Χριστούγεννα. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί γής. Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

Χριστούγεννα. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί γής.

Ἑόρτιος χαιρετισμὸς τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2008
 

Ἡ βασιλεία σου, Χριστέ ὁ Θεός, βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καί ἡ δεσποτεία σου ἐν πάση γενεά καί γενεά. Ὁ σαρκωθεῖς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνανθρωπήσας φῶς ἠμίν ἔλαμψας, Χριστέ ὁ Θεός, τή σή παρουσία, φῶς ἐκ φωτός, τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα, πάσαν κτίσιν ἐφαίδρυνας. Πάσα πνοή αἴνει σέ, τόν χαρακτήρα τῆς δόξης τοῦ Πατρός. Ὁ ὧν καί προῶν καί ἐκλάμψας ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἠμᾶς.                                     

(Γ΄Ἰδιόμελο Ἑσπερινοῦ Χριστουγέννων).

Μέ τήν γέννησί Του στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ «Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων»(Ἅ΄Τίμ.στ΄15), φέρει στόν κόσμο τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, Βασιλεία ἀσάλευτο, πνευματική, αἰώνιο, Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτήν τήν Βασιλεία νοσταλγοῦσαν οἱ δίκαιοί της Παλαιᾶς Διαθήκης καί γι’αὐτήν ἐπροφήτευσαν οἱ προφῆται. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Δανιήλ: «ἀναστήσει ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ βασιλείαν, ἤτις εἰς τούς αἰώνας οὐ διαφθαρήσεται, καί ἡ βασιλεία αὐτοῦ λαῶ ἐτέρω οὔχ ὑπολειφθήσεται, λεπτυνεῖ καί λικμήσει πάσας τάς βασιλείας, καί αὐτή ἀναστήσεται εἰς τούς αἰώνας»(Δᾶν.β΄44).

Αὐτή ἡ Βασιλεία, ὅπως ὁ Κύριος εἶπε, «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»(Ἰωάν.ἰη΄36). Δέν εἶναι βασιλεία πού ἀναγκάζει τούς ἀνθρώπους μέ κάποια μορφή κοσμικῆς ἐξουσίας καί δυνάμεως νά τήν ἀποδεχθοῦν. Δέν ἐπιδιώκει τήν κατάκτησι τοῦ κόσμου ἀλλά τήν μεταμόρφωσί του. 

Προϋποθέτει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων καί τήν συνεργία τους γιά νά πραγματοποιηθῆ. Ὅπως διδάσκει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, συγκρίνοντας τόν ἱερέα μέ τόν βασιλειά: «Ὁ βασιλεύς σώματα ἐμπιστεύεται, ὁ δέ ἱερεύς ψυχᾶς, ὁ βασιλεύς λοιπάδας χρημάτων ἀφίησιν, ὁ δέ ἱερεύς λοιπάδας ἁμαρτημάτων, ἐκεῖνος ἀναγκάζει, οὗτος παρακαλεῖ, ἐκεῖνος ἀνάγκη, οὗτος γνώμη, ἐκεῖνος ὄπλα ἔχει αἰσθητά, οὗτος ὄπλα πνευματικά, ἐκεῖνος πολεμεῖ πρός βαρβάρους, ἐμοί πόλεμος πρός δαίμονας. Μείζων ἡ ἀρχή αὔτη…»(Εἰς τόν Ἠσαΐαν Δ΄, ε΄, PG. 56, 126).

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ἔρχεται «μετά παρατηρήσεως»(Λούκ.ἴζ΄20), δηλαδή μέ ἐξωτερικά καί ἐντυπωσιακά φαινόμενα καί ἐπικοινωνιακά τεχνάσματα. Δέν εἶναι μία ἐξωτερική καί ἐπιφανειακή καλλιτέρευσις τοῦ κόσμου. Εἶναι Βασιλεία πού ἀλλοιώνει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο καί μεταμορφώνει ἐν συνέχεια διά τῶν μεταμορφωμένων πιστῶν τίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τό ἅλας πού συγκρατεῖ τόν κόσμο ἀπό τήν σῆψι (Μάτθ.ἐ΄13).

Κάθε πιστός, πού ἀγωνίζεται νά μή βασιλεύεται-κυβερνᾶται ἀπό τόν διάβολο καί τά πάθη ἀλλά τόν Βασιλέα Χριστό, μετέχει σ’αὐτήν τήν Βασιλεία καί τήν φανερώνει μέ τήν ζωή του.

Δύο παράγοντες πρέπει νά συνεργήσουν γιά νά ἐγκαινιασθῆ σέ μᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ:ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ ἰδική μᾶς συνεργασία μέ τήν ἄσκησι, τήν τήρησι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τήν προσευχή. Γι’αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες τό αἴτημα τῆς Κυριακῆς προσευχῆς «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου»(Μάτθ. στ΄10) τό ἑρμήνευσαν «ἐλθέτω ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος».

Μέσα στόν ἐφθαρμένο καί πεπαλαιωμένο ἀπό τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο κόσμο ὁ Κύριός μας ἐγκαινιάζει τήν Βασιλεία Του, τήν «καινή κτίσι», τήν νέα κατάστασι πραγμάτων, τήν ὁποία μᾶς ἔδειξε μέ τήν ἁγία ζωή Του, τό κήρυγμα τοῦ Ἐαυγγελίου Του, τά θαύματά Του, τήν θυσία Του, τήν Ἀνάστασί Του, τήν δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Καλούμεθα, ὅσοι πιστεύουμε σ’Αὐτόν, νά ἀγωνιζώμεθα καθημερινά, ὥστε νά ξεπερνᾶμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά μετέχουμε στήν Βασιλεία τῆς ἀγάπης Του.

Ἔτσι κοινωνοῦμε τῆς καινῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καί γινόμεθα καινοί ἄνθρωποι. Δέν θά λείψουν βέβαια οἱ πειρασμοί καί οἱ δοκιμασίες. Ὅμως δέν μποροῦν νά μᾶς ἀφαιρέσουν τήν βαθειά εἰρήνη τῆς ψυχῆς πού ἐπηγγέλθησαν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι τήν νύχτα τῶν Χριστουγέννων: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γής εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»(Λούκ.β΄14).

Τό μυστήριο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ τό βιώνουμε στό Σῶμα Του, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰώνας, πραγματώνει ἐπί γής τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί μᾶς προσανατολίζει στήν πληρότητά της, στήν αἰώνιο ζωή.

Τό θαυμαστό εἶναι ὅτι ὁ σαρκωθεῖς Κύριος καί Βασιλεύς Χριστός κάνει βασιλεῖς ὅσους συνειδητά δέχονται νά βασιλεύωνται ἀπό Αὐτόν: «καί ἐποίησας αὐτούς τῷ Θεῶ ἠμῶν βασιλεῖς καί ἱερεῖς, καί βασιλεύσουσιν ἐπί τῆς γής»(Ἀποκ.ἐ΄10). Βασιλεῖς γιά νά βασιλεύουν στά πάθη τους καί ἱερεῖς γιά νά προσφέρουν εὐχαριστιακά τόν ἑαυτό τους στόν Θεό.

 Δεχόμεθα μέ εὐγνωμοσύνη τό δῶρο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν πού μᾶς ἐχάρισε ὁ Κύριος μέ τήν Σάρκωσί Του. Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς συγχωρῆ ὅλους, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, ὁσάκις περιφρονοῦμε ἤ ἀδιαφοροῦμε ἤ λησμονοῦμε τό δῶρο Του καί ἀντί τῆς Οὐρανίου καί Αἰωνίου Βασιλείας Τοῦ προσκολλώμεθα σέ μάταιες, ἐπίγειες, φθαρτές βασιλεῖες (ἀξίες) τοῦ κόσμου τούτου.

Πάντα ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά πάθουμε ὅ,τι ἔπαθε ὁ Ἡρώδης, πού γιά νά ἐξασφαλίση τήν ἐπίγειο δόξα καί βασιλεία, ἔχασε τήν οὐράνιο καί αἰώνιο Βασιλεία.

Οἱ ἐξ Ἀνατολῶν Μάγοι ἐρεύνησαν, ἐκοπίασαν, ἐταξίδευσαν, ἐκινδύνευσαν γιά νά βροῦν τόν ἀληθινό καί μόνο Βασιλέα, νά Τόν προσκυνήσουν καί νά Τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τῶν, χρυσόν ὡς πρός Βασιλέα, λίβανον ὡς πρός Θεόν καί σμύρναν ὡς πρός μέλλοντα νεκρόν γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.

Ναί, Κύριε, καί ἐμεῖς Σέ προσκυνοῦμε μέ τούς Μάγους ὡς Βασιλέα μας, ὡς Θεόν μας καί ὡς διά τοῦ ζωοποιοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεώς Σου Λυτρωτήν μας.

Ἅγια Χριστούγεννα 2008

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
  Ἔτος 2009 ἀριθμ. 34

 

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com