Γέρων Δαμιανός Γρηγοριάτης (+1911-1993). Μέρος Β'

 Γέρων Δαμιανός Γρηγοριάτης (+1911-1993). Μέρος Β'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἐρχόταν τό Φθινόπωρο, ἔπρεπε μετά τήν πανήγυρι τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας νά τρέξουμε ὅλοι γιά τήν συγκομιδή τῶν ἐλαιῶν. Οἱ γεροντότεροι μέ τά καλάθια καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι μέ τά λιόπανα, τά ραβδιά καί τά τσουβάλια, μετά τήν ἀνάγνωσι τοῦ Ἐξαψάλμου, ἐβγαίναμε στά γύρω ὑψώματα τῆς Μονῆς. Καί  ἐδουλεύαμε μέχρι τήν δύσι τοῦ ἡλίου μέ ἀγλαούς τούς καρπούς τῶν κόπων μας. Εὐλογοῦσε τούς κόπους μας ἡ Κυρία Θεοτόκος καί ὁ Ἅγιος Προστάτης τῆς Μονῆς μας Νικόλαος, ὁ τῆς Λυκίας Ποιμήν καί Ἐπίσκοπος.
Πλησίαζε ὁ καιρός ὡριμάνσεως τῶν ἑσπεριδοειδῶν φρούτων τῆς Μονῆς; Ἔπρεπε νά συγκροτηθῆ τό συνεργεῖο τῶν βοηθῶν τοῦ Γέρο-Δαμιανοῦ γιά τήν συγκομιδή. Γονάτιζαν τά κλαδιά τῶν δένδρων ἀπό τό βάρος τῶν νιφάδων τοῦ χιονιοῦ; Ἔπρεπε καί πάλι νά ντυθοῦμε μέ χονδρά ροῦχα καί μέ μπότες ν᾿ ἀκολουθήσουμε ὀπίσω τοῦ Γέροντος Δαμιανοῦ γιά νά τινάξουμε τά χιόνια ἀπό τίς λεμονιές γιά νά μή σπάσουν ὅλες.
Τό πριόνι τοῦ δάσους μας ἔσχιζε συνεχῶς ξυλεία γιά τό ἐμπόριο. Ποιός θά τήν φορτώση στά ζῶα καί θά τήν μετάφέρη στήν παραλία; Καί πάλι οἱ νέοι Πατέρες. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Γέρο Δαμιανός δέν γνώρισε ξεκούρασι στήν ζωή του, παρά μόνο ὅταν μπῆκε μιά γιά πάντα στόν τάφο. Θυμᾶμαι μαζί περπατούσαμε ἀπό τήν Μονή στό Βουνό μέ τά πόδια. Ἦταν ἡ τελευταία πορεία του μέ ποδαρόδρομο. Καί ἦτο ἡλικίας 73 ἐτῶν!

Εἶχε σέ ἰδιαίτερη εὐλάβεια τόν ἅγιο Νικόλαο. Μερικές φορές πού συζητούσαμε τοῦ ἔλεγα:
-Γέρο Δαμιανέ, δέν θά πᾶνε οἱ κόποι σου χαμένοι. Ὁ ἅγιος Νικόλαος βλέπει καί θά σέ βοηθήση γιά τήν σωτηρία σου.
-Ναί, ναί. Σ᾿ αὐτόν μόνο ἐλπίζουμε. Σ᾿ αὐτόν μόνο.
Καί δέν μποροῦσε νά συνεχίση γιατί τόν ἔπνιγαν τά δάκρυα τῆς ἀγάπης του γιά τόν Προστάτη Ἅγιό μας.
Συνιστοῦσε σ᾿ ὅλους μας, ἰδιαίτερα στούς νέους Πατέρες, νά κάνουμε ὑπομονή στό Μοναστήρι καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, ἔλεγε, θά οἰκονομήση τήν σωτηρία μας.
Ὅλη ἡ ζωή τοῦ Γέροντος Δαμιανοῦ ἦτο ἕνα κυνηγητό τῶν ἐξωτερικῶν ἐργασιῶν τῆς Μονῆς. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἦτο ἀπών ἀπό τήν ἐκκλησία. Ὁσάκις δέν εἶχε δουλειές, ἐρχόταν στήν ἐκκλησία. Καθόταν στά πίσω στασίδια τῆς Λιτῆς καί τραβοῦσε τό κομποσχοίνι του. Ἐνίοτε τά πρῶτα χρόνια ἔψαλλε καί τό Θεοτοκάριο.
Δέν ἀγάπησε οὔτε τά ἀξιώματα, οὔτε τά χρήματα, οὔτε τά πολλά πράγματα στό κελλί του. Πέρασαν πολλά χρήματα ἀπό τά χέρια του, ἀλλά δέν τά σπατάλησε γιά προσωπικά του  ἀντικείμενα, ἐκτός ἀπό τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα. Ἦτο ὁ πτωχότερος Καλόγηρος τῆς Μονῆς μας. Εἶχα μπῆ στό κελλί του καί ἦτο σχεδόν ἄδειο. Ἕνα ξυλοκρέββατο, μία μικρή ντουλάπα, ἕνα τραπεζάκι καί μερικά βιβλία, ἦταν ὅλη ἡ ἐπίγεια περιουσία του.
Κάθε ἡμέρα προσευχόταν καί γιά τήν ἑνότητα καί ἀγάπη τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς μας. Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντάς μας ὅτι τραβοῦσε ἕνα κομποσχοίνι γιά τήν εἰρηνική συμβίωσι τῆς Ἀδελφότητός μας.
Τήν ἐποχή πού διακονοῦσε στό Δοχειό τῆς Μονῆς εἶναι γνωστή ἡ γενναιοδωρία του πρός τούς γνωστούς ἐπισκέπτες τῆς Μονῆς μας. Τούς ἑτοίμαζε νά πάρουν μαζί τους κάποια εὐλογία εἴτε λίγο κρασί, εἴτε τυρί εἴτε λίγη ρακή.
Ἔδινε μεγάλη σημασία στήν ἐπιτέλεσι κάθε ἔργου μέ εὐλογία. Ἀκόμη καί ὅταν ἤθελε νά ζητήση κάτι ἀπό κάποιον διακονητή, δέν τό ἔπαιρνε μόνος του, ἀλλά ζητοῦσε εὐλογία ἀπό τόν ἴδιον καί ὄχι ἀπό τόν βοηθόν του.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό