Η αιματοβαμμένη πλευρά της Γαλλικής Επανάστασης. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Η αιματοβαμμένη πλευρά της Γαλλικής Επανάστασης

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Φέτος συμπληρώνονται 220 χρόνια από τη γενοκτονία της Βανδέας (Vendee). Στις 18 Απριλίου άρχισαν εκεί επίσημα εκδηλώσεις "καταλλαγής και συγγνώμης" έναντι της Γαλλικής Επανάστασης. Παρών στην επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων ο πρώην αρχηγός της "Αλληλεγγύης" και πρώτος πρόεδρος της μετακομμουνιστικής Πολωνίας Λεχ Βαλέσα. 
Αλήθεια, ποιος γνωρίζει τη Βανδέα και τα εγκλήματα σε βάρος των κατοίκων της, που διέπραξαν τα επαναστατικά στρατεύματα των Ροβεσπιέρου, Νταντόν και Μαρά;  
Είναι η πρώτη γενοκτονία στη σύγχρονη ιστορία και προκαλείται από τους "δημοκράτες" Γάλλους Επαναστάτες. 
Τη συγκεκριμένη γενοκτονία ακολούθησε η "μνημοκτονία" και η διαστροφή της αλήθειας και της πραγματικότητας, με την κατασυκοφάντηση των αθώων θυμάτων και τη δημιουργία ταμπού γύρω από την αγριότητα των Γάλλων Επαναστατών. 
Ορθά Γάλλοι διανοούμενοι υποστήριξαν ότι η χώρα τους δεν είναι αξιόπιστη όταν καταδικάζει τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους ή όταν αναγνωρίζει το Ολοκαύτωμα των εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί και  αποσιωπά τη γενοκτονία των Γάλλων της Βανδέας.

            
 Λίγα λόγια για την εξόντωση των χιλιάδων κατοίκων της Βανδέας και την ερήμωση της περιοχής τους. Η Βανδέα βρίσκεται στη δυτική Γαλλία και έχει ως βόρειο σύνορο της τον ποταμό Λείγηρα (Loire). Κυριότερες πόλεις της είναι η Ναντ και η Σολέ. 
Αγρότες οι περισσότεροι κάτοικοί της και καλοί Χριστιανοί δεν δέχθηκαν το 1790 την με Διάταγμα βίαιη κατάργηση της Εκκλησίας και των κληρικών της και την αντικατάσταση τους με την Πίστη σ' ένα απροσδιόριστο Ανώτατο Ον, ή στη Φύση και στους "δημοκράτες" λειτουργούς τους. 
  Τότε κατά χιλιάδες κληρικοί, μοναχοί και μοναχές οδηγήθηκαν στην γκιλοτίνα, ή υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν της αγαμίας τους  και να τελέσουν πολιτικό γάμο. Πάνω από 30.000 για να αποφύγουν την ταπείνωση και για να γλιτώσουν τη ζωή τους μετανάστευσαν από τη Γαλλία σε γειτονικές κυρίως χώρες. Οι κάτοικοι της Βανδέας ήσαν επίσης αντίθετοι στην κατάργηση της Βασιλείας και στην εκτέλεση του βασιλιά.

Για να επιβάλουν οι Επαναστάτες τη θέλησή τους στους "αντιδραστικούς" της Βανδέας στις 21 Φεβρουαρίου του 1793 εξέδωσαν διάταγμα, με το οποίο 300.000 άνδρες της υποχρεωτικά στρατολογούνταν στον επαναστατικό στρατό. Αυτοί αντέδρασαν στην επιστράτευσή τους  και τότε ελήφθη η απόφαση να εξαλειφθεί η Βανδέα από τον χάρτη... Ο στρατός των επαναστατών εκστράτευσε εναντίον της και το 1793 έγινε ένας άνισος πόλεμος, που είχε προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Της ήττας ακολούθησε αυτό που με σύγχρονους όρους ονομάζεται γενοκτονία, τελική λύση, ολοκαύτωμα και όσα διαπράχθηκαν από το στρατό των επαναστατών ορίζονται ως εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 

