Στά δεσμά. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων

 Στά δεσμά

Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό. Πρώτο μέρος

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων  Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἡ κλοῦβα μέ τήν ὁποία μεταφερθήκαμε μύριζε ἄσχημα καί ἦταν ἄθλια. Εἴχαμε ταξιδέψει ὅλη τήν νύχτα ἀπό τό Βουκουρέστι γιά τήν πόλι Ἀϊούντ τῆς Δυτικῆς Ρουμανίας. Οἱ τροχοί τοῦ τραίνου ἔτριξαν καί τό βούϊσμα σταμάτησε.
Ή κλοῦβα-βαγόνι λύθηκε καί ἀφέθηκε στό σταθμό τῆς πόλεως Αϊούντ.
Οἱ δεσμοφύλακες ἐμφανίστηκαν  καί μᾶς  διέταξαν νά κατεβοῦμε. Εἴχαμε πολλές άποσκευές – σάν να προαισθανόμαστάν ὅτι αὐτός ὁ διωγμός θά εἶναι μακρύς – καί ἦταν πολύ βαρειές, διότι εἴχαμε πάρει πολλά βιβλία γιά νά μελετήσουμε.
Εἴμασταν νεαροί καί εἴχαμε πολλά ὄνειρα. Θεωρούσαμε τήν εἱρκτή σάν πανεπιστήμιο τῆς θυσίας καί τῆς αὐταπάρνησης, καθώς καί εὐκαιρία μελέτης καί διαλογισμοῦ.
Πολύς κόσμος εἶχε ἔλθει στό σταθμό γιά νά μᾶς δεῖ, ἀλλά μᾶς περικύκλωσαν τρεῖς κύκλοι στρατιωτῶν καί δεσμοφυλάκων. Γομώσετε τό ὅπλο! Ἀκούστηκε ἡ ἐντολή καί ἀκούσαμε τόν μεταλλικό θόρυβο τῶν ὅπλων πού εἶχαν στραφεῖ πρός ἐμᾶς. Χαμογελάσαμε πικρά καί περιφρονητικά ταὐτόχρονα. Τί ὠφελοῦσε ὅλο αὐτό τό μασκαρελίκι ἐπίδειξης δύναμης καί τρόμου, ἐφ᾿ ὅσον  κανένας ἀπό ἐμᾶς δέν εἶχε πιστόλι ποτέ στά χέρια του, οὔτε εἶχει σκεφθεῖ νά πάρει ἕνα; Ἐκτός ἀπό τούς ὑψηλούς πόθους μας, δέν εἴχαμε τίποτε επικίνδυνο μαζί μας.
Οἱ στρατιῶτες ἦταν παλληκάρια σάν ἐμᾶς, ἀλλά ἡ στρατιωτική στολή τούς ἔκανε ἄλλες προσωπικότητες. Οἱ δεσμοφύλακες ἐκτελοῦσαν τό καθῆκον τους, ὁ καθένας σύμφωνα μέ τήν ψυχή  του. Διέπρεπε ὅμως ὁ στρατιωτικός δικαστής Ἀουρέλ Μουντεάνου.
 Αὐτός ἦταν στρατιωτικός διοικητής τῆς φυλακῆς τοῦ Ἀϊούντ καί εἶχε τήν ἀποστολή νά καταστρέφει τήν χριστιανική καί ρουμανική νεολαία, φυλακισμένη ἐκεῖ. Ἦταν περίπου 40 ἐτῶν, γεροδεμένος, ἀνδρειομένος, μέ ἄσπρα μαλλιά, τά ὁποῖα τοῦ ἔδιναν μιά ψεύτικη ἀρχοντιά. Φαινόταν πολύ κουρασμένος, ἀκοίμητος, όξύς καί ἀξύριστός. Εἴχαμε τήν ἐντύπωση ὅτι εἶχει ἔλθει ἀπό κάποια μάχη.
Κοιτοῦσε τούς στρατιώτες, τό ἀκροατήριο καί ἰδιαίτερα ἐμᾶς μέ σκληρότητα. Φάνταζε ὅτι τελεῖ μιά ἀποστολή τόσο σπουδαία ὥστε νά ἀποφασίσει τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας. Φώναξε μέ βροντερή καί χοντρή φωνή:
- Προσέξτε τήν προσταγή μου! Ἀπό δῶ καί πέρα ἐγώ θά εἶμαι ὁ διοικητής σας. Ἀπαιτᾶ ἀπόλυτη πειθαρχία, χωρίς γογγυσμό καί κλονισμό. Οἱ στρατιώτες  θά σᾶς πυροβολήσουν ἀμέσως ἄν κάνετε κάποια ἀνωμαλία. Θά πᾶτε τώρα μέ συνοδεία στήν φυλακή. Θά καταπνίξω ὁποιαδήποτε ἀταξία. Ἑτοιμαστετε, ξεκινᾶμε!
Ἡ συνοδεία ξεκίνησε δύσκολα, διότι τά χιόνια ἦταν πολλά καί ἐμεῖς εἴμασταν φορτωμένοι μέ τά μπαγκάζια μας καί σιδηροδέσμιοι στά χέρια καί στά πόδια. Ἀφήσαμε πίσω τόν σταθμό τῆς ἐλευθερίας. Κοιτάξαμε τόν οὐρανό καί τά σπίτια τῶν τοπικῶν κατοίκων καί τά περίτρομα πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν, τῶν γυναικῶν καί τῶν παιδιῶν γιά τελευταία φορά, διότι ἀπό τώρα ὁ κόσμος θά εἶναι σέ μεγάλη ἀπόσταση ἀπό ἐμᾶς, πέρα ἀπό κιγκλιδώματα, κλειδαριές καί ὑψηλούς τοίχους.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας