Γεράσιμος Μοναχός Μικραγιαννανίτης. Μέρος Α'

Ὑμνογράφος τῆς μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας
 

 Ἡ ἀνωτέρα ὁμιλία ἐξεφωνήθη ὑπό τοῦ Γέροντος Σπυρίδωνος εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Ἐλευθερίου Ἀθηνῶν, τῇ δ΄ Κυριακῇ τῶν Νηστειών τοῦ ἔτους 2005.

Εὐλαβέστατο ἱερατεῖο, εὐσεβεστάτη ὁμήγυρις,
χαίρετε καί ἐνδυναμοῦσθε ἐν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου.

Ἡ προτρεπτική καί συνάμα παρακλητική πρόσκληση τοῦ σεβαστοῦ προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ μέ φέρνουν σήμερα κοντά σας, σ’ αὐτόν τόν ἱερό καί εὐλογημένο χῶρο, στήν εὐλογημένη σύναξη.
Ἡ Ἐκκλησία, κατά τήν ἱερά περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προβάλλει ἀσκητικές μορφές τῆς Ὀρθοδοξίας γιά δύναμη καί καταρτισμό τῶν Μοναχῶν καί τῶν Ὀρθοδόξων, ὅπως σήμερον τόν ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, ἡγούμενο τῆς Μονῆς Σινᾶ, μέγαν ἀσκητήν καί πολυγραφώτατον συγγραφέα.

Μέ κάλεσε νά μιλήσω. Νά μιλήσω γιά ποιόν; Τόν Γέροντά μου, τόν γερο-Γεράσιμο, τόν Ὑμνογράφο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τόν πολυγραφώτατο καί ὁλιγομίλητο·
τόν κοινωνικώτατο καί ἀκοινώνητο· τόν χαριέντα καί σοβαρό· τόν γλυκύτατο καί στυφό· τόν πολυμαθέστατο καί ἁπλούστατο· τόν τραχύ καί ἄκακο· τόν αὐστηρό καί συμπαθητικό· τόν εὔκολο καί δύσκολο.

Πολύ παράξενα ὅμως σᾶς τόν διεζωγράφησα. Θά μοῦ εἰπῆτε, τί περίεργος ἄνθρωπος, σκέτος ὀξύμωρος. Ἔτσι εἶναι, ἀδελφοί μου, οἱ ἅγιοι καί ἄγριοι συνάμα ἀσκητές ἄλλοι στόν ἑαυτό τους, ἄλλοι στούς ἄλλους·  ἄλλοι στούς μαλακούς, ἄλλοι στούς σκληρούς· ἄλλοι στούς πεπαιδευμένους, ἄλλοι στούς ἀπαιδεύτους· ἄλλοι στούς ἐργατικούς, ἄλλοι στούς ὀκνηρούς· ἄλλοι στούς ἀνευβλαβεῖς, καί ἄλλοι στούς εὐλαβεῖς.
Καί ἐν ὁλίγοις, διαφοροποιοῦνται κατ’ ἄτομο μέ γνώμονα τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.  Σύμφωνα μέ τόν συνομιλητή κινεῖται καί μιλεῖ.  Δέν παίζει θέατρο.  Δέν γνωρίζει ἀπό ὑποκρισία.  «Σχηματίζεται τήν ἀρετήν οὐχ ὅπως ἀπαιτήση, ἀλλ’ ὅπως ὠφελήση» κατά τόν Πέτρο Δαμασκηνό.
Προσεκτικός καί διακριτικός δάσκαλος· ἀκουστής καί τοῦ πλέον ἀδαοῦς καί διορθωτής ταπεινός· ἐπιδεκτικός κάθε νέου ὀρθοῦ ἀκούσματος, τιμητής αὐστηρός πάσης παρεκκλίσεως πίστεως καί παραδόσεως· κρυφός ἐργάτης τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί διακριτικός ἐκφραστής τῶν ὅσων ζῆ καί ἔζησε.
Οὐδέποτε προβάλλει τόν ἑαυτό του· τίς ἐπιδόσεις του τίς προσάπτει σέ ἄλλον. Ἀγωνίζεται νά ἀποφύγη τήν ὑπερηφάνεια καί συνεχῶς ἐπιτιμᾶ καί ὑποτιμᾶ τόν ἑαυτόν του. Ἀνεβαίνει τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, κατεβάζοντας τήν ὑπόστασή του ἕως Ἄδου.