Δεν ήταν μόνο η αγριότητα με την οποία σκότωναν τους "ληστές", όπως ονόμαζαν τους αγρότες της Βανδέας, οι άνθρωποι των Ροβεσπιέρου και Μαρά. Ήταν και η βάρβαρη συμπεριφορά τους έναντι των αμάχων της περιοχής κάθε ηλικίας... Σκότωσαν παιδιά και γέροντες, βίασαν κοπέλες, άρπαξαν μωρά από τις αγκαλιές των μανάδων τους και τα έσφαξαν με ξιφολόγχες και έπνιξαν στο ποτάμι χιλιάδες αμάχων. 
Τους έκλειναν σε αμπάρια καϊκιών που τα βύθιζαν, ή τους έβαζαν σε βάρκες, τους πέταγαν στο ποτάμι, και όσους ήξεραν να κολυμπούν τους αποτέλειωναν πυροβολώντας τους, ή κτυπώντας τους με τα κουπιά και με τους υποκόπανους των όπλων τους. 
Από τους ίδιους τους επαναστάτες αξιωματικούς και στρατιώτες περήφανα περιγράφονται οι φρικαλεότητες τους. Πυρπόλησαν σπίτια, πύργους και υποστατικά, έκαψαν λιβάδια, φυτείες και  δάση, γκρέμισαν εκκλησίες, ή τις μετέτρεψαν σε χώρους ποικίλων χρήσεων και σε στρατώνες. Μέχρι εκδορές σωμάτων νεαρών γυναικών έκαμαν και χρησιμοποίησαν το δέρμα τους προς διασκέδαση. 

Το φρικιαστικό γεγονός της Βανδέας δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο, ούτε μεμονωμένο. Η απόφαση για τη γενοκτονία ελήφθη σε κεντρικό επίπεδο, επικυρώθηκε από την επαναστατική Εθνοσυνέλευση και αποτελεί την ουσιαστική έκφανση του πνεύματος των ανθρώπων της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού γενικότερα έναντι όσων διαφωνούσαν με τις ιδέες τους και αντέδρασαν στις αποφάσεις τους. 
Αυστηρή κριτική στο πνεύμα των Γάλλων επαναστατών  κάνει ο  Πέτερ Βάϊς, στο θεατρικό έργο του "Η δολοφονία του Μαρά". Αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Μάριο Πλωρίτη και παίχθηκε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το 1965. Στο έργο η δολοφόνος του Μαρά, Σαρλότ Κορνταί, του λέγει:

"Είχαμε κάποτε το ίδιο ιδανικό, που ονειρεύτηκε ο Ρουσό. Μα δεν μπορέσαμε να δώσουμε τα χέρια, γιατί οι λέξεις, οι ίδιες λέξεις όπου λέγαμε, άλλο είχανε νόημα για σένα και άλλο για μένα. Καθένας μας για Λευτεριά ποθούσε, αλλά για σένα η Λευτεριά περνούσε μεσ' από πτώματα βουνό. Για Ομόνοια μιλούσαμε κι οι δυο, αλλά μας έδειξες σε λίγα χρόνια τι σήμαινε για σένα η Ομόνοια. Για τούτο εγώ, η αδερφοποιτή σου, σ' απαρνιέμαι. Και χρέος μου κάνω τη θανή σου. Σκοτώνω ένανε, χιλιάδες για να σώσω, κι από τις αλυσίδες να λευτερώσω".

Στο ίδιο έργο του Βάϊς οι τραγουδιστές της παράστασης ( κάτι σαν τον χορό της αρχαίας τραγωδίας) για τα τραγικά γεγονότα της Βανδέας τραγουδάνε, κάνοντας και γκροτέσκες στρατιωτικές κινήσεις:

" Θρασομανάει τώρα η μάχη στη Βανδέα όλο σκληρότη, λύσσα κι αγριάδα. Τσακίζουν οι δικοί μας τα σκυλιά του βασιλέα, τα πετσοκόβουν στην αράδα. Οι τρίχρωμες σημαίες ανεμίζουν βουερά και τραγουδώντας καίμε και γκρεμίζουμε για χάρη σου. Μας είπαν τάγμα του Μαρά κι απ' τα καθάρματα τη χώρα καθαρίζουμε. Ό,τι μας δίδαξ' ο Μαρά σαν ζούσε ακόμα το 'χουμε κάνει πίστη μας και νόμο, οι εχθροί κείτονται ανάσκελα στο χώμα, ή μόνοι τους πεθαίνουν απ' τον τρόμο…".

Οι ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης πίστεψαν φανατικά πως αν καταργήσουν τον Χριστιανισμό, και τον υποκαταστήσουν με ένα θρησκευτικό δικό τους κόσμο, και αν ιδιοποιηθούν τις αρχές Του, κάνοντας τες δικά τους συνθήματα ( κούφια στην πραγματικότητα, γιατί ούτε αδελφοσύνη μπορεί να υπάρξει χωρίς Πατέρα, ούτε ομόνοια με τη χρήση  βίας, ούτε ελευθερία με την εξόντωση των αντιπάλων, ούτε δικαιοσύνη με την ευνοιοκρατία και την περιθωριοποίηση έως και εξόντωση των αντιφρονούντων) τότε μπορούν να  δημιουργήσουν ένα σύστημα διακυβέρνησης που θα διαρκέσει αιώνια. Στην πραγματικότητα κράτησε πολύ λίγα χρόνια…

Οι διαπιστώσεις των Γάλλων επαναστατών  ήσαν σωστές για τη Βασιλεία και τον Κλήρο, όμως ο εγωισμός τους και η εκ μέρους τους απολυτοποίηση της λογικής και η αποθέωση του ηδονισμού δεν τους επέτρεψε να αντιληφθούν την αλήθεια, ότι μια επανάσταση χωρίς  φόβο Θεού εξελίσσεται σε  τρομοκρατία και τυραννία. 
Δεν το κατάλαβαν αργότερα στη Ρωσία  και οι μπολσεβίκοι, δεν το καταλαβαίνει σήμερα στη Γαλλία ο Πρόεδρος Ολάντ, ο οποίος δέχεται την επιρροή των αθέων τεκτόνων - μελών της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, που δηλώνουν ότι είναι οι εμπνευστές της Γαλλικής Επανάστασης, οι θεμελιωτές των αρχών της και τώρα οι θεματοφύλακές της…
Ευρισκόμενος σε πλήρη αδυναμία να επιλύσει τα πολλά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της Γαλλίας αποφάσισε να δείξει την "προοδευτικότητά" του διαλύοντας κάθε ηθική αξία που έχει απομείνει στη χώρα του. 
Άρχισε με την έγκριση ως  "γάμου" της σχέσης των ομοφυλοφίλων από τη Βουλή και  έπεται η έγκριση από την Εθνοσυνέλευση. Θα συνεχίσει, όπως εξαγγέλλει,  με την προώθηση της αθεϊστικής ιδεολογίας στα σχολεία και στην κοινωνία γενικότερα. Ο ίδιος νομίζει ότι είναι επίγονος του Ροβεσπιέρου, όμως το έγκυρο γαλλικό περιοδικό "Le Point", στο τεύχος 2118 της 18^ης Απριλίου 2013, τον παρομοιάζει με τον Λουδοβίκο τον 16^ο …. Ο καιρός θα δείξει ποιος έχει δίκιο…Εμείς απλά σημειώνουμε ότι και οι δύο καρατομήθηκαν…-