Χριστούγεννα.. Εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον. Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

Ἑόρτιος χαιρετισμός τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 2007.)

Τήν ἁγία νύκτα τῶν Χριστουγέννων ἦλθε ἐπιτέλους ὁ μεγάλος Ἀναμενόμενος, ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν (Γεν. μθ΄10). «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὔψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἀνατολή ἀνατολῶν, καί οἱ ἐν σκότει καί  σκιᾷ εὕρομεν τήν ἀλήθειαν, καί γάρ ἦλθεν, ἐφάνη, τό φῶς τό ἀπρόσιτον» (Ἐξαποστειλάριον τῶν Χριστουγέννων).
Ἦλθε ὁ μεγάλος καί μοναδικός ἐπισκέπτης, ἀλλά ἡ ὑποδοχή πού τοῦ ἔγινε δέν ἦταν ἀνάλογη μέ τή λαχτάρα καί τήν προσμονή τῶν ἀνθρώπων γιά τόν ἐρχομό Του.
Ἦλθεν εἰς τά ἴδια, δηλαδή στόν κόσμο Του, στούς ἀνθρώπους Του, στά πλάσματά Του, στόν περιούσιο λαό Του, καί αὐτοί δέν τόν δέχθηκαν μέ ἀγάπη, δέν τόν πίστευσαν, δέν τόν ἀνεγνώρισαν Κύριο καί Βασιλέα τους.  Καί ὄχι μόνο δέν τόν δέχθηκαν, ἀλλά καί τόν κατεδίωξαν.  Καί ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος «Οὐ παρέλαβον, ἀλλά καί διεκρούσαντο· καί οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλά καί ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος ἐκβαλόντες ἀπέτκειναν» (Ὑπόμνημα εἰς τό κατά Ἰωάννην, ὁμιλία Ι΄, PG59, 74).

Τόν δέχθηκαν ὅμως οἱ ἁπλές καί ταπεινές ψυχές, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ ὁ Μνήστωρ, ἡ ἁγία Παρθένος καί Μητέρα Του, οἱ Ποιμένες, οἱ ἐξ ἀνατολῶν Μάγοι, ὁ δίκαιος γέροντας Συμεών ὁ Θεοδόχος καί Ἄννα ἡ προφῆτις, ὁ ἐρημίτης Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, καί κάποιοι ἄλλοι εὐσεβεῖς καί φοβούμενοι τόν Θεόν.
 Οἱ πολλοί ὅμως δέν τόν δέχθηκαν.  Δέν τούς τό ἐπέτρεψε ἡ ὑπερηφάνειά τους, ὁ ἐγωκεντρισμός τους, ἡ αὐτάρκειά τους, ἡ αὐτοδικαίωσίς τους. Ἤθελαν νά στήσουν τήν ἰδίαν δικαιοσύνην, νά βασισθοῦν στήν δική τους ἀρετή, καί γι’ αὐτό δέν μπόρεσαν νά δεχθοῦν τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δικαίωσι, καί σωτηρία τους (Ρωμ. ι΄, 3).  Δέν ἤθελαν νά δοξάσουν τόν Θεόν καί «ὅν ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν» (πρβλ. Ἰω. ιζ΄ 3), διότι προτίμησαν νά δοξάσουν τόν ἑαυτό τους (Ἰω. ε΄, 44).
Ἄνθρωποι σαρκικοί, καί φίλαυτοι (Β΄ Τιμ. γ΄,2 ) δέν μποροῦν νά δεχθοῦν Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α΄ Πετρ. β΄, 22) καί πού «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος»(Πραξ. ι΄38) .
Ἄνθρωποι ἐπιθετικοί, μνησίκακοι, ἐριστικοί, φιλοπόλεμοι, πῶς νά δεχθοῦν τόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης;
Ἄνθρωποι ἄδικοι, ἄπληστοι, πλεονέκται, πῶς νά δεχθοῦν Ἐκεῖνον πού δέν εἶχε «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Λουκ. θ΄, 58);
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τήν Σάρκωσι τοῦ Λόγου, ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται, ἀλλά πολλοί δέν τόν ὑποδέχονται.  Δέν τόν θέλουν.  Καί ὄχι μόνον δέν τόν ἀγαποῦν, ἀλλά καί τόν μισοῦν.  Κάνουν ὅ,τι μποροῦν νά τόν ἀπωθήσουν ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια, τήν παιδεία, τήν κοινωνική ζωή, τό ἔθνος.  Πονᾶμε καί ἀγανακτοῦμε γιά την διάδοσι αἰσχρῶν λογοτεχνημάτων, θεαμάτων, δημοσιεύσεων, πού προσπαθοῦν νά συκοφαντήσουν, σπιλώσουν, ἐξευτελίσυον τό πανάγιο καί ἀναμάρτητο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά ἔχουν ἀποδείξεις ἤ νά βασίζωνται σέ ἱστορικές πηγές.  Μόνη πηγή, ἡ νοσηρά καί διεστραμμένη φαντασία τους.
Ὁ φιλάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός θά ἔλθῃ καί ἐφέτος. Τήν νύχτα τῶν Χριστουγέννων ὅλα θά γεμίσουν φῶς. Οἱ Ἄγγελοι θά τόν δοξολογήσουν. Οἱ Ποιμένες θά τόν προσκυνήσουν.  Οἱ Μάγοι θά τόν βροῦν μετά ἀπό κοπιαστικό ταξίδι καί θά τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τους.
Οἱ εὐλαβεῖς καί ταπεινοί Χριστιανοί θά συναντήσου ἐπίσης καί θά ὑποδεχθοῦν τόν Κύριο. Γνωρίζουν πῶς πρέπει νά ἑτοιμασθοῦν μέ νηστεία, προσευχή καί ἐξομολόγησι, γιά τήν συνάντησι.  Γνωρίζουν ὅτι θά τόν βροῦν στήν χριστουγεννιάτικη Ἀκολουθία καί θεία Λειτουργία.  Φάτνη εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, στην ὁποία ἀναπαύεται ὁ Χριστός.  Θά τόν συναντήσουν ἀκόμη στό πρόσωπο κάθε πονεμένου ἀνθρώπου. Ἔτσι θά ἀξιωθοῦν νά γίνουν τέκνα Θεοῦ: «ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ» (Ἰω. α΄12).
Δέν θά συναντήσουν ὅμως τόν Χριστό ὅσοι ἀντί τῆς χριστουγεννιάτικης Ἀκολουθίας προτιμήσουν τά νυκτερινά κέντρα διασκεδάσεως, ὅσοι δέν μετανοοῦν, δέν προσεύχονται, δέν ἐγκρατεύονται, δέν εὐσπλαχνίζονται τόν πάσχοντα συνάνθρωπο, ὅσοι ἀπό ἐγωισμό διαλύουν τήν οἰκογένειά τους, φονεύουν τά ἀθῶα παιδιά τους μέ τίς ἐκτρώσεις, ὅσοι ἀδικοῦν καί πλουτίζουν εἰς βάρος τῶν συνανθρώπων τους.  Αὑτοί θά κάνουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό καί γι’ αὐτό ἡ ψυχή τους θά μείνῃ ἔρημη, ἀπαρηγόρητη, ἀπελπισμένη.
Κύριε, πονᾶμε γιά τούς συνανθρώπους μας πού σέ ἀγνοοῦν καί δέν θά σέ συναντήσουν τά ἐφετινά Χριστούγεννα.
Δῶσε, Κύριε, τήν Χάρι Σου σ’ αὐτούς καί σέ μᾶς πού θέλουμε νά Σέ ἀγαποῦμε καί νά Σέ ὑπακούωμε, ὥστε τά ἐφετινά Χριστούγεννα νά ἀνοιχθοῦν τά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί σέ Ἐσένα, τό ταπεινό βρέφος τῆς Βηθλεέμ, νά ἀναγνωρίσουμε καί νά προσκυνήσουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Σαρκωθέντα Λόγον, τόν Κύριον τῆς Δόξης, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας.

Ἅγια Χριστούγεννα 2007.

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
  Ἔτος 2008 ἀριθμ. 33

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com