 Ἔτσι σκιαγραφεῖται ὁ ἅγιος καί ἄγριος ἀσκητής. Αὐτός ἦταν ὁ γερο-Γεράσιμος γι’ αὐτόν θά ποῦμε λίγα λόγια.  Λίγα, λέω, γιατί, ἐνῶ γνωρίζουμε πολλά ἀπ’ αὐτά πού βλέπαμε καί ἀκούγαμε, ἐν τούτοις ἡ ἐν Χριστῷ κρυφή ζωή του ἐλάχιστα, σχεδόν καθόλου, μᾶς ἀποκαλύφθηκε.
Στόν νοῦ του κυριαρχοῦσε πάντα τό γνωμικό· «ἀρετή ἀποκαλυπτομένη, μοιχεία παρά τῷ Θεῷ γνωρίζεται»· καί τό ἄλλο· «οὐαί ἐάν περισσεύσῃ τό ὄνομα ἡμῶν πλεῖον τῶν ἔργων ἡμῶν».
Γνωρίζω ἐπίσης, ὅτι παραβαίνω κάποια ἐντολή μιλώντας γι’ αὐτόν, ἀλλά θά μιλήσω, γιατί δέν θά σᾶς τόν παρουσιάσω οὐρανοκατέβατο ἄγγελο, ἅγιο, ἀλλά ἄνθρωπο ἁπλό, ἀγωνιζόμενο γιά τήν σωτηρία του, προσδοκῶντα δι’ αὐτῆς τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Θά σᾶς τόν παρουσιάσω, ὅπως τόν γνώρισα στά δεκαεπτά χρόνια, πρῶτα στήν Θεσσαλονίκη, τήν πατρίδα μου, καί ἔπειτα στό Ἅγιο Ὄρος, στήν Μικραγιάννα, μαζί μέ τούς ἀειμνήστους ἱερομονάχους Διονύσιον καί Μητροφάνην, τούς ἀνθρώπους πού ἀποτέλεσαν ὁρόσημα στή ζωή μου.
Ἀπό μικρός ἤμουν τακτικός στήν Ἐκκλησία τῆς Ἐνορίας μου, τόν Ἅγιον Θεράποντα Θεσσαλονίκης, καί ἀγαπώντας τίς ἀκολουθίες, μέ τήν βοήθεια τοῦ τότε προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ, ἀειμνήστου πρεσβυτέρου-οἰκονόμου Παναγιώτου Καρατάσιου, μυήθηκα στήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Ἔβλεπα στήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Θεράποντος ὅτι «ἐποιήθη ὑπό Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας» καί ἐθαύμαζα καί ἀποροῦσα, πῶς μποροῦσε κάποιος ἄνθρωπος νά γράφῃ τέτοια πράγματα.
Ὁ παπα-Παναγιώτης μοῦ τόν παρουσίαζε ὅπως ἔπρεπε, καί ἐγώ τόν ἔπλαθα ὅπως ἤθελα.  Τό Ἅγιο Ὄρος ἦταν γιά μένα ἕνα γνωστό-ἄγνωστο μυστήριο, γεμάτο ἔκσταση καί θαυμασμό. Ὁ παπα-Παναγιώτης ἦταν τακτικός ἐπισκέπτης του καί εἶχε γνωριμίες μέ πολλούς καί σπουδαίους ἀνθρώπους, πού τούς συμβουλευόταν γιά πολλά καί ποικίλα θέματα. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς ἦταν καί ὁ μακαριστός γέροντάς μου Γεράσιμος.

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
  Ἔτος 2008 ἀριθμ. 33

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com

 

Γιὰ νὰ διαβάσετε τα ὑπόλοιπα πατῆστε  Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης