Χριστούγεννα.. Ὁ Χριστός ζητεῖ κατάλυμα(*). Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

Ὁ Χριστός ζητεῖ κατάλυμα(*)

(*) Ἐόρτιος χαιρετισμός τοῦ Καθηγουμένου της Ἰερᾶς Μονῆς ἐπί τῇ ἑορτῇ
 τῶν Χριστουγέννων 2003

Ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος διασώζει πολλά περιστατικά ἀπό τήν παιδική ἡλικία τοῦ Κυρίου, μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ ἡ ἑτοιμόγεννη ἁγία Παρθένος δέν εὑρῆκε «τόπον ἐν τῷ καταλύματι», δηλαδή θέσι στό πανδοχεῖο, γιά νά γεννήσῃ τόν Κύριο (Λουκ. β΄7). Ἔτσι ἐχρησιμοποίησε ὡς κατάλυμα στὸν σταῦλο τῶν ἀλόγων ζώων καὶ ὡς λίκνο τήν φάτνη. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγεννήθη σέ ἕνα τόπο πού συμβόλιζε τόν κόσμο μας, πού ὅπως τότε ἔτσι καί σήμερα ὄζει ἀπό τήν ἀλογία τῶν παθῶν.
Ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει στό Ἱερό Εὐαγγέλιό του ὅτι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. α΄14), ἀλλά καί ὅτι «εἰς τά ἴδια ἦλθε καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον» (Ἰω. α΄11).  Οἱ ταπεινοί ὅμως ἄνθρωποι πού ἐδέχθησαν τόν Κύριο, ἐπίστευσαν σ’ Αὐτόν καί ἔγιναν μαθηταί Του.
Μέ πόνο διαπιστώνουμε ὅτι σήμερα ὁ Χριστός δέν ἔχει τόπον ἐν τῷ καταλύματι τῆς ζωῆς μας καί ὅτι ἐνῶ ἔρχεται εἰς τά ἴδια, δηλαδή στόν ἰδικό Του κόσμο, οἱ πολλοί ἄνθρωποι δέν τόν θέλουν. «Ἴδια» δέν εἶναι μόνον ὁ κόσμος Του, ἀλλά γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας κατά ἕνα ἴδιαίτερο τρόπο εἶναι καί ἡ εὐλογημένη πατρίδα μας, ἡ ὁποία κατά τήν διάρκεια τῶν αἰώνων μετά τήν ἔνσαρκο Οἰκονομία τοῦ Κυρίου ἔχει ἰδιαίτερα εὐεργετηθῆ καί περιλαμφθῆ ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

Πρέπει νά ἐρωτήσουμε τόν ἑαυτό μας, πρῶτα ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἄν ὁ Κύριος εὑρίσκῃ κατάλυμα στήν καρδιά μας καί ἄν ὅσοι πιστεύουν σ’Αὐτόν ἀγωνιζώμεθα κατά τῆς φιλαυτίας μας, καθαριζώμεθα ἀπό τά πάθη μας καί προσφέρουμε τόν ἑαυτό μας, ὥστε νά εἶναι χωρητικός τῆς Χάριτός Του. Ὁ λόγος του Θεοῦ μᾶς διδάσκει πῶς πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα, ὥστε ὁ Χριστός νά κατοικῇ μόνιμα τήν ὕπαρξί μας. Οἱ ἅγιος Πατέρες, καί μάλιστα οἱ νηπτικοί, μᾶς παραδίσουν τήν μέθοδο τῆς πνευματικῆς ἐργασίας, τήν ὁποία πρέπει νά ἀσκοῦμε, γιά νά κατοικῇ μονίμως ὁ Χριστός μέσα μας.
Πονοῦμε γιατί στόν κόσμο μας καί στήν πατρίδα μας ὄχι μόνο δέν γίνεται δεκτός ὁ Χριστός ὡς φιλοξενούμενός μας, ἀλλά καί γίνονται συστηματικές προσπάθεις νά ἐξορίζεται ἀπό τήν ζωή μας καί κάποτε νά ὑβρίζεται καί νά συκοφαντῆται.  Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις πού στό ὄνομα τῆς τέχνης προσβάλλονται καί ὑβρίζονται ἱερώτατα πρόσωπα καί σύμβολα τῆς Ἁγίας μας Πίστεως.  Σύμφωνα μέ ὅλες τίς ἐνδείξεις καί οἱ Ὀλυμπιακοί ἀγῶνες χρησιμοποιοῦνται ἀπό τους νεοεποχῖτες γιά τήν προβολή τῆς Πανθρησκείας, κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου.
Ἀκόμη διερωτώμεθα·  ποιά θέσει ἔχει ὁ Χριστός στά οἰκολογικά συνέδρια καί στίς διαθρησκειακές συναντήσεις, ὅπου καί οἱ συμμετόχοντες χριστιανοί δέν ὁμολογοῦν τήν πίστι τους στόν Χριστό ὡς τόν Ἐναθρωπήσαντα Θεόν; Καί ἀκόμη, τί θέσι ἔχει ὁ Χριστός στήν ἀγωγή καί ἐκπαίδευσι τῆς νεότητος καί στά προγράμματα ψυχαγωγίας τῶν παιδιῶν; Ὁ Χάρρυ Πότερ, ἕνας νεαρός μάγος, πού μέ τήν βοήθεια τῆς διαφημίσεως ἔχει κατακτήσει τίς παιδικές ψυχές, δέν ἀφήνει τόπο μέσα σ’ αὐτές γιά κατάλυμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη και τά παιγνίδια πού προσφέρονται στά παιδιά προβάλλουν σατανάδες, μάγους, μάγισσες καί ἄλλα ἀποκρυφιστικά σύμβολα. Ἔτσι διαπλάθονται τά νέα παιδιά νά ἀγαποῦν περισσότερο τόν σατανά ἀντί τόν Χριστό, ἐπειδή δῆθεν ὁ σατανᾶς εἶναι πιό δυνατός ἀπό τόν Χριστό.  Στό κίνημα τῶν νεοιειδωλολατρῶν, μέ πρόσχημα τήν ἐπιστροφή στήν ἑλληνική παράδοσι, ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του πάλιν συκοφαντοῦτναι καί βάλλονται.
 Μέ ὅλα αὐτά καί μέ πολλά ἄλλα πού συνεχῶς πληροφοροῦμεθα, δέν εἶναι ὑπερβολή νὰ εἰποῦμε ὅτι ἄμεσα ἤ ἔμμεσα διώκεται ὁ Χριστός καί προετοιμάζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ σκότους ἡ ἔλευσις τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐκπληρώνεται ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου · «ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, καί οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνο λήψεσθε» (Ἰω. ε΄ 43).
Δέν θέλουμε νά ἀμαυρώσουμε τήν χαρμοσυνη ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, ἀλλά νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή ὅλων μας στά σημεῖα τῶν καιρῶν καί νά καλέσουμε σέ ἐγρήγορσι πνευματική. Ἄς μή λησμονοῦμε τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας «.....ὑποκριταί, τό μέν πρόσωπο τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» (Ματθ. ιστ΄3).
Οἱ θλιβερές αὐτές διαπιστώσεις δέν μποροῦμε παρ’ ὅλα αὐτά νά μειώσουν τήν χαρά καί τήν εὐλογία τῶν ἁγίων ἑορτῶν τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐπιφανείας. Ὁ Ἅγιος Εὑαγγελιστής Ἰωάννης, ἀφοῦ μᾶς πληροφορεῖ προηγουμένως ὅτι τόν ἐλθόντα Κύριο δέν Τόν ἐδέχθησαν οἱ ἰδικοί Του, ἀκολούθως προσθέτει· «ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ» (Ἰω. α΄ 12).  Ὅσο κι ἄν ὀ κόσμος ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό, οἱ ταπεινές ψυχές πού δέχονται τόν Χριστό, λαμβάνουν τήν ἐξουσία νά γίνουν τέκνα Του καί νά ἐνώνωνται μαζί Του ὡς μέλη τοῦ ἁγίου Σώματός Του.  Αὐτό εἶναι τό μέγα μυστήριο τῆς εὐσεβείας, τό ὁποῖο ἑορτάζουμε αὐτέ τίς ἡμέρες καί τό ὁποῖο ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος συνώψισε σέ λίγες λέξεις: «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐκδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἐν δόξῃ» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16). Ἔτσι ἡ χαρά μας εἶναι τετελειωμένη καί ἡ ὀφειλόμενη πρός τόν σαρκωθέντα Κύριο λατρείας μας ἀδιάκοπος.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς χαιρετίζουμε ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εὐχόμεθα ὁ δι’ ἡμᾶς νηπιάσας Σωτήρ μας νά εὑρίσκῃ πάντα πρόσφορο ἔδαφος στήν προθυμία, τόν πόθο κάι τήν προαίρεσί μας, γιά νά ἠμπορῇ νά ἔρχεται καί κατοικῆ μονίμως μέσα μας.

Ἅγια Χριστούγεννα 2003

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
  Ἔτος 2004 ἀριθμ. 29

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com