν συχνά καί πρόσεχε κάθε στιγμή τά μυστικά βάθη τῆς ψυχῆς καί  τῆς ζωῆς του. Ζοῦσε  ἐν Χριστῶ, σκεφτόταν  ἐν Χριστῶ, ἔβλεπε  ὅλο τόν κόσμο διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Κανένα βῆμα,  καμμιά λέξη καί  καμμιά ἐσωτερική κίνηση δέν ἦταν χωρίς τόν Θεό.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας