Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσεβίου ἐπί τή Ἀνατολή τοῦ νέου ἔτους 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ

κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ

ΕΠΙ ΤΗι ΑΝΑΤΟΛΗι ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ θεία χάρη καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔφερε καί πάλι στήν ἀνατολή ἑνός νέου ἔτους. Ἡ ἄπειρη ἀγαθότητά Του χαρίζει σ’ ὅλους μία ἀκόμη εὐκαιρία νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό ἅγιο θέλημά Του καί νά καταστήσουμε τήν πορεία μας οἰκειότερη πρός Αὐτόν, μέ σκοπό τή σωτηρία μας.

 Στόν ἀντίποδα τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς ἀπελπισίας, πού κυριαρχεῖ στή ζωή τοῦ κόσμου μας τόν τελευταῖο καιρό, ἡ προοπτική τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι πάντοτε ἐλπιδοφόρα. Ἡ πορεία της εἶναι αἰσιόδοξη, γιατί εἶναι πορεία Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη καί βεβαία ἐλπίδα μας.

Γιά νά βιώσουμε ὅμως κι ἐμεῖς τήν ἐμπειρία τῆς αἰσιοδοξίας δέν ἀρκεῖ μόνον νά τό εὐχόμαστε, ἀλλά νά τό κάνουμε πράξη στή ζωή μας.

Ὅλοι αὐτές τίς ἡμέρες καί ἰδίως σήμερα ἀνταλλάσουμε εὐχές, γιά χρόνια πολλά, γιά ὑγίεια, γιά εὐτυχία. Θέλουμε τόν καινούργιο χρόνο χαρούμενο καί εἰρηνικό, ἀπαλλαγμένο ἀπό σύννεφα και σκιές.

Προϊόντος ὅμως τοῦ χρόνου καταλαβαίνουμε, ὅτι μόνον οἱ εὐχές δέν φθάνουν. Χρειάζεται ἀλλαγή νοοτροπίας, ἀλλαγή σκέψης. Χρειάζεται ἀλλαγή συνηθειῶν, ἀλλαγή πορείας πρός τό καλλίτερο. Ἡ ἱστορία τῆς ζωῆς μας νά μᾶς διδάξει ἤ ὅπως ἁπλά τό λέει ὁ λαός μας: «τά παθήματα νά γίνουν μαθήματα!»

 Ὀφείλουμε στόν ἑαυτό του πρῶτα ὁ καθένας νά δοῦμε τά λάθη καί νά διαπιστώσουμε τίς ἐλλείψεις καί παραλείψεις μας. Νά ἐπισημάνουμε στή συνέχεια τά αἴτια τοῦ ἠθικοῦ καί πνευματικοῦ κατρακυλίσματος μεγάλου μέρους τῆς κοινωνίας μας. ἐπιβάλλεται σοβαρή ἀντιμετώπιση τῆς θλιβερῆς πραγματικότητας, πού βιώνουμε τόν τελευταῖο καιρό στήν πατρίδα μας, ὥστε νά ἐξευρεθεῖ τό κατάλληλο ἀντίδοτο, πού θά ἐξυγιάνει τή ζωή μας.

Μέ μιά προσεκτική ματιά στή ζωή τῆς κοινωνίας μας παρατηροῦμε, ὅτι τό βαθύτερο αἴτιο, πού ὁδήγησε στήν κρίση τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ προσπάθεια οἰκοδομήσεως τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς χωρίς τό θεμέλιο τῆς πίστεως στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, χωρίς νά ἔχει βάση τό ἱερό Του Εὐαγγέλιο.

Ὁ ἄνθρωπος ἐπεχείρισε νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τόν Θεό, ἀπομακρύνθηκε ἀπό Ἐκεῖνον καί τό μόνο, πού κατάφερε εἶναι νά κάνει μεγαλύτερο τό κενό στή ζωή του καί ν’ ἀφήσει περιθώρια στόν διάβολο νά τόν πειράζει ὁλοένα καί περισσότερο, μεγαλώνοντας τό ἄγχος, τίς ἀγωνίες καί τίς ἀνασφάλειές του. Ἀγνοεῖ, πώς ἡ ζωή του, λαμβάνει οὐσία καί νόημα, ὅταν κοινωνεῖ μέ τόν Θεό. Ὁ διάβολος τό πείθει, πώς ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι σκλαβιά καί δυστυχῶς ἔτσι ἐκεῖνος τόν δεσμεύει στά πάθη καί τήν ἁμαρτία. Γι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τήν ἀξία του καί ἔγινε ἀριθμητικό νούμερο. Γι’ αὐτό τό στομάχι θεοποιήθηκε, τά κατώτερα ἔνστικτα ἀφέθηκαν ἀσύδοτα, οἱ ἠθικές ἀξίες περιφρονήθηκαν, ἐνῶ ἡ ἀγάπη καί ἡ δικαιοσύνη ἔχασαν τήν πραγματική τους οὐσία κι ἔμειναν ἄδειες λέξεις!

Ὁ δρόμος χωρίς Θεό δοκιμάσθηκε καί ζοῦμε τά θλιβερά ἀποτελέσματά του. Οἱ ἄνθρωποι ἀγρίεψαν, τά μίση θέριεψαν, οἱ ἀντικοινωνικές ἐκδηλώσεις κι οἱ ἀντιλαϊκές ρυθμίσεις πληθύνθηκαν, τό κακό πολλαπλασιάσθηκε.

Ὅμως τό κακό τόσο στή Φιλοσοφία, ὅσο καί στήν Ὀρθόδοξη θεολογία δέν ὑπάρχει ὀντολογικῶς. Ἀποτελεῖ τήν ἀπουσία τοῦ Καλοῦ. Τό σκοτάδι δημιουργεῖται ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ Φωτός. Ἄν σκεφθοῦμε ὅτι τό Καλό καί τό Φῶς πηγάζουν ἀπό τό Χριστό, τότε εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε, πώς φθάσαμε σέ τέτοιο τέλμα, διότι λείπει ἀπό τή ζωή μας ὁ Χριστός!

Τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν χρειαζόμαστε. Ἐκεῖνος, ἔχουμε ἀνάγκη, νά κρατεῖ τό τιμόνι τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἀλλαγή πορείας μέ ὁδηγό τόν Χριστό καί πυξίδα τήν ἀλάνθαστη ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου Του κάτω ἀπό ἀνέσπερο φῶς τῆς παρουσίας Του θά φέρει τή θεραπεία τῶν πνευματικῶν τραυμάτων, τήν ἐξυγείανση τῆς κοινωνίας καί τήν ποιοτική βελτίωση τῆς ζωῆς.

Πολλές φορές οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί κλήθηκαν νά ἀντιμετωπίσουν καταστάσεις μέ ἀνυπέρβλητες δυσκολίες καί ὑπερίσχυαν μόνο, ὅταν ἦταν ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε ὁ Νικητής, ὅπως ὀ Ἴδιος μᾶς τό λέει στό εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου (κεφ. ιστ΄στιχ. 33) «Στόν κόσμον αὐτό θά ἔχετε θλίψη, ἀλλά νά ἔχετε θάρρος. Ἐγώ ἔχω νικήσει τόν κόσμο. Καί ἐσεῖς μέ τήν δική μου δύναμη θά νικήσετε τόν κόσμο καί θά ἀναδειχθῆτε νικητές καί ἔνδοξοι θριαβευτές».

Ὁ Χριστός ἐξανθρωπίζει τόν ἄνθρωπο, ἐξημερώνει τήν καρδιά του καί ἐξευγενίζει τήν ψυχή του. Ἡ κοινωνία μαζί Του μᾶς κάνει πραγματικούς ἀνθρώπους. Αὐτό πού ἔψαχναν οἱ ἀρχαῖοι Πρόγονοί μας λέγοντας «ὡς χαρίεν ἐστ’ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ» (Πόσο χαριτωμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν πραγματικά εἶναι ἄνθρωπος), τοῦτο μᾶς τό χαρίζει ὁ Χριστός. Τόν ἀληθινό Χριστό ὅμως τόν βρίσκουμε μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Σῶμα Χριστοῦ. Ἔχει κεφαλή τόν Χριστό κι ἐμᾶς μέλη. Μέσα ἀπό τή ζωή τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας ζοῦμε τόν Χριστό, λαμβάνουμε τόν Χριστό καί καθοδηγούμαστε ἐν τῇ Ἀληθείᾳ, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Ἀγαπητοί  μου Ἀδελφοί,

Εὔχομαι νά βιώσουμε τήν ἀληθινή κοινωνία μέ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε ἑνωμένοι μαζί Του κάτω ἀπό τήν σκέπη τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας νά ἀντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία, ν’ ἀνταπεξέλθουμε σέ κάθε δοκιμασία τόσο γιά τήν προσωπική μας προκοπή, ὅσο καί γιά τήν βελτίωση τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς μας στήν τοπική Κοινωνία τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν καί ὅλης τῆς Πατρίδος μας.

Καλή κι εὐλογημένη Χρονιά.

Μέ πολλές εὐχές καί πατρική ἀγάπη Χριστοῦ

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος