«Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου»(*). Ἐκδόσεις Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὁρους

(*)Ἑόρτιος χαιρετισμὸς τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2005)

Πράγματι, κάθε πιστός καὶ εὐσεβής χριστιανός, ὅπου γῆς, χαίρεται χαράν μεγάλη, διότι ἐτέχθη ὁ Σωτήρ.
Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι καί οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων.
Χαίρονται καί οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι, γιατί στίς μεγάλες ἑορτές σπάζει ἡ μονοτονία τῆς καθημερινότητος καί ὁ ἑορταστικός διάκοσμος τούς ξεκουράζει. Ὅπως ἔλεγαν καί οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες: «βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος».
Ἀλλά ἡ χαρά τῶν πιστῶν ψυχῶν δὲν εἶναι μόνο ψυχολογική, ἐξωτερική, πρόσκαιρη. Εἶναι βαθειά πνευματική.  Πηγάζει ἀπό τήν αἴσθηση τῆς ἀπείρου ἀγάπης καί φιλανθρωπίας τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, πού ἐκδηλώθηκε μέ τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Λόγου.
Ἀναφωνεῖ ἡ πίστή ψυχή μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο:
«Ὤ τῆς καινῆς μίξεως! Ὤ τῆς παράδοξου κράσεως! Ὁ Ὤν γίνεται καί ὁ ἄκτιστος κτίζεται καί ὁ ἀχώριστος χωρεῖται...Καί ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γάρ τήν ἐμήν σάρκαν, ἵν’ ἐγώ πλουτίσω τήν αὐτοῦ θεότητα.  Καί ὁ πλήρης κενοῦται, ἵν’ ἐγώ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως.  Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τό περί ἐμέ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καί οὐκ ἐφύλαξα·  μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καί τήν εἰκόνα σώσῃ καί τήν σάρκα ἀθανατήσῃ» (Λόγος ΛΗ΄, Εἰτ τά Θεοφάνεια, 13)
Πηγάζει ἀκόμη ἡ χαρά ἀπό την δωρηθεῖσα στούς ἀνθρώπους εἰρήνη καί εὐδοκία τοῦ Οὐρανίου Πατρός.
Διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὅτι καί πρό Χριστοῦ ὑπῆρχαν μερικοί δίκαιοι ἄνθρωποι, πού εἶχαν δεχθῆ τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά αὐτή ἡ εἰρήνη ἦταν χωρίς τήν «εὐδοκία», γιατί ὁ Λόγος δέν εἶχε σαρκωθῆ. Δέν ἦταν «τελεία καί ἀμετάθετος», οὔτε ἐδίδετο σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους (Ὁμιλία ΝΗ΄).
Μέ τήν σάρκωσι τοῦ Λόγου ἐπῆλθε εἰρήνευσις, συμφιλίωσις καί καταλλαγή τοῦ ἐπαναστατημένου ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν.
Ἡ πρός τόν Θεόν ἐπιστροφή καί εἰρήνευσις διά τοῦ Κυρίου Ἰησου Χριστοῦ συνετέλεσε, ὥστε νά ἀποκατασταθῆ καί ἡ ἐσωτερική εἰρήνη στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί ἡ πρός ἀλλήλους εἰρήνη καί ἀγάπη.
Μποροῦμε πραγματικά νά χαιρόμαστε, ὅταν ἀπολαμβάνουμε βαθειά εἰρήνη μέ τόν Θεό, τόν ἑαυτό μας καί τόν συνάνθρωπο.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, πού δέν χαίρεται γιατί δέν εἰρηνεύει, προσπαθεῖ μέ τήν ἐξωστρέφεια νά ξεχάσῃ τήν δυστυχία του. Γι’ αὐτό δέν θέλει νά μείνῃ οὔτε γιά λίγο μόνος του, χωρίς κάποιο ἐξωτερικό ἐρέθισμα νά τόν ἀπασχολῆ.
Γράφει κάπου ὁ Πασκάλ, ὅτι ὁ πιό δυστυχής ἄνθρωπος εἶναι ὁ βασιλιάς.  Γι’ αὐτό ἔχει πάντα κοντά του τόν γελωτοποιό, γιά νά τόν κάνῃ νὰ ξεχνᾷ την δυστυχία του.
Σύγχρονες μορφές γελωτοποιῶν γιά τόν ἄνθρωπο, πού τοῦ λείπει ἡ εἰρήνη καί ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό ραδιόφωνο, ἡ τηλεόρασις, τό διαδίκτυο, τό κινητό τηλέφωνο, οἱ ἀπρόσωπες καί θορυβώδεις διασκεδάσεις, ἡ μέθη τῆς ταχύτητος, ὁ ἀκτιβισμός.
Εὑτυχεῖς ὅσοι θά μείνουν γιά λίγο μόνοι τους, θά διαπιστώσουν τό ἐσωτερικό τους κενό καί ἀνικανοποίητο, καί θά ἀναζητήσουν τόν Λόγο.
Εὐτυχεῖς ὅσοι θά ἑτοιμάσουν τόν ἔσω ἄνθρωπο, γιά νά ἀνακλίνουν σ’ αὐτόν τόν σαρκωθέντα Θεό.  Τότε πράγματι θά εἰρηνεύσουν καί θά χαροῦν.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μέ τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, θά μᾶς βοηθήσῃ νά συνειδητοποιήσουμε τόν ἀγώνα πού πρέπει νά κάνουμε γιά νά εἰρηνεύσουμε μέ τόν Θεό, τόν ἑαυτό μας καί τόν συνάνθρωπό μας:
«Αὐτήν τήν εἰρήνη νά φυλάσσωμε, ἀδελφοί, ὅσο μποροῦμε.  Διότι αὐτήν ἐλάβαμε ὡς κληρονομία ἀπό τόν Σωτήρα μας πού ἐγεννήθη σήμερα καί μᾶς ἔδωσε τό Πνεῦμα τῆς υἱθεσίας, διά τῆς ὁποίας γινόμεθα ῾῾κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ’’ (Ρωμ. η΄ 17).
Ἄς εἰρηνεύωμε λοιπόν μέ τόν Θεό, τηρώντας ὅσα εἶναι εὐάρεστα σέ Αὐτόν: τήν σωφροσύνη, τήν φιλαλήθεια, τήν δικαιοπραγία, τήν καρτερία στίς προσευχές καί τίς δεήσεις, ῾῾ᾂδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν’’ (Ἐφ. ε΄19) καί ὄχι μόνο μέ τὰ χείλη.
Ἄς εἰρηνεύωμε μέ τούς ἑαυτούς μας, ὑποτάσσοντας τήν σάρκα τῷ πνεύματι (τό σαρκικό φρόνημα στόν νόμο τοῦ Πνεύματος), ἐκλέγοντας νά ζοῦμε ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ συνείδησίς μας καί φροντίζοντας, ὥστε ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος τῶν λογισμῶν νά κινῆται μέ κοσμιότητα καί καθαρότητα. Διότι ἔτσι μόνο θά καταστείλωμε τόν ὄντως ἐμφύλιο πόλεμο πού διεξάγεται μέσα μας.
Ἄς εἰρηνεύωμε μεταξύ μας, ῾῾ ἀνεχόμενοι ὁ ἕνας τίς ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου καί συγχωρώντας, ἄν τυχόν κάποιος ἔχει παράπονο ἀπό τόν ἄλλον, ὅπως καί ὁ Χριστός μᾶς συνεχώρησε’’ (πρβλ. Κολ. γ΄13), καί δείχνοντας μεταξύ μας εὐσπλαχνία πού πηγάζει ἀπό τήν μεταξύ μας ἀγάπη, καθώς καί ὁ Χριστός ἀπό τήν ἀγάπη Του καί μόνο πρός ἐμᾶς μᾶς εὐσπλαχνίσθηκε καί γιά χάρι μας ἐνηνθρώπησε.
Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ ἀνορθωθοῦμε ἀπό τήν πτῶσι τῆς ἁμαρτίας μέ τήν δική Του βοήθεια καί Χάρι καί ἀφοῦ ἀνεβοῦμε (πνευματικά) διά τῶν ἀρετῶν, θά ἀποκτήσουμε ῾῾ τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς’’ (Φιλιπ. γ΄20), ἀπὸ ὅπου περιμένουμε τήν ἐλπίδα μας νά λυτρωθοῦμε ἀπό τήν φθορά καί νά ἀπολαύσωμε τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά ὡς τέκνα τοῦ Οὐρανίου Πατρός» (Ὁμιλία ΝΗ΄, Εἰς τήν κατά σάκρα σωτήριον Γέννησιν τοῦ Κυρίου, 15).
Στούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας εὐχόμεθα πλουσίαν τήν Χάριν τοῦ ἐναθρωπήσαντος Κυρίου μας καί τήν ἀπό Αὐτόν πηγάζουσα εἰρήνη καί χαρά γιά τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, τό νέον ἔτος καί ὅλη μας τήν  ζωή.

Ἅγια Χριστούγεννα 2005.

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
  Ἔτος 2006 ἀριθμ. 31

σελ. 22 -26

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com