Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέρος Γ'. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

  Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέρος Γ'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τά μάτια τοῦ Θεοῦ, λέγει ὁ Σολομών, εἶναι ἑκατομμύρια φορές φωτεινότερα ἀπό τόν ἥλιο καί δέν ὑπάρχει τόπος, πού νά μή μπορεῖ νά φθάση καί νά ἐρευνήση ἡ παγγνωσία καί παντοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως λέγη καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ διαπερνᾶ  μέχρι τόν χωρισμό τοῦ πνεύματος ἀπό τήν ψυχή καί ὄχι μόνο μέχρι τόν χωρισμό τοῦ σώματος ἀπό τήν ψυχή».
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔχει νοῦν, λόγον καί πνεῦμα.
Τό πνεῦμα εἶναι στήν μορφή ὅπως οἱ ἀκτῖνες τοῦ φωτός, τό ὁποῖον μπαίνει στήν καρδιά καί ἀπ᾿ αὐτό μόνον ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνώτερος ἀπό τούς ἀγγέλους, διότι οἱ ἄγγελοι δέν δημιουργήθηκαν «κατ᾿ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ», ἀλλά μόνον ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ζῶσα εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐδῶ στήν γῆ: ἔχει νοῦν, λόγον καί πνεῦμα.
Ὁ νοῦς εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Πατρός, ὁ λόγος εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ ἐνῶ τό ζῶν πνεῦμα εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀνεζήτησε τόν ἄνθρωπο πού εἶχε φόβο Θεοῦ καί σκέφθηκε: «Ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς δέν θά κλέψω πάλι στόν αἰῶνα. Ναί, τώρα θά πρέπει νά πάω νά τό ἐξομολογηθῶ καί νά δεχθῶ τόν κανόνα γιά ὅ,τι ἔκαμα στήν ζωή μου.
Κι ἀκόμη, πρίν κάμω κάτι, θά πρέπει πρῶτα νά κυττάζω στόν οὐρανό, ὅπου ὑπάρχει τό ἀκοίμητο μάτι τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά ξεφύγη.
Καί πάλι σᾶς λέγω ὅτι ἡ ἀρχή τῆς σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου. Αὐτός εἶναι τό θεμέλιο γιά ὅλα τά καλά ἔργα. Ἡ σοφία ἔχει δύο κεφάλαια: τό πρῶτο εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί τό ἀνώτερο εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλα τά καλά ἔργα ἀρχίζουν ἀπό τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί τελειώνουν στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι σύνδεσμος τελειότητος καί ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλα τά καλά ἔργα.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δέν σέ ἀφήνει νά φᾶς πολύ φαγητό, δέν σέ ἀφήνει νά καταλύσης τίς ἡμέρες τῆς νηστείας, δέν σέ ἀφήνει νά κάνεις κάποια ἁμαρτία τήν περίοδο τῆς νηστείας ἤ σέ κάποια μεγάλη ἑορτή. Ὁ θεῖος φόβος σοῦ ἐπιβάλλει νά ἔχης ἐγκράτεια, πρᾶγμα τό ὁποῖον εἶναι ἐπιβεβλημένο καί γιά τούς παντρεμμένους.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δέν σέ ἀφήνει νά κρίνης, δέν σέ ἀφήνει νά ἐκδικηθῆς τόν πλησίον σου, δέν σέ ἀφήνει νά περιφρονήσης κάποιον πτωχόν, χωρίς νά τόν βοηθήσης. Ὁ θεῖος φόβος σοῦ ὑπενθυμίζει τήν ὥρα τοῦ θανάτου καί τῆς κρίσεως, τῆς γεέννης καί τῆς κολάσεως, τοῦ παραδείσου καί τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί τῆς δόξης τῶν δικαίων. Δέν σέ ἀφήνει νά ὑπερηφανευθῆς καί νά προβάλλεσαι μπροστά στούς ἄλλους.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δέν σέ ἀφήνει νά ζηλεύης τόν ἄλλον, νά τόν μισῆς ἤ νά ἔχης πεῖσμα ἤ ἀντιζηλία ἤ ἐκδικητική φλόγα καί νά θέλης νά τόν καταστρέψης. Δέν σέ ἀφήνει νά λέγης ἀστεῖα, νά γελᾶς ἤ νά εἰρωνεύεσαι τόν ἄλλον. Δέν σέ ἀφήνει νά ἀγαπᾶς τήν προβολή, νά ἔχης τήν ἐπιθυμία πῶς νά ἀρέσκεσαι στούς ἄλλους ἀνθρώπους, πῶς νά δοξάζεσαι, νά ὑποκρίνεσαι καί νά σκέπτεσαι πονηρά γιά τούς ἄλλους.
Δέν σέ ἀφήνει ὁ θεῖος φόβος νά ἀγαπᾶς τόν ἑαυτόν σου, νά ζῆς μέ ἀναισθησία, ν᾿ ἁμαρτάνης μέ τά μάτια, μέ τήν ἀκοή, μέ τήν ὄσφρησι, μέ τήν γεῦσι μέ τήν ἁφή καί μέ τήν φαντασία. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σέ φυλάγει ἀπό τήν λησμονιά, ἀπό τήν ἄγνοια, ἀπό τήν τεμπελιά καί ἀπό κάθε ἔργο τοῦ σκότους.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σέ βοηθεῖ νά ἁγιάζεσαι κατά τήν ψυχή καί τό σῶμα. Κι αὐτό δέν εἶναι ἔργο μόνο γιά τούς μοναχούς, ἀλλά παράλληλα ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ἐργάζεται καί ἀνάμεσα στούς χριστιανούς τοῦ κόσμου. Ἐπίσης ὁ θεῖος φόβος κάνει τόν ἱερέα μέσα στό Ἱερό Βῆμα νά εἶναι, ὅπως τά τάγματα Σεραφείμ.
Ὑπηρετεῖ μέ φόβο Θεοῦ καί προσέχει νά μή σφάλη σέ κάτι στά ἅγια Μυστήρια, στήν Ἱερά Προσκομιδή καί νά μήν κρατῆ κάποιον ἀντίθετο λογισμό στήν ὥρα τῆς θείας λειτουργίας.
Ὅταν ἔχης τόν φόβο τοῦ Θεοῦ βλέποντας ἕναν στενοχωρημένον ἄνθρωπο, τρέχεις νά τόν βοηθήσης, νά τοῦ πᾶς φαγητό, νά τοῦ δώσης μία συμβουλή. Πάντοτε ὁ θεῖος φόβος εἶναι ὁ καλός σύμβουλος. Γι᾿ αὐτό καί ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τιμοῦν καί δοξάζουν τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, ὁ σοφώτερος ἄνθρωπος τοῦ κόσμου εἶναι αὐτός πού φοβᾶται τόν Θεό. Ἄκουσες τί λέγει ὁ ψαλμωδός Δαβίδ; «Μακάριος εἶναι ὁ ἄνδρας ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος φοβᾶται τόν Θεό καί θέλη ν᾿ ἀκολουθῆ τίς ἐντολές Του».

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Επιμέλεια κειμένου  Αναβάσεις

Ευχαριστούμε τον πατέρα Δαμασκηνό Γρηγοριάτη και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